Waarmee lessen we best de dorst? Onze drankenexpert Michel Verlinden proeft van de nieuwe trends. Deze week deelt hij zijn oordeel over perenciders.
Eeuwen geleden werden in Frankrijk en Engeland zowel appel- als perenciders gedronken. Doorheen de jaren is die laatste langzaam van het toneel verdwenen, waarschijnlijk omdat de productie ervan complexer is dan die van appelcider. De fermentatie van perensap verloopt trager, het proces is vaak moeilijker te beheersen en houdt een groter risico op oxidatie in.
Dankzij de opmars van natuurlijke, ambachtelijke dranken zoals natuurwijn en pétillant naturel, treedt perencider echter uit de schaduw en duikt hij steeds vaker op in (natuur)wijnbars. Het lage alcoholpercentage draagt ongetwijfeld bij tot de stijgende populariteit.
De peren die de lekkerste cider opleveren, zijn doorgaans klein, hebben een mooi gebalanceerde verhouding tussen zuur en zoet, en bevatten meer tannines dan peren die worden gekweekt om te eten. Wanneer je ze perst, krijg je een zoet, aromatisch sap, rijk aan fructose. De trage fermentatie bevordert de smaakontwikkeling. Het resultaat kan zowel droog als zoet, stil als sprankelend zijn, net zoals bij appelciders het geval is.
Een belangrijk moment in de revival van perencider vond plaats in 2002, toen in Normandië, de bakermat van de ciderproductie, de eerste officiële AOC (Appellation d’Origine Contrôlée) voor poiré (zoals perencider in Frankrijk wordt genoemd) werd gecreëerd: Domfront. Om kwaliteit te garanderen, hanteert AOC strenge regels. Ten eerste mag niet eender welke peer gebruikt worden: 40% moet van de lokale ‘plant de blanc’-variëteit zijn, gerijpt aan hoogstambomen van minstens vijftien jaar oud. De gisting moet op natuurlijke wijze gebeuren, zonder toevoeging van suiker. Zowel pasteurisatie als overmatige filtering zijn verboden.
Veel lokale producenten zijn zich vanaf dan opnieuw in de productie beginnen te verdiepen en hebben methoden ontwikkeld die de voordelen van moderne met die van traditionele technieken combineren. Wat sindsdien op de markt ligt, is de moeite van het ontdekken waard, al maakt de rustieke smaak van perencider het niet evident om er een hele fles van te drinken op een avond – wat ons met een pét nat meestal wel moeiteloos lukt.
Geproefd en gekeurd: perenciders
1. Poiré, Cidrerie du Leguer, 12 euro (75 cl), cidrebio.com
Cider met frisse, strakke smaak en tonen van witte bloemen, van een kleine Bretonse ciderboerderij die zowel ambachtelijk als biologisch werkt.
2. Domfront, Jérôme Forget, 14 euro (75 cl), fermedelyonniere.com
Schoolvoorbeeld van een Domfront AOC-perencider. Droog, friszuur en zacht fruitig van smaak, ideaal bij (geiten)kaas.
3. Poiré, Domaine du Fortmanel, 20 euro (75 cl), nestor-vin.be
Meest complexe van deze selectie. Rijke, volle smaak die aan wijn doet denken, wat doet vermoeden dat deze cider ook goed kan worden bewaard.
4. Poire Pétillante, Jérôme Forget, 11 euro (75 cl), fermedelyonniere.com
Interessante alcoholvrije variant van ciderspecialist Jérôme Forget: lichtbruisend en friszuur.
Lees ook: De comeback van cider: bezoek deze bruisende adressen
