Wijn

Eenvoudige, lekkere wijnen, die geen pijn doen in de portemonnee. Daar willen we het om de veertien dagen over hebben in deze rubriek. Château Simple, wijn voor beginners, die ook de kenners wel bevalt. Deze week: Vin de Pays d’Oc.

Grote wijnen, zowel uit Bordeaux als uit Californië of Australië, zijn door de mondialisering ervan praktisch van de restauranttafel verdwenen. De hoge aankoopprijs, plus de courante winstmarges in de horeca, hebben ze zelfs voor de meegaande zakenman te duur gemaakt. En dat is in België dubbel jammer omdat de alomtegenwoordige rijke keuken vraagt om grote wijnen als passende partner. De horeca is echter massaal teruggevallen op goedkopere wijnen die men vroeger alleen in supermarkten aantrof.

Zo is de opkomst van landwijnen begonnen. Wijnen worden namelijk beter omdat ze verkocht worden, niet omgekeerd. Het is bewezen dat de meeste grote wijnen groot geworden zijn door de nabijheid van een stad met veel verbruikers of een bevaarbare rivier waarover ze vervoerd konden worden naar verdere consumenten. Men mag zich dus met de landwijnen aan een stijgende kwaliteit verwachten.

Binnen de groep van de Vins de Pays (VdP) is Languedoc-Roussillon met een productie van 83 procent van alle landwijn de belangrijkste streek. Er zijn vier departementen – Aude, Pyrénées-Orientales, Hérault en Gard – die alle vier hun naam geven aan een landwijn (bv. Vin de Pays de l’Aude), maar er zijn ook nog 57 ‘zones’ met een eigen landwijn en een grote ‘regionale’ landwijn die over de vier departementen verspreid ligt: de Vin de Pays d’Oc.

Het Syndicat des Producteurs de Vin de Pays d’Oc begon in 1987 met 250 leden, samen goed voor 200.000 hectoliter. Nu zijn ze met meer dan 1000 en produceren ze 2,6 miljoen hectoliter. Het idee om met een ‘grote’ landwijn te beginnen is gegroeid uit de crisis omstreeks 1986: voor de zoveelste maal was de wijnbouw in het zuiden in zware moeilijkheden geraakt, voornamelijk omdat de kwaliteit niet voldoende was om de moderne verbruikers nog aan te spreken. De Vin de Pays d’Oc was een schot in de roos. De fenomenale groei is trouwens vooral aan de exportmarkten te danken: 8 op 10 van de flessen worden buiten Frankrijk gedronken. Op de exportmarkten bestaat veel minder vooringenomenheid tegenover wijnen uit de Midi en tegenover soortwijnen ( vins de monocépages). Negentig procent van de Vins de Pays d’Oc zijn van het monocépage-type, gemaakt van één enkele druivensoort. Men krijgt dus in het glas duidelijke smaken van de op het etiket vermelde druivensoort: cabernet, merlot, pinot, syrah, grenache voor de rode, en chardonnay, sauvignon, viognier, chenin en marsanne voor de witte. Deze wijnen moeten spreken door het fruit en zijn per definitie niet van het bewaartype.

Soortwijnen worden in Franse appellation-kringen verafschuwd: daar gaat men ervan uit dat wijn zijn eigenheid of persoonlijkheid verwerft door een geheel van factoren ( terroir) waarvan de druivensoort maar één element is. Microklimaat, helling van het perceel, bezonning, ondergrond, bodemstructuur en -samenstelling, nabijheid van water… zijn alle even belangrijk. Het is zelfs zo dat de wijnstoksoort bij AOC-wijnen niet op het etiket mag vermeld worden. (Elzas is een geval apart). Op de internationale markten echter wordt informatie over de druivensoort wel erg gewaardeerd, en helemaal niet als denigrerend voor het wijnimago ervaren.

Vin de Pays d’Oc 1998, Merlot, Ets Skalli négociant.

Goed gevulde kleur met rijpe diepte. Ronde, sprankelend verse neus met aroma’s van rijp. Uiterst smakelijk, sappig en vlezig in de mond, rijp golvend fruitig en lekker. Buitengewoon goed voor zijn prijs. Hier spreekt ook het jaar 1998 dat in de Midi uitzonderlijk gunstig was. (Colruyt: 98 fr.).

Vin de Pays d’Oc 1998, Merlot.

Goed gevulde kleur. Neus iets puntiger in het fruit dan de vorige, maar ook goede rijpheid in de diepte. Goede fruitige smaak, aangenaam rond zonder meer. (Delhaize: 107 fr.)

Vin de Pays d’Oc 1997, Merlot.

Matige kleurconcentratie, vergeleken met beide vorige (deze wijn is dan ook van het millesime 1997). Wat vermoeide neus met zelfs wat tonen van oud hout. Foutloze, maar in vergelijking met de 1998-ers, iets dunne smaak. (GB: 99 fr.)

Vin de Pays d’Oc 1997, Cabernet Sauvignon.

Prachtige, briljant diepe kleurconcentratie. Neus met discreet cépage-karakter en met finesse. Goede smaak met fruit en zelfs iets lengte en structuurbitter. Kan al bij stevige gerechten. (GB: 99 fr.)

Vin de Pays d’Oc 1998, Cabernet Sauvignon.

Heel goede, geconcentreerde kleur. Neus van fijne cabernet. Klassieke, ronde, volumineuze smaak van een 1998-er, met structuurbitter en lengte. Evenwichtig smakelijke en toch stevige wijn. (Delhaize: 109 fr.)

Volgende aflevering in Weekend Knack van 28 april: Corbières.

HERWIG VAN HOVE