Geschiedenis

Dublin zelf gaat ervan uit dat de stad in 988 door de Vikingen werd gesticht. In 1988 vierde de stad dan ook haar duizendjarig bestaan. Waarschijnlijk bestond er echter al eerder een nederzetting.

Op de kaart die Ptolemaes in 140 tekende komt op de plaats van het huidige Dublin een stad voor onder de naam Eblana Polis. Bovendien wordt er gezegd dat Saint Patrick Dublin in de 4e eeuw bezocht op zijn tocht door Ierland om de mensen tot het Christendom te bekeren.

Dublin heeft zijn naam te danken aan de Vikingen, die in 9e op de nederzetting stuiten, die grotendeels vernielen en er hun eigen nederzetting voor in de plaats zetten. Ze noemen het Dubh Linn (zwarte poel). De Vikingen komen voortdurend in conflict met de Kelten totdat Koning Boru van Ierland de Vikingen in 1014 in de Slag van Clontarf verslaat.

In 1166 wordt een andere koning van Ierland, Dermot Mc Murrough verdreven nadat hij de vrouw van een rivaal had ontvoerd. Koning Hendrik II van Engeland geeft Mc Murrough toestemming hulp te vragen aan zijn baronnen. Mc Murrough wint de strijd en de graaf van Pembroke (Strongbow) krijgt, als beloning voor zijn hulp, de hand van zijn dochter.

Ondertussen maakt Hendrik II zich zorgen over de komst van grote groepen Normandiërs. Hij eist van de Ieren dat ze hem bijstaan in de strijd tegen die Normandiërs. Vanaf dan valt Dublin en het gebied eromheen (bijgenaamd The Pale) onder het bestuur van Engeland. Tot overmaat van ramp wordt de stad ook nog getroffen door de Zwarte Dood, waardoor veel Ieren overlijden.

In de 17e eeuw raakt Ierland verwikkeld in de Engelse Burgeroorlog. De stad lijdt zwaar onder die oorlog en Cromwell neemt de stad over totdat in 1660 de monarchie wordt hersteld. In 1685 wordt de katholieke koning James III verslagen door de protestant Willem van Oranje. Hij ontzegt de katholieken een aantal rechten, zoals het stemrecht, het kopen van land en het bekleden van publieke functies.

In de 18e eeuw vluchten veel protestanten uit andere delen van Europa naar Ierland en dankzij hen kent Dublin een bloeiperiode. De rijkdom en welvaart zijn echter grotendeels voorbehouden aan de protestantse overheersers en de Ierse bevolking leeft juist in grote armoede. Meer en meer mensen gaan dan ook verlangen naar autonomie en in 1782 is Ierland korte tijd onafhankelijk als gevolg van de Declaration of Rights van Henry Grattan.

Daar komt al in 1801 een einde aan door de Act of Union dat het Ierse Parlement opheft. Dublin is niet langer een hoofdstad en het bestuur komt rechtstreeks uit Londen. De Ieren accepteren dit niet maar opstanden worden hardhandig neergeslagen.

Wanneer van 1845 tot 1849 de aardappeloogsten mislukken breken er rampzalige tijden aan voor de Ieren. Miljoenen Ieren sterven van de honger en nog eens vele Ieren vluchten naar Noord-Amerika, maar een aanzienlijk aantal stert onderweg. Veel van de Ieren die achterblijven trekken naar Dublin, waar sloppenwijken ontstaan en allerlei ziektes uitbreken.

Er gaan steeds meer stemmen op voor zelfbestuur voor Ierland en die ontaardt in de Paasopstand in 1916. Een groep vrijwilligers onder leiding van Padraig Pearse bestormt allerlei gebouwen in Dublin, maar de opstand wordt binnen vier dagen neergeslagen en de leiders geëxecuteerd.

In 1919 wint de partij Sinn Fein van Éamon de Valera, één van de veteranen van de Paasopstand, de verkiezingen en hij roept de onafhankelijkheid uit. Groot-Brittannië stuurt daarop tanks naar Ierland en de Onafhankelijkheidsoorlog breekt uit. Er komt een verdrag waarbij het noorden onder Brits bestuur blijft en de rest van Ierland wordt een onafhankelijke staat binnen het Britse Gemenebest. De Valera accepteert het niet en er breekt opnieuw een bloedige burgeroorlog uit.

In de jaren dertig gaat het erg slecht met de Ierse economie, ook omdat de Valera weigert de verhouding met Engeland te verbeteren. Tijdens de Tweede Oorlog blijft Ierland neutraal, maar de steden Belfast en Dublin worden door de Duitsers gebombardeerd omdat Ierland weigert de steden te verduisteren.

In 1948 wordt Ierland volledig onafhankelijk. Het hoort niet langer bij het Britse Gemenebest en de Republiek Ierland is geboren. Nadat in 1959 de Valera wordt opgevolgd door de minder radicale Sean Lemass gaat het ook beter met de Ierse economie. Dublin profiteert ervan mee en vele gebouwen worden opgeknapt en de wijk Temple Bar volledig gerenoveerd.