Minder zuivel en vlees consumeren en meer proteïnerijke producten zoals linzen, bonen en noten geeft ecosystemen meer kans om CO2 te absorberen, zeggen wetenschappers in een nieuwe studie.
Deze plantaardige producten kunnen een belangrijk deel van de essentiële voedingstoffen voor de mens leveren en gebruiken slechts een fractie van de grond die nodig is voor vlees en zuivel.
Een internationaal onderzoeksteam analyseerde gebieden waar extensieve veeteelt word bedreven voor dierlijke producten en waarbij oorspronkelijke vegetatie, inclusief bossen, verdwijnt. Ze keken specifiek naar plaatsten waar door ander consumptiegedrag ruimte vrij zou komen voor herstel van ecosystemen en opname van CO2.
Zestien jaar CO2
‘Het grootste potentieel voor hergroei van bossen, en de daarmee samenhangende klimaatvoordelen, is in hooginkomenlanden en de beter presterende middeninkomenlanden’, zegt Matthew Hayek, hoofdauteur van de studie. ‘En de vlees- en zuivelproductie verminderen heeft er relatief weinig impact op de voedselzekerheid.’
Door bossen te herstellen winnen we tijd voor de energietransitie en bijvoorbeeld de aanpassing van energienetwerken voor gebruik van hernieuwbare energie
Herstel van de vegetatie kan volgens de auteurs van de studie negen tot zestien jaar wereldwijde CO2-uitstoot opnemen, als de vraag naar vlees en het daarbij behorende landgebruik in de komende decennia sterk dalen.
‘Onze eetgewoonten veranderen zodat er minder land voor nodig is, kunnen we zien als een aanvulling op een energietransitie, niet als een vervanging daarvan’, zegt Hayek. ‘Door bossen te herstellen winnen we tijd voor de energietransitie en bijvoorbeeld de aanpassing van energienetwerken voor gebruik van hernieuwbare energie.’
Mitigatiestrategie
De bevindingen in het rapport kunnen gebruikt worden om lokale overheden te helpen bij hun mitigatiestrategie en duurzame ontwikkeling van de economie, zeggen de auteurs.
Onze bevindingen kunnen helpen bij het vaststellen op welke plaatsen herstel van ecosystemen en het stoppen van ontbossing het meeste CO2-effect heeft
‘Bij landgebruik draait om compromissen’, zegt Nathan Mueller, medeauteur van de studie. ‘Hoewel het potentieel ecosysteemherstel substantieel is, is extensieve veehouderij cultureel en economisch belangrijk in veel regio’s wereldwijd. Onze bevindingen kunnen helpen bij het vaststellen op welke plaatsen herstel van ecosystemen en het stoppen van ontbossing het meeste CO2-effect heeft.’
Pandemieën beperken
Recente voorstellen om grote landoppervlakken met bos te beplanten als klimaatoplossing veroorzaakten controverse. Als dergelijke plannen slecht worden uitgevoerd, kunnen ze leiden tot minder biodiversiteit of al afnemende watervoorraden in droge gebieden nog verder uitputten. Ook zou voorkomen moeten worden dat de bomen opnieuw gekapt of verbrand worden, met nieuwe CO2-uitstoot tot gevolg.
‘We hebben alleen gebieden in kaart gebracht waar zaden zich op een natuurlijke manier kunnen verspreiden, en tot dichte, biodiverse bossen kunnen uitgroeien die CO2 voor ons afvangen’, zegt Hayek. ‘Dan komen we uit op 7 miljoen vierkante kilometer, alles bij elkaar een gebied zo groot als Rusland, die nat genoeg is voor natuurlijke vegetatie.’
De onderzoekers wijzen er ook op dat minder vleesproductie kan helpen om pandemieën van dierlijke oorsprong te voorkomen. ‘Het teruggeven van land aan de natuur helpt niet alleen het klimaat. Als we het koppelen aan het terugdringen van de wereldwijde veestapel, vermindert dat ook het risico op overdracht van ziekten bij wilde dieren op varkens, kippen en koeien, en uiteindelijk op mensen’, zegt onderzoeker Helen Harwatt, verbonden aan de Harvard Law School.
De studie van onderzoekers Matthew N. Hayek (NYU), Helen Harwatt (Harvard), William J. Ripple (Oregon State University) en Nathaniel D. Mueller (Harvard) verscheen op 7 september in Nature Sustainability.
