Eilandrust op Ibiza: een toevluchtsoord met design en holistische invulling
Toen onderneemster Ellen Wauters twee jaar geleden toe was aan een nieuw hoofdstuk in haar leven, kocht ze een huis in het noorden van Ibiza, dat ze nu openstelt als toevluchtsoord vol Belgisch design en met een holistische invulling. “Het is hier een zachtere manier van samenleven.”
Het zijn niet enkel de feestgangers op Ibiza die weten hoe ze lawaai moeten maken. Wanneer we over een stoffig weggetje richting de kalkwitte Spaanse woning wandelen, begeleidt een strijkorkest van enkele honderden krekels ons tot aan de voordeur. Ver weg van het feestgedruis op het zuiden van het eiland, stootte de Antwerpse Ellen Wauters (33) hier twee jaar geleden op een bouwvallige finca met een uitgebreid landgoed te midden van de uitgestrekte natuur. Ze was op slag verliefd. Het maakte de breuk met haar drukke bestaan in België er alleen maar makkelijker op.
We vonden hier opnieuw een vorm van verbondenheid, iets wat ik in België steeds meer miste.
“Ik merkte al een tijdje dat de manier van werken en leven in België niet meer werkte voor mij”, vertelt Ellen. “Ik had mijn eigen vastgoedbedrijf, Jackie Bohème, dat ik combineerde met interieurontwerp en het ontwikkelen van verschillende hospitalityconcepten. Daarbij verdiepte ik me al langer in de invloed van de juiste omgeving op ons welzijn. Met de pandemie en de plotse rust die ze teweegbracht, realiseerde ik me dat het ritme van de ratrace in België niet langer klopte met wat ik wilde, zowel op persoonlijk vlak als in mijn werk. Toevallig stootte ik online op een woonst in Ibiza die voor een langere termijn te huur was omwille van de pandemie. Ik heb meteen besloten dat ik voor een half jaar naar hier zou verhuizen. Vanaf het moment dat ik voet aan wal zette, wist ik eigenlijk al dat ik niet meer terug zou keren.”
Na amper twee weken op Ibiza ontdekte ze de ruïne per toeval. Ze startte vrijwel meteen met een intensieve renovatie. Met Común, Spaans voor ‘gemeenschappelijk’, opent de Antwerpse in september een toevluchtsoord dat inspeelt op de stijgende vraag naar slow hospitality, reizen waar alles draait om traagheid, introspectie en verbinding met elkaar. Voor Ellen gaat dit hand in hand met een holistische aanpak. “Omdat ik weet dat die term mensen kan afschrikken: onze gasten bepalen zelf hoever ze daarin willen gaan”, nuanceert ze glimlachend.
“De helende filosofie van Común werkt volgens de principes van kundalini, een stroming die focust op de energie in je lichaam. Er is een sterke shift bezig in de mentaliteit van mensen: spiritualiteit en welzijn worden niet meer als zweverig afgedaan. Ook wij proberen daar een mooi antwoord op te bieden door mensen op een laagdrempelige en ongedwongen manier hun vizier te laten verruimen. Dat kan als introductie, door onder meer ademhalingsoefeningen, energetische massages of meditatie, of een intenser programma voor zij die net dat stapje verder willen gaan. Deze spirituele ervaring kun je volledig op maat laten samenstellen. Maar mochten mensen hier puur voor de omgeving willen komen, is dat natuurlijk net zo goed”, knipoogt ze.
Made in Belgium
Met een smeulend bosje salie stuurt de Italiaanse Chiara De Lucia rooksignalen door de eetkamer van de finca. “Het zuivert de geest voor het bevorderen van ons bewustzijn”, legt de yogi uit. De van oorsprong Milanese meditatie-experte is Ellens rechterhand en verzorgt het holistische aanbod in het verblijf. Daarbij werkt ze samen met een netwerk van lokale healers op het eiland. Voor onze neus staat een dampend kopje cacao als onderdeel van een welkomstceremonie. “Het is de moeder van alle planten”, duidt Chiara. “Ze zorgt voor een herstel van de balans in je lichaam.” De ceremonie is een van de vele praktische rituelen waarop je kunt intekenen als gast. “Voor aanvang van het verblijf stellen we een uitgebreid gesprek voor waarin we de noden en wensen van onze gasten ontdekken”, legt de Italiaanse uit. “We verplichten niemand tot iets, maar te midden van alle natuurpracht hier is Común de ideale plek om even helemaal tot rust te leren komen.”
Die zoektocht naar rust trok Ellen ook door in het interieurontwerp, dat ze inspireerde op de beeldtaal van moderne sacrale architectuur. Het werd een ode aan het landschap rond de finca, door te zoeken naar materialen en vormen die het gebouw verbinden met de omgeving. Bij boeren uit de buurt ging ze aankloppen voor amandelbomen die moesten dienen ter versteviging en aankleding van het plafond, voor de bezetting van de binnenmuren mixte ze aarde van rond de woonst en via verschillende lichtstraten bracht ze extra leven in huis zonder te raken aan het donkere en verkoelende karakter van de finca.
Voor het interieur liet de Antwerpse dan weer haar roots spreken en werkte ze samen met verschillende Belgische designers en kunstenaars. De lampen werden verzorgd door Koen Van Guijze, voor het beddengoed en textiel ging Isabelle Yamamoto op zoek naar passende vintage stoffen en Cédric Etienne van Studio Corkinho leverde enkele meubels aan. “Cédric is een dierbare vriend die van groot belang is geweest bij het uitdenken van ons concept”, zegt Ellen. “Hij is net als ik al een tijdje bezig met de zoektocht naar rust en stilte, zoals onder meer met zijn still room in het Noorderpershuis in Antwerpen. Het was ongelooflijk fijn om te zien hoe deze verschillende artiesten elk op hun beurt de ruimte vrij vertaalden in hun ontwerpen. Koen heeft hier bijvoorbeeld een kwartier in stilte rondgelopen toen het huis nog een ruïne was. Toen wist hij al wat hij zou maken. Toen ik alles zag samenkomen, stond ik versteld hoe de ontwerpen onderling zo bij elkaar konden passen, alsof de artiesten allemaal hetzelfde hadden gevoeld bij de woning. Ik zie het huis intussen haast als een kunstwerk op zich.”
Om zich bij aankomst te helpen ontdoen van onnodige prikkels zullen gasten een welkomstmand terugvinden in hun kamer. Naast op maat gemaakte verzorgings- en antistressproducten van het Berlijnse label Ryoko en een door Ellen ontworpen kimono, wil de onderneemster ook stimuleren tot introspectie, dankzij zogenaamde self discovery cards en een veer en papier om je gedachten te noteren. “Schrijven als een soort therapie, zeg maar”, verduidelijkt Ellen. “Het idee is dat je met deze tools in principe geen andere spullen nodig hebt om volledig tot rust te komen. Mensen zullen vanaf eind september de kimono’s ook kunnen kopen om zelf een stukje van Común in huis te halen.”
Uren aan tafel
Zelf voelt Ellen zich naar eigen zeggen herboren sinds haar verhuizing naar het eiland, net als haar zoontje. “We hadden wellicht altijd al zuiders bloed in ons”, knipoogt ze. “We vonden hier opnieuw een vorm van verbondenheid, iets wat ik in België steeds meer miste en wat nog meer voelbaar was door covid. De mensen hier zijn zo openhartig, zelfs al begrijp je hun lokale dialect niet altijd even goed. (lacht) Hoewel Jackie Bohème stopzetten de moeilijkste beslissing was uit mijn carrière, ben ik blij dat ik opnieuw kan ademen. Ik hoop dat onze gasten dat gevoel ook zelf kunnen ervaren wanneer ze bij ons verblijven, ook al is het maar voor een korte periode. Het is hier een zachtere manier van samenleven.”
Plannen voor Común heeft de onderneemster nog in overvloed. Terwijl ze momenteel drie sanctuary rooms zal aanbieden, kijkt ze al naar een uitbreiding in een aangrenzende finca. Daarnaast worden er ook nog een zwembad, een vuurpit, een groentetuin en een yogastudio of shala aangelegd. Ook de invulling van Común zal mettertijd soms een andere vorm aannemen. “Het concept staat nog in de kinderschoenen, maar het is de bedoeling dat binnenkort elke paar maanden een nieuwe kunstenaar of chef-kok zijn intrek zal nemen in het huis en zijn kunst of culinair talent deelt met de gasten. Zo zijn we momenteel in gesprek met Carlo Simons, die in zijn Dar Simons in Marrakech een gelijkaardige visie uitdraagt.
Hoewel ons diner voorlopig nog niet door een sterrenchef bereid werd, smaakt het lichte en frisse avondmaal behoorlijk na een broeiend hete zomerdag op het Spaanse eiland. “Eigenlijk hoop ik vooral mensen in de winter te kunnen ontvangen”, zegt Ellen terwijl ze Chiara een kop gazpacho inschenkt. “Ik kan niet wachten om uren aan tafel of aan de open haard door te brengen samen met onze gasten. Tijdens de wintermaanden is het eiland zelf ook compleet in rust.”
Ze heeft de woorden nog niet uitgesproken of het krekelorkest houdt zijn luide concert voor bekeken. Vroeg of laat zwicht iedereen hier voor de stilte.
Vanaf 350 euro per nacht in het laagseizoen en vanaf 580 euro in het hoogseizoen, ontbijt inbegrepen. comun-living.com
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
