Astrid Centner, directeur van Christie’s België: ‘Bij kinderen kan de liefde voor kunst enkel uit henzelf komen’

Astrid Centner (44) groeide op in Hoeilaart en studeerde kunstgeschiedenis in Brussel. Ze startte in 2006 als catalogiseerder bij Christie’s in Parijs, leidde er vanaf 2018 de afdeling oude meesters en staat sinds drie jaar aan het hoofd van Christie’s België en Luxemburg. Het veilinghuis opende zopas een nieuwe zetel en hub voor expo’s, talks en workshops op de Brusselse Louizalaan.

Schilderijen vertellen verhalen

‘Ik ontdekte de schilderkunst via mijn grootmoeder. Ze verzamelde samen met mijn grootvader werken van oude Vlaamse meesters, maar was ook een getalenteerde verteller. Daardoor ontwikkelde ik al rond mijn twaalfde een passie die verder ging dan de afbeeldingen op zich. De thematiek van een schilderij en de tijd waarin het gemaakt werd, het hele parcours dat het afgelegd heeft en de families waartoe het behoorde: die veelheid aan verhalen spreekt me enorm aan.’

Keerpunt

‘Mijn brugjaar in het buitenland op mijn achttiende blijft een keerpunt in mijn leven. Ik had een gelukkige jeugd achter de rug, maar was introvert en verlegen. Ik kwam uit een warm en beschermend gezin en had niet veel vrijheid geproefd, en een late groeispurt had evenmin geholpen. Dat is op taal­studie in Oxford en Salamanca helemaal veranderd: ik zat ver van huis in een diverse, multiculturele ­om­geving – als ik er iets van wilde maken, móést ik gewoon uit mijn schulp kruipen. Vandaag pluk ik daar nog steeds de vruchten van. De extravert die ik nu ben, mijn zelfvertrouwen, mijn rol bij Christie’s: dat is daar begonnen.’

Kunst en kinderen

‘Bij kinderen kan de liefde voor kunst enkel uit henzelf komen. Als kind bezocht ik met mijn ouders onder meer het Louvre in Parijs en het Kunsthistorisch Museum in Wenen, maar nooit het hele museum of de hele collectie, en zonder verplichtingen. Vandaag focus ik ook met eigen kinderen altijd op één of twee schilderijen. Als ik hen overlaad met informatie vergeten ze die meteen, maar één detail van een schilderij blijft hun misschien wel hun hele leven bij.’

Passie en prioriteiten

‘Een echte passie vindt altijd haar weg. Na de geboorte van mijn derde kind heb ik mijn carrière twee jaar op pauze gezet en was ik professioneel niet met kunst bezig. Maar ik bezocht nog altijd musea en gaf advies als een verzamelaar me daarom vroeg. Toch kostte het me geen moeite om voor het moederschap en mijn gezin te kiezen, hoezeer ik ook van het contact met de klanten en het heen en weer reizen hield. Het leven is zo kort en vluchtig dat je prioriteiten moet stellen.’

Risico’s nemen

‘Reizen is voor mij mensen ontmoeten. Kunst en cultuur meepikken is belangrijk, maar uiteindelijk is het dankzij contact met mensen dat je een land en zijn gewoonten ontdekt. Als jonge twintiger heb ik daarvan geproefd – ik heb met vriendinnen langere periodes door China, Mexico en de Verenigde Staten gereisd en werd op de meest eenvoudige plekken enorm gastvrij ontvangen. Maar ik had nog meer willen reizen. Ik ben er zeker van: hoe groter het risico dat je neemt, hoe groter de beloning.’

Van dichtbij

‘Fysiek contact met kunst is een verrijking. Ik weet dat boeken ook veel informatie bieden, maar mijn grootste plezier is werken van dichtbij zien, ze vastpakken en omdraaien en ook hun achterkant onderzoeken. Dat ik dat vroeger bij mijn grootmoeder kon en nu bij Christie’s, beschouw ik als een enorm voorrecht. Hoe vaak ik een werk ook gezien heb, elke keer ontdek ik een nieuw detail, leer ik iets bij of zie ik het op een andere manier.’

Onvoorspelbaarheid

‘Een veiling is geen wetenschap. Ik geef klanten die een werk willen kopen of verkopen altijd het best mogelijke advies, maar de realiteit is dat we niet alles in de hand hebben. Een potentiële koper kan op het laatste moment afhaken, terwijl de biedingen op een veiling soms feller oplopen dan verwacht. Doorgaans kan ik dat een plaats geven, maar dat is moeilijker wanneer vrienden of familie een beroep op me doen. Lopen de dingen dan niet zoals verhoopt, dan zijn de emoties die bij het vak horen dubbel zo intens.’

Verschillende meningen

‘Goede raadgevers zijn onmisbaar in het leven. Op privévlak heb ik het geluk dat ik ondertussen bijna 25 jaar samen ben met mijn man en dat hij meestal dus perfect aanvoelt wat ik nodig heb, maar ook bij Christie’s hoor ik graag hoe mijn collega’s de dingen zien. Als je zonder trots of koppigheid openstaat voor andere meningen, kun je veel leren.’