Het voorbije jaar verloren we enkele groten der aarde. Deze mode-iconen lieten in 2025 het leven. We blikken terug op hun carrières.
1. Rosita Missoni
Rosita Missoni, de vrouw die breigoed met een zigzagpatroon verhief tot high fashion, stierf begin 2025. De matriarch van het Missoni-imperium blies volgens de familie vredig thuis haar laatste adem uit op 2 januari. Ze werd 93 jaar oud.
Rosita Jelmini werd geboren in een familie van textielambachtslieden in de buurt van de Noord-Italiaanse stad Varese. Ze studeerde moderne talen, wat haar onrechtstreeks terug in de richting van textiel zou duwen. Tijdens een reis naar Londen in 1948, om haar Engels bij te schaven, ontmoette ze namelijk Ottavio ‘Tai’ Missoni, die als hordeloper deelnam aan de Olympische Spelen in de stad.
In die tijd maakte Tai zijn eigen gebreide trainingspakken, waaronder broeken met een ritssluiting zodat ze over sportschoenen aangetrokken konden worden. ‘Toen ik trouwde, kwamen er vier naaimachines met mijn man mee’, vertelde Rosita in een interview in 2016 aan persbureau AFP. Hun romance zou uitmonden in een breigoedimperium.
In 1953 startten Rosita en haar man Ottavio Missoni hun eigen breigoedbedrijf, eerst onder de naam Maglificio Jolly. Samen ontwikkelden ze een merk dat populair werd om zijn kleurrijke gebreide kleding met geometrische patronen en strepen, waaronder het kenmerkende zigzagmotief bekend als fiammato.
2. Giorgio Armani
Il Signor Armani is niet meer. Op 4 september 2025 nam de modewereld afscheid van Giorgio Armani, een van de invloedrijkste ontwerpers van de 20ste en 21ste eeuw. De Italiaan stierf op 91-jarige leeftijd in zijn geliefde Milaan, na een carrière die meer dan vijf decennia overspande en de mode grondig hertekende.
Armani was nooit een volger van snelle trends. In plaats daarvan bouwde hij een herkenbare visie rond comfort, eenvoud en verfijnde tailoring die zowel mannen als vrouwen bevrijdde van stijve conventies. Zijn zachte, losser gesneden pakken, ingetogen kleurenpalet en focus op draagbaarheid maakten hem tot een pionier van moderne ready-to-wear en brachten Italiaanse stijl naar de wereldtop.
Met de oprichting van zijn eigen modehuis in 1975 zette Armani Milanese elegantie op de internationale kaart. Hij breidde zijn imperium uit naar accessoires, parfums, cosmetica en lifestyle-producten, en bleef een toonbeeld van luxe én praktische esthetiek.
Tot het einde toe bleef Armani betrokken bij zijn merk en stond hij symbool voor een mode-ethos die stijl boven spektakel zette. Zijn nalatenschap leeft voort — niet alleen in de iconische silhouetten die vandaag de dag nog steeds worden gedragen, maar ook in de manier waarop mode wordt gezien als een vorm van zelfexpressie die losstaat van voorbijgaande trends.
3. Marina Yee
Marina Yee verloor op zaterdag 1 november 2025 de strijd tegen kanker. Ze werd 67. De ontwerpster was een van de Zes van Antwerpen, de groep ontwerpers die in de late jaren tachtig Antwerpen op de internationale modekaart zette.
Marina Yee studeerde mode aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten Antwerpen, waar ze Walter Van Beirendonck, Dries Van Noten, Dirk Van Saene, Ann Demeulemeester en Dirk Bikkembergs leerde kennen. Ze viel er op door haar grote gevoel voor stijl en haar onmiskenbare tekentalent.
Na haar afstuderen zette ze haar eerste stappen in de modewereld met opdrachten voor Belgische merken als Gruno & Chardin en Bassetti. Van 1986 tot 1990 maakte ze naam met haar eigen label ‘Marie’, als deel van de Zes van Antwerpen. Daarna nam ze afstand van de modewereld om zich toe te leggen op het modeonderwijs, eerst aan St. Luc in Doornik en later aan het KASK in Gent en de KABK in Den Haag. Toch bleef ze actief in de beslotenheid van haar atelier – zowel als ontwerper als als kunstenaar.
Yee bleef altijd ontwerpen, soms freelance, vaak anoniem, en lanceerde in 2021 haar eigen label. Al van in het begin zette ze in op slow fashion en duurzaamheid. Ze won vorig jaar nog de Jury Prize op de Belgian Fashion Awards 2024. Naast mode ontwierp ze ook kostuums voor theaterproducties, en maakte ze schilderijen, collages, objecten, interieurontwerpen en grafisch werk.
4. Paul Costelloe
De Ierse modeontwerper Paul Costelloe is op 80-jarige leeftijd in Londen overleden op 21 november 2025. Costelloe was een beroemdheid in de Britse en Ierse modewereld en was de persoonlijke ontwerper van Diana, prinses van Wales.
Hij werd geboren in Dublin, waar zijn vader een succesvol bedrijf had dat regenjassen maakte. Na zijn studie aan de Grafton Academy of Fashion Design verhuisde hij naar Parijs, waar hij een cursus volgde aan de Chambre Syndicale de la Haute Couture.
In 1979 richtte hij zijn eigen label op, Paul Costelloe Collections, en presenteerde hij collecties tijdens de London Fashion Week, maar ook in Parijs, Milaan en New York. Het meest bekend is hij omwille van z’n koninklijke ontwerpen. In 1983 werd hij namelijk aangesteld als persoonlijk ontwerper van Diana, prinses van Wales, een samenwerking die voortduurde tot haar dood in 1997.
Costelloe gebruikte vaak traditionele Ierse stoffen en textiel in zijn ontwerpen, waaronder Iers linnen en tweed. Hij kwam in 1998 onder vuur te liggen toen hij zei dat Ierse vrouwen geen stijl hadden. ‘Ierse vrouwen hebben moeite met stijl omdat het niet in hun aard zit… zoals bij Italianen’, zei hij destijds. Tijdens een interview met de Ierse omroep RTÉ dit jaar zei hij echter dat hij vond dat Ierland meer Europees was dan tijdens de jaren negentig.
Hij wordt herinnerd als een ontwerper die klassieke elegantie en vakmanschap hoog in het vaandel droeg, en als een belangrijke brug tussen Ierse en internationale mode.
5. Pam Hogg
Pam Hogg, een Schotse modeontwerpster, overleed op 26 november 2025 in Londen. Tijdens haar leven bleef ze altijd geheimzinnig over haar exacte leeftijd, maar volgens haar overlijdensbericht was ze 74.
Hogg brak begin jaren tachtig door in Londen met een uitgesproken, rauwe stijl die punk, fetish en performance moeiteloos vermengde. Latex, catsuits, felle kleuren en extreme silhouetten waren haar handelsmerk. Ze ontwierp geen veilige mode, maar kleding die lichaam, houding en identiteit op scherp zette.
Haar werk vond gretig aftrek bij muzikanten en performers: onder meer Björk, Siouxsie Sioux, Rihanna, Lady Gaga, Kylie Minogue en Debbie Harry droegen haar ontwerpen. Daarmee groeide Pam Hogg uit tot een cultfiguur op het snijvlak van mode, muziek en clubcultuur.
Tot het einde bleef ze compromisloos en onafhankelijk werken, wars van trends en commerciële verwachtingen. Een echt grote doorbraak, zoals haar goede vriendin Vivienne Westwood, heeft ze nooit gekend. Hogg laat een oeuvre na dat even provocerend als invloedrijk is, en bevestigde haar status als een van de meest eigenzinnige stemmen uit de Britse modegeschiedenis.
6. Martin Parr
De Britse fotograaf Martin Parr is op 6 december 2025 op 73-jarige leeftijd overleden in zijn woning in Bristol, na een lange strijd tegen kanker. Parr was zeker geen klassieke modefotograaf, maar startte zijn carrière met documentairefotografie.
Parr was een van de eerste documentairefotografen die levendige kleuren omarmde, wat betekende dat zijn foto’s aanvankelijk gemengd werden ontvangen. Hij werd voor het eerst bekend met zijn controversiële werk The Last Resort uit 1986: een serie foto’s van vakantiegangers uit de arbeidersklasse in New Brighton, Merseyside. Met de felle kleuren en flitsverlichting die zijn handelsmerk zouden worden, legde hij de veerkrachtige massa’s van het Groot-Brittannië van Thatcher vast.
Parr breidde uiteindelijk ook uit naar mode- en redactionele fotografie. Hij fotografeerde voor merken als Louis Vuitton en Jacquemus en werkte nauw samen met Alessandro Michele tijdens diens ambtstermijn bij Gucci aan een reeks campagnes en boeken. In 2020 fotografeerde hij een cover voor British Vogue en recentelijk fotografeerde hij actrice Kathy Burke thuis in Londen voor het novembernummer van het tijdschrift.
Een van Parrs belangrijkste bijdragen aan de modefotografie is het boek Fashion Faux Parr (uitgegeven door Phaidon, 2024). Het is het eerste volledige overzichtswerk dat zijn modeportefeuille — meer dan 250 foto’s — in één volume samenbrengt.
De titel zelf — Fashion Faux Parr — speelt met woorden: een knipoog naar het begrip faux pas (mode-missers of slippertjes) en tegelijk een hint naar Parrs eigen subversieve en zelfbewuste kijk op modefotografie.
Het werk van Parr in de modewereld laat zien dat mode- en documentairefotografie elkaar niet hoeven uit te sluiten. Door zijn niet-conformistische aanpak stal hij niet alleen op de catwalks en in glossy bladen, maar ook in tentoonstellingen en fotoboeken wereldwijd. Fashion Faux Parr staat symbool voor dat kruispunt: het toont mode als cultureel object, niet louter als commercieel product.
Vanaf 30 januari kun je zijn werk bewonderen in de expo Global Warning in Parijs.
7. Antony Price
De Britse modeontwerper Antony Price overleed op 16 december op 80-jarige leeftijd. Hij werd vaak omschreven als ‘de grootste modeontwerper waarvan je nog nooit hebt gehoord’. De ontwerper was vijf decennia lang actief.
In de jaren 1970 werkte hij met Bryan Ferry en Roxy Music, waarbij zijn sculpturale silhouetten en theatrale stijl wezenlijk bijdroegen tot het iconische imago van de groep. Hij ontwierp ook kleding voor David Bowie en later voor Duran Duran, waaronder de pastelpakken in de videoclip van Rio. Ook Grace Jones rekende zich tot zijn klanten. Die samenwerking met popsterren maakte hem tot een pionier in de kruisbestuiving tussen mode en muziek. Later in z’n carrière kleedde hij koningin Camilla tijdens haar tijd als hertogin van Cornwall.
Critici en collega’s omschreven hem vaak als een ‘frock surgeon’ vanwege zijn nauwgezette constructie van kledingstukken die de vormen van het lichaam accentueerden.
Vorige maand nog organiseerde hij zijn eerste modeshow in decennia, in samenwerking met het Londense merk 16 Arlington, voor een collectie op maat gemaakte feestkleding. In een artikel gepubliceerd in How To Spend It zei Marco Capaldo, medeoprichter van 16 Arlington, dat Price hem had geïnspireerd om ‘deze echt onbeschaamde benadering van design’ over te nemen. Price zei op zijn beurt dat de samenwerking zijn ‘enthousiasme’ had hernieuwd.
Meer lezen:
