Nathalie Le Blanc maakte een kookboek voor alleeneters: ‘Koken voor jezelf is een vorm van zelfzorg’

Koken voor één persoon, dat klinkt eenvoudiger dan het is. Knack Weekend-journaliste Nathalie Le Blanc woont al decennia alleen en bundelt in Tafel voor één haar favoriete makkelijke en verrassende recepten. Voor elke alleenwoner, van 18 tot 108. “Koken voor jezelf is een vorm van zelfzorg.”

“Ik woon al meer dan dertig jaar alleen en ben dus ervaringsdeskundige. En ik ben geen uitzondering: er hebben nog nooit zoveel mensen alleen gewoond als nu. Een op de drie huishoudens in ons land bestaat uit één persoon. Negen jaar geleden schreef ik daar een boek over, Solo, en tijdens de research sprak ik toen met heel uiteenlopende alleenwoners. Bijna iedereen begon spontaan over de uitdaging van koken voor jezelf: dat bleek voor veel mensen elke dag een enorme drempel. Zelf had ik daar nog niet vaak bij stilgestaan, ik vind het namelijk heerlijk om voor mezelf te koken. Meer zelfs: ik kan mij een hele dag verlekkeren op wat ik ’s avonds ga eten. Op dat moment werd het zaadje geplant voor dit boek: een kookboek waarin ik mijn repertoire eenpersoonsrecepten die ik de afgelopen decennia heb verzameld deel.”

Wat voor recepten mogen we verwachten?

“Ik deel de gerechten die ik dag in, dag uit voor mezelf maak. Er zijn Franse klassiekers die ik meekreeg van thuis, zoals kip in een romige saus met calvados en appeltjes, en ook veel recepten met vis. Ik ben aan zee geboren en stam uit een vissersfamilie. Verder zul je ook mijn liefde voor de Aziatische keuken voelen in het boek: zo gebruik ik vaak miso, het is een fantastische smaakmaker die ik iedereen aanraad om in huis te halen. Ik maak er bijvoorbeeld misozalm mee, of ik doe een lepeltje in het kookwater van mijn rijst voor een extra smaaklaagje. Om eerlijk te zijn, was dit kookboek schrijven een veel intiemer proces dan ik had verwacht, je geeft je toch een beetje bloot als je noteert wat en hoe je eet.”

Wat maakt koken voor één persoon uitdagend?

“Er is de praktische kant uiteraard, en dan vooral wat de porties betreft. Je koopt ofwel een bloemkool, en hebt dan de helft over, of je koopt voorgesneden bloemkoolroosjes, maar die zijn een stuk duurder. Je hebt dus vaak een overschot. Ik eet niet graag twee dagen hetzelfde, dus geef ik in mijn boek tips om de rest van je bloemkool helemaal anders te doen smaken. Daarnaast is er het psychologische aspect: koken is een manier om voor anderen te zorgen. Als er niemand zit te wachten op het avondeten is het soms moeilijk om jezelf te motiveren, en dus verleidelijk om snel takeaway te bestellen. Maar als koken voor iemand je liefde tonen is, wie ziet er mij dan graag als ik sushi bestel? Dat koken voor jezelf een vorm van zelfzorg is, vind ik wel een mooie gedachte. Maar laat me duidelijk zijn, het hoeft geen verplichting te worden: als je zin hebt om een boterham met kaas te eten als avondeten, doe dat dan. Want dat is een van de geweldige voordelen van alleen wonen: je hoeft met niemand rekening te houden.”

Waarom bestaan er zo weinig kookboeken voor één persoon?

“Ik denk dat de kookboekenschrijvers niet beseffen hoeveel mensen alleen wonen en dus ook alleen voor zichzelf koken. Veel auteurs denken misschien ook dat je een recept voor vier personen gewoon kunt delen door vier: dat is niet zo. Je krijgt dan dingen zoals ‘een vierde van een theelepel’ of veel te weinig saus bij je gerecht. Sommige dingen lukken ook gewoon niet in een miniportie. Mousseline van een halve eierdooier, dat krijg je nooit opgeklopt. Ook stoofvlees maken voor één persoon is geen hit. Daarom zit er een hoofdstuk ‘Diepvries’ in het boek, met recepten die je in grotere hoeveelheden maakt en invriest voor later. Ideaal voor dagen waarop je de moed niet kunt opbrengen om voor jezelf te koken.”

Nadat je alleen hebt gekookt, eet je ook alleen. Hoe pak jij dat aan?

“Ik vind absoluut niet dat je voor jezelf altijd uitgebreid de tafel moet dekken. Ik hoor vaak van mensen die net gescheiden zijn of hun partner zijn verloren dat aan tafel eten confronterend is: de lege stoel is een pijnlijke herinnering aan de afwezige. Dat begrijp ik. Koop een mooi dienblad en ga gezellig in de zetel eten. Ik eet zelf graag aan mijn bureau terwijl ik digitaal de kranten lees, of voor tv in het gezelschap van mijn favoriete quiz. Houd je niet bezig met hoe het zou moeten, maar doe vooral wat voor jou werkt. Soms eet ik mijn dessert in bad: hoe heerlijk is dat?”