Interieurfotograaf Jan Verlinde blikt terug: deze 10 opmerkelijke reportages bleven hem bij

Jan Verlinde fotografeert al drieëndertig jaar lang de meest inspirerende interieurs voor Knack Weekend en Le Vif Weekend. Welke bleven hem bij?

Bij de broers Boxy, Nazareth (2005)

“Als interieurfotograaf krijg je toegang tot iconische gebouwen en interieurs, zoals dit ontwerp van Maarten Van Severen voor de broers Boxy. Ik fotografeerde ‘Het paviljoen rond de eik’ in 2007 waarna het ook in Wallpaper verscheen.

Ik laat me graag verrassen door een interieur, ik ga me daarom nooit op voorhand over de locatie informeren, ik begin liever met een wit canvas. Die dag stond ik perplex, herinner ik me. Hoe Van Severen erop gekomen was om een aquarium te creëren rond die oude eik, daarvan was ik diep onder de indruk. Ook van het aanwezige meubilair. De bewuste tafel komt hier niet in beeld, maar hier haalde ik de mosterd voor mijn eigen bureau.”

Eddy Jambers, Antwerpen (2013)

“Een bijzonder figuur, die Eddy Jambers. Hij reed in die tijd rond op zijn fiets in Antwerpen, gekleed als een havenarbeider, en dat terwijl hij de mooiste vintage designs verhandelt en verzamelt. Het huis waar hij destijds woonde was even bijzonder, het had zelfs een boot op het dak. Ik heb er drie dagen rondgedoold en foto’s genomen, waarna dit beeld me altijd is bijgebleven. Het is heel gestileerd. Hoe de zon binnenvalt en weerkaatst wordt in de gelakte houten wand boven het bed van Gio Ponti. Die kleuren, dat radiootje en verder die leegheid. Ik koos bewust om het lampje te doen branden, om toch een gevoel van aanwezigheid te creëren. Een vlaag van mysterie. Zonder zou het beeld helemaal anders zijn uitgedraaid.”

Fosbury & Sons, Brussel (2018)

“Het fantastische, brutalistische kantoorgebouw van Constantin Brodzki waarin de coworking Fosbury & Sons dat jaar zijn intrek nam is intussen plat gefotografeerd. Toch vraag ik me af of alle fotografen altijd hetzelfde zien. Plots merkte ik een gezicht in die architectuur. In de ogen zie je de reflectie van het gebouw aan de ene kant, in het andere de omringende natuur. Hebben anderen dat ook gezien of geregistreerd, zoals ik die dag?”

Hélène Rebelo, Brussel (2022)

“Nadat het interieur van Hélène Rebelo in de eerste Knack Weekend van 2023 verscheen, zijn mijn foto’s de wereld rondgegaan, tot in de Elle Brazil. Toch werd dit beeld nooit gepubliceerd. Vandaar dat ik het kies. Het is zo’n compositie die tijd vraagt om gevonden te worden, ook al heb ik het zelf niet gestyled. Op het eerste gezicht lijkt het beeld symmetrisch, maar dat is het helemaal niet. Ik hou enorm van de kleuren en objecten die Rebelo hier combineerde. In mijn ogen is ze een revelatie. Jong geweld dat je nog eens echt verrast.”

Geukens & De Vil, Antwerpen (2017)

“Dit beeld maakte ik in het interieur van de galeristen Geukens en De Vil. Het is geen editoriaal beeld, eerder eentje voor een boek. Omdat het zich op de grens tussen kunst- en interieurfotografie bevindt. Ik hou van de scherpstelling op het kunstwerk en de kleurvlakken van de Eamesstoelen op de achtergrond. En van het inzoomen op een detail. Ik laat nooit een kans liggen om details in beeld te brengen, net omdat ik ze graag in mijn boeken breng.”

Bauhausvilla door Kaplansky, renovatie B-architecten, Antwerpen (2016)

“Dit was ook zo’n verrassend interieur. Thuis bij Bruno Spaas op dat moment. Het was een hele eer om daar te mogen fotograferen. Ik kijk op naar hoe Kaplansky in 1936 en daarna B-architecten erin slaagden om van die trap een pronkstuk te maken, een kunstobject. Als ik een open haard in een interieur aantref, zal ik het niet laten om hem aan te steken. Opnieuw om die afwezige aanwezigheid te creëren.”

House V, door studio lens°ass, Overpelt (2018)

“Dit is zo’n woning waarvan ik met zekerheid kan zeggen: over honderd jaar schrijven ze er boeken over. Zoals over het werk van Juliaan Lampens of Léon Stynen. Ik ben fan van het werk van architect Bart Lens. Hij maakte in mijn ogen een iconisch gebouw dat je nooit in een Vlaamse verkaveling zou verwachten. Het is architectuur die goed veroudert. De eigenaars waren ook al in de zeventig toen ze het in 2015 lieten bouwen, als ik het me goed herinner. Bijzondere keuze, toch?”

Moulin de la Tuilerie, door Patrick Deedes-Vincke, Versailles (2008)

“Dit verblijf buiten Parijs is ooit bewoond door de hertog van Windsor en Wallis Simpson, nadat de hertog aftrad als Britse koning Edward VIII. De historiek van die ruimte spreekt bij mij enorm tot de verbeelding. Dit was de plek waar het koppel hun gasten ontving waaronder operazangeres Maria Callas, actrice Marlène Dietrich en fotograaf Cecil Beaton. Daar hebben ze samen zitten kaarten en lachen.

Groothoekbeelden maak ik niet frequent, maar soms wil je gewoon alles in één foto vatten. Een decor vastleggen waar je bijna in kunt stappen. Ik hou van het perspectief, van de rode kleur van het tapijt vooraan tot het kamerscherm op de achtergrond, die je doorheen de ruimte leidt. En ook hier heb ik toch een bepaalde aanwezigheid willen creëren door het venster te openen.”

Bij William Plougaert, door studio lens°ass, Deinze (2016)

“Een bijzonder interieur waar opnieuw Bart Lens achter schuilgaat. Vooraan stelt het huis weinig voor. Achteraan daarentegen kom je terecht in een soort kunstenaarscave. In het midden een hoge redderstoel omringd door boeken en objecten. Boven de glazen koepel merk je de vervallen zolderruimte op, waar regen, zon en wind vrij spel krijgen. Zonder Knack Weekend was ik op zo’n plek nooit terechtgekomen.”

Bij Kati & Hugo, door Hans Verstuyft, Keerbergen (2019)

“De meeste lezers zullen denken dat ik vooral oog heb voor vintage, heel decoratieve of modernistische interieurs. Nochtans ben ik zeker niet vies van strakke, minimalistische woningen zoals dit project van Hans Verstuyft, een oase van licht verscholen achter een zwarthouten gevel. Al heb ik wel veel met meubelen geschoven om tot deze compositie te komen. Centimeter per centimeter, om die perfecte symmetrie op de achtergrond te creëren, maar ze op de tafel of met de stoelen te vermijden. Lezers zullen wel denken, zoiets is snel gemaakt. Wel, integendeel.” (lacht)