tafelen

Sems Sahbaz exploiteert het oudste Turkse restaurant in ons land en schotelt zijn Belgische bezoekers een aangepaste versie van de keuken van de sultans voor.

Turks restaurant Sahbaz : Haachtsesteenweg 102, 1030 Brussel. 02 217 02 77. Vrijdag- en zaterdagavond muzikale ambiance. Woensdag gesloten.

beoordeling Keuken 6/10

Sfeer 7/10

Service 7/10

Prijs/kwaliteit 8/10Comfort 6/10

Er zijn landen die door hun geografische ligging, door de geschiedenis heen, vele malen vreemde legers, volkeren en culturen huisvestten. Turkije is een kruispunt tussen Oost en West, Azië en Europa, en is daardoor van internationaal belang. Het land is onderhevig geweest aan vele oorlogen en volksverhuizingen en dat wordt gereflecteerd in de rijkdom van kunst, cultuur en keuken. Het belang van de Turkse keuken is groter dan men denkt en dat komt vooral door het vroegere Osmaanse rijk, dat zich van Jemen tot Oostenrijk uitstrekte. In de Griekse en in de Arabische keuken bestaan vandaag vele Turkse bereidingen, die meestal simpel en landelijk zijn en nog maar weinig te maken hebben met de fijnkost die de toenmalige sultans op hun borden kregen. In de Osmaanse periode stond de Turkse keuken, naast de Franse en de Chinese, bekend als de verfijndste van de wereld.

Voor liefhebbers van Turks eten telt ons land een beperkt aantal eethuizen. In deze door migranten uitgebate etablissementen wordt een vereenvoudigde en uniforme versie van de grote keuken uit de Osmaanse paleizen geserveerd. Aan het begin van de Haachtsesteenweg in Brussel, in het centrum van ‘Klein-Turkije’, treft men een monocultuur aan van Turkse cafés en eethuizen. De restaurants zijn overwegend grote eetpaleizen, waar de Turken in de weekends uitgaan, raki drinken en van mezze snoepen. Echt eten doen zij meestal thuis. Gelukkig zijn er Belgische liefhebbers van de Turkse keuken. Om het de voorbijganger makkelijk te maken, vertellen verlichte foto’s wat de spijskaart te bieden heeft. Al wandelend ontdek je dat er een standaardrepertoire bestaat.

Eén eethuis valt uit de toon door de warm-exotische inrichting : Sahbaz. De zaak opende in 1975 en is, volgens de eigenaars, het oudste Turkse restaurant van ons land. De familie Sahbaz nam de negotie in 1980 over en vandaag is het de zoon Sems die het eethuis uitbaat. In de gloriedagen had Sahbaz vijf zalen en stonden de mensen voor de deur in de rij om binnen te komen. Tegenwoordig gaat het er een stuk rustiger aan toe. Sahbaz is door de opkomende concurrentie geslonken en kreeg een romantische inrichting aangemeten met bamboe en rotan, die wel sfeervol maar weinig authentiek is. Interieur en keuken vallen in de smaak bij Belgen, die hier in de meerderheid zijn. Wij hadden moeite om in de nabijheid een plaats voor de auto te vinden en wandelden door de drukke straten langs luid claxonnerende automobilisten, Turkse kappers, theehuizen en kruideniers. Het gaat er in Klein-Turkije geanimeerd aan toe en de bezoeker voelt zich meteen ver van huis.

Sems Sahbaz staat zelf in de eetzaal. Hij spreekt Frans en ziet eruit om door een ringetje te halen, met piekfijn gestreken, sneeuwwit hemd en rechte das. Hij presenteert de spijskaart en vertelt dat de koks van Sahbaz in huis zijn opgeleid en weten hoe zij de Belg kunnen behagen. Populair zijn de bereidingen met opgeklopte yoghurt en knoflook, zoals in de pan gebakken aubergines met yoghurt (4 euro) en gevuld wijnblad met yoghurt (4 euro). Ook de bereidingen met lamsvlees zijn favoriet, zoals karni yarik, wat staat voor aubergine gevuld met lamsgehakt (8 euro) of tava, een ovenschotel met een assortiment van lamsvlees, groenten en saus (9 euro). Op tafel kwamen olijven en warm Turks brood en twee gouden bordjes met twee voorgerechten : börek of fingers van krokant, dun deeg, gevuld met geitenkaas en spinazie (4 euro) en salade van malse en sappige lamstongetjes met rauwkost (4 euro). Hoofdgerechten waren : köfte of pittig gekruide sigaren van lamsgehakt met knoflookyoghurt en tomaat (7,85 euro) en bohca kebab van in aubergine verpakte vulling van tomaat en lamsgehakt (8 euro). De glazen werden gevuld met een onschuldige rode Turkse tafelwijn, Doluca Villa (13 euro) en om af te sluiten was er suikerzoet traditioneel Turks gebak, zoals baklava en kadayif.

Al wat wij proefden was correct en lichtverteerbaar, net zoals de rekening, die nog geen 20 euro per persoon bedroeg.

pieter van doveren