Kokerellen met modellen: in de keuken met Solenne Devos, Laurence Desbisschop en Cesar Casier

Het cliché wil dat ze leven op een wortel en een blaadje sla om hun kostbare lijn niet te verliezen, maar deze modellen houden van koken én het resultaat vervolgens met smaak verorberen. Een kijk in de keuken van modellen Solenne Devos, Laurence Desbisschop en Cesar Casier.

Nadat Solenne Devos (23) een eetstoornis overwon, ging ze ­voeding en dieetkunde studeren.

‘Eten en koken spelen al sinds jaar en dag een belangrijke rol in mijn leven, al lag de focus op een bepaald moment allesbehalve juist. Sinds mijn prille jeugd wilde ik model worden, de ultieme meisjesdroom. Toen de puberteit aanbrak ­– ik was twaalf – begon mijn ­lichaam ingrijpend te veranderen. Ik probeerde er controle over te krijgen door mijn eetpatroon te monitoren en aan te passen. Dat leidde tot een eetstoornis die mijn leven begon te bepalen. Rond mijn veertiende liep het uit de hand en werd ik er ook op school over aangesproken. Dat zorgde voor een klik, het besef dat het anders moest. Ik begon te lezen over gezonde voeding, bekeek documentaires over het onderwerp en besloot veganistisch te eten en te koken. Dat liep heel goed, mijn gewicht bleef stabiel en ik voelde me gezond.

View this post on Instagram

A post shared by Solenne Devos (@dieetdevos)

Op mijn zeventiende verhuisde ik naar Tokio om mijn carrière als model een boost te geven. Die tijd was op veel vlakken fantastisch, maar tegelijkertijd was de concurrentie moordend en dat zorgde voor heel veel stress. De spanning zorgde ervoor dat mijn eetstoornis weer de kop opstak. Toen ik terug naar België verhuisde, schrok mijn mama zo hard dat we professionele hulp zijn gaan zoeken. Maar de echte eyeopener kwam pas toen ik wat later thuis uitgleed op de trap en me erg bezeerde. In het ziekenhuis nam de behandelende arts me apart en liet me de scans van mijn botten zien. Die waren zo aangetast door mijn aandoening dat het leek of de menopauze al was aangebroken. Toen wist ik dat het tijd was om mijn leven om te gooien.

Ik besloot eten en voeding weer positief te benaderen en begon aan een opleiding voeding en dieetkunde. Experimenten met gezonde recepten leidden tot een sociale-­mediakanaal dat veel positieve reacties opleverde. Koken werd een passie en bron van energie, en samen met mijn focus op sport en fitness kon ik mijn stoornis bedwingen. Ondertussen begeleid ik vriendinnen die worstelen met een gelijkaardige problematiek en zijn mijn studies afgerond. Mijn droom is om mijn modellenwerk weer uit te bouwen en daarnaast mensen te motiveren en te helpen met hun dieet en eetgewoonten. Eten kan voor iedereen een feest zijn, toch?’

Door de dierenliefde van haar dochter switchte Laurence Desbisschop (47) naar de plantaardige keuken.

‘Mijn liefde voor koken is eerder onverwacht ontstaan. Ik was als kind een moeilijke eter die groenten liever aan de kant liet liggen. Pas toen ik als model begon en voor het eerst naar landen als Italië en Mexico reisde, ging de culinaire wereld voor me open. Niet alleen ontdekte ik nieuwe smaken en producten, maar ook de expressieve en verleidelijke manier om gerechten te presenteren was een openbaring. Voor het eerst waagde ik me aan het koken van mijn eigen potje.

De grote klik kwam er toen ik moeder werd en we in New York woonden. Ik wilde mijn kinderen laten opgroeien met het idee dat groenten heerlijk zijn en dat vlees pas op de tweede plaats komt. Ik probeerde aanvankelijk nog om mijn kinderen een klassieke broodmaaltijd mee te geven naar school, maar het lokale aanbod van brood en beleg kon ons niet bekoren. Meer en meer begon ik af en toe een salade, een hummus, een plantaardig lunchpakket in elkaar te steken en dat werd goed gesmaakt door de kinderen.

View this post on Instagram

A post shared by Laurence Desbisschop (@laurencedesbisschop)

Op een middag zei mijn dochter – ze zat toen net in het derde leerjaar – me heel serieus: “Mama, ik wil vegetariër worden, want ik hou te veel van dieren.” Hoe kun je zoiets weigeren aan je eigen kind? Vanaf dat moment ben ik geswitcht naar de vegetarische keuken. Tegelijkertijd ontdekte ik dat mijn buurvrouw vegan kookte voor haar gezin en dat iedereen grote fan was van haar eten. Toen overwoog ik voor het eerst om uitsluitend plantbased te koken. De switch zit vooral in je hoofd, want vandaag zijn er voor bijna alle dierlijke producten ook vegan opties. Ik durf te wedden dat niemand het verschil proeft tussen echte en vegan chicken nuggets!

Mijn kinderen begonnen foto’s te maken van mijn eten. Die belandden al snel online en voor ik het wist, gaf ik workshops in de lokale plukboerderij of in mijn eigen keuken. Ondertussen is het meisje dat moeilijk at en altijd moe was, een keukenprinses die andere mensen inspireert. Ik besef misschien nu pas hoe belangrijk eten in je leven kan zijn. You are what you eat, is sinds jaar en dag mijn motto en ik kan alleen maar hopen dat ik hier en daar iemand kan overtuigen om die visie en de vegan keuken een kans te geven.’

Cesar Casier (35) pikte van elke plek waar hij werkte ­invloeden op voor zijn eigen keuken.

‘Het belang van lekker koken en uitgebreid tafelen is mij met de paplepel ingegeven. Mijn vader was en is een gepassioneerd hobbykok die ook graag zelf de voeten onder tafel schuift: hij nam me al op jonge leeftijd op sleeptouw en ik nam zijn obsessie voor eten en drinken over. Toen ik voor mijn job in New York belandde, veranderde er plots veel. Ik moest mijn eigen potje leren maken – altijd uit eten gaan is best prijzig en niet altijd even gezond – en begon dus te experimenteren met allerlei gerechten en ingrediënten. Het aanbod was er zo enorm, dat elke maaltijd of snelle hap voor inspiratie zorgde. Ik maakte foto’s en lijstjes van de ingrediënten die ik in de gerechten herkende en probeerde er later thuis een eigen versie van te maken. Zo ontwikkelde ik mijn eigen stijl en voorkeur.

Later bracht mijn werk me naar andere delen van de wereld en ontdekte ik de verschillende keukens van Azië. Ik ben sindsdien nog altijd verknocht aan onder andere de Thaise, Vietnamese en Koreaanse keuken. De benadering van koken, de andere ingrediënten en de steeds terugkerende lichtheid in bereidingen is telkens zo verschillend van onze Europese keuken: ik blijf dat enorm boeiend en lekker vinden.

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Cesar Casier (@cesar_casier)

Zelf koken heeft ook veel betekend voor mij als model. Ik denk dat ik geluk heb met mijn genen en metabolisme, maar ik kan me niet voorstellen dat ik mijn dieet van ongezonde happen uit de begindagen van mijn loopbaan lang had kunnen volhouden. Vers en lekker eten is de eerste stap naar een gezond lichaam. Misschien voelde ik daarom ook de nood om een kookboek te maken. Snel en gezond koken zoals ik dat voor mezelf doe, uit de verschillende keukens die door de jaren heen mijn pad kruisten, dat wil toch iedereen kunnen? Wat niet wil zeggen dat we bij ons niet weten wat lekker eten is natuurlijk! Je vindt mijn versie van Vlaamse stoverij, met lever en peperkoek, en de klassieke hespenrolletjes in de oven ook terug in mijn boek.’