De opkomst van de klimatariër

Jij bent zo begaan met het milieu dat je er je eetgewoontes aan wil aanpassen? Dan mag je jezelf met trots een klimatariër noemen. We leggen je graag uit hoe je dat juist aanpakt.

Jij bent zo begaan met het milieu dat je er je eetgewoontes aan wil aanpassen? Dan mag je jezelf met trots een klimatariër noemen. We leggen je graag uit hoe je dat juist aanpakt.

Het begrip klimatariër komt overgewaaid uit de Verenigde Staten, maar de praktische invulling bestaat ook hier bij ons al. Steeds meer mensen beseffen namelijk dat de voedingsindustrie een grote rol speelt in de milieuvervuiling en opwarming van de aarde. Wie zijn steentje wil bijdragen, volgt gewoon een trend die al langer speelt in culi-land: word klimatariër.

Vlees: minder en ander

De eerste grote boosdoener voor het milieu: de vleesindustrie. Het opkweken van dieren voor consumptie vergt niet alleen gigantische hoeveelheden water, het laat ons ook achter met grote concentraties methaan. Daarom eet een klimatariër minder vlees. Aan helemaal afzweren denkt hij niet, want daarvoor vindt hij het te lekker. Soms steken er daardoor misschien schuldgevoelens op, maar hé: hij doet echt al genoeg zijn best en af en toe een keertje genieten kan wel.

Bovendien zal een klimatariër, wanneer hij beslist om vlees op zijn bord te leggen, kiezen voor andere soorten. Rund en lam zijn enorme vervuilers, dus kip en varken zijn de betere optie. Ook de minder populaire stukken vlees zoals schenkel en wangen vinden de weg naar zijn koelkast.

Alleseter

Een klimatariër ontzegt zichzelf niets, integendeel: hij eet alles. En dat mag je behoorlijk letterlijk nemen, want hij smijt liever niets dat enigszins eetbaar is in de vuilbak. Kontjes van wortelen houdt hij bij om een bouillon van te trekken, aardappelschillen worden homemade chips en taaiere, onpopulaire stukken vlees verwerkt hij in zijn slowcooker tot de heerlijkste sudderpotjes.

Waarom zou hij ook iets weggooien? Er is tenslotte veel energie gekropen in het productieproces van voedsel en al deze ‘restjes’ zijn perfect eetbaar. Afval moet bovendien getransporteerd en verwerkt worden: dubbele verspilling dus.

Allemaal lokaal

Over dat transport gesproken: het liefst van al elimineert de klimatariër die stap in de voedselketen volledig. Waarom uitstootgassen de dampkring injagen als je lekkere producten van bij ons hebt? Wie lokaal koopt, koopt meer seizoensproducten. Daar doe je niet alleen de wereld een plezier mee, maar ook jezelf: seizoensproducten zijn altijd verser, goedkoper en lekkerder.

Een aangename en persoonlijke manier van voedsel kopen dringt zich op: de klimatariër houdt ervan zijn groenten en fruit rechtstreeks bij de boer te gaan kopen. Dat is niet alleen leuk omdat je met eigen ogen kan zien hoe alles daar juist in zijn werk gaat, maar ook omdat het broodnodige beroep van landbouwer zo terecht opgewaardeerd wordt.

Groenten, groenten en nog eens groenten

Er gaan deuren open voor groentechefs, want tegenwoordig kunnen ze hun favoriete voedsel letterlijk overal in verwerken. Of ze er nu spaghetti, een nagerecht of een smoothie mee maken: de lokale groenten zullen gegarandeerd schitteren. Mits wat creativiteit zal het zelfs niemand opvallen dat deze gerechten het opnemen voor de eenzame ijsbeer.

Onbewerkt en onverpakt

Bewerkt voedsel roept steeds meer wantrouwen op. We hebben het niet meer zo voor al die toegevoegde suikers en e-nummers omdat we vrezen dat onze gezondheid op het spel staat. De klimatariër heeft echter nog een reden om te kiezen voor onbewerkt voedsel: alles wat in een fabriek gebeurt, vraagt energie.

Omdat de bergen plastic in onze oceanen al groot genoeg zijn, mogen ook verpakkingen achterwege blijven als je het een klimatariër vraagt. Als hij gaat winkelen, neemt hij herbruikbare potten, linnen zakken en een grote mand mee. Waarom heb je ook plastic nodig, als je bij de lokale boer koopt?

(EK)