Hoge Veluwe

Haar aantrekking heeft De Hoge Veluwe niet alleen te danken aan haar relatief uitgestrekte en woeste landschappen, er zijn ook de musea.

Haar aantrekking heeft De Hoge Veluwe niet alleen te danken aan haar relatief uitgestrekte en woeste landschappen, er zijn ook de musea in het midden van het park: Museonder, Jachthuis St. Hubertus en het wereldberoemde Kröller-Müller museum.

De Hoge Veluwe is een bijzonder natuurgebied. In het uitgestrekte park vind je een zeer gevarieerd landschap waar je volop van kan genieten door gebruik te maken van de gratis witte fietsen.

De Hoge Veluwe is verrassend groot in zo’n klein en volgebouwd land als Nederland. Op weinig andere plaatsen vind je zoveel ruimte en rust. Zelfs tijdens drukke vakantieperiodes kan je gemakkelijk stille plekjes vinden in het park.

Bovendien houdt de prachtige natuur niet op bij de grenzen van het park. Vlak erbuiten vind je andere prachtige natuurgebieden zoals de Veluwezoom, de Posbank vlakbij Arnhem en het Kootwijkerzand, een gebied met natuurlijke zandverstuivingen.

Bos en hei wisselen elkaar af in de Veluwe. Lange tijd overheersten heidevelden het landschap, maar hun oppervlakte is sterk afgenomen. In vroegere eeuwen hielden de boeren de grond arm. Hun schapen graasden alles af, en de Veluwenaars zelf staken regelmatig plaggen uit de strooisellaag. Die vermengden ze met schapemest om naderhand hun akkers mee te verrijken. Nu die traditionele landbouw verdwenen is, vergrast de heide.

De Veluwe is rijk aan vennen en vennetjes. Het ven behoort tot de oudere gronden van de Veluwe, een smeltwaterdal van het ijstijdijs in dit geval. Humus en andere stoffen zijn hier dieper in de grond neergeslagen, en hebben een dichte laag gevormd.

Neerslag van ijzer heeft de ondoordringbaarheid nog versterkt. Daarom dus dat het Deelense Veld zo drassig is. Voor de rest zal je weinig water vinden in de Veluwe. Het vocht dringt zo door de zandbodem heen, en sijpelt dan ondergronds naar de zuidelijk gelegen Rijn of IJssel.