Waarmee lessen we best de dorst?
Onze drankexpert proeft van de nieuwe trends. Deze week: chinotto.
In koffiebars en trendy restaurants duikt het steeds vaker op: chinotto, de Italiaanse limonade die op cola lijkt, maar zoete met bittere tonen combineert. De zoveelste trend of… een symbool van beschaving? Duizenden jaren geleden leerden onze voorouders proefondervindelijk dat ze bitter maar best met gevaar associeerden. Hoe sneller iemand doorhad dat giftige planten en bessen doorgaans bitter smaken, hoe groter diens kans op overleven. Op die manier evolueerde een afkeer van bittere smaken tot een oerinstinct, net als ons aangeboren verlangen naar zoet.
Naarmate de menselijke beschaving evolueerde en kennis toenam, slaagden we erin om oeroude angsten te overstijgen en begonnen we ongewone, meer complexe smaken juist interessant en prikkelend te vinden.
De recente opkomst van bittere smaken uitte zich eerder al in de comeback van vermout en cocktails als negroni, en nu dus ook in de stijgende populariteit van deze frisdrank op basis van de vruchten van de chinotto, een citrusboom die voornamelijk in Noord-Italië en aan de Franse Rivièra geteeld wordt. Deze variëteit van de bittere sinaasappelboom, ook bekend als de Citrus Myrtifolia, is afkomstig uit China en werd in de 16de eeuw in Europa geïntroduceerd.
Omdat de vruchten van de chinotto te bitter zijn om vers geconsumeerd te worden, worden ze ongeveer drie weken lang in pekel (vroeger in zeewater) ondergedompeld. Daarna wordt de schil geschrobd en gaan de vruchten opnieuw de pekel in, deze keer geïnfuseerd met een mengsel van kruiden, specerijen en andere aromatische ingrediënten, waarvan het recept verschilt van producent tot producent. Ten slotte worden aan de geïnfuseerde vruchten suiker en koolzuurhoudend water toegevoegd.
Chinotto deelt trouwens niet alleen zijn donkere karamelkleur met cola, maar heeft ook een soortgelijke voorgeschiedenis: beide zijn afgeleid van medicinale elixirs die in de loop van de tijd tot frisdranken zijn geëvolueerd.
Geproefd en gekeurd: chinotto
De eerste slokken bevallen: de frisdrank blijkt royaal bitter en bruisend. Helaas nemen daarna karamel- en vanilletonen de overhand.
2. Lurisia, 10 euro
(4 x 2,75 cl),
shop.delloro.be
Elegant evenwicht tussen bitter en zoet. Mooi beheerste bubbels. Onze favoriet.
3. San Pellegrino, 3,60 euro (4 x 20 cl), arcobalenogenk.be
Ondanks de steun van het Slow Food Presidium van Savona is deze chinotto naar onze smaak te zoet – bijna siroopachtig – niet bitter, en niet bruisend genoeg.
4. Spuma Alpina, 3,55 euro (0,75 cl), bontedivino.com
Vrij vlak en weinig interessant van smaak, hoewel ook deze de zegen van het Slow Food Presidium van Savona kreeg.
