The White Lotus als stijlvoorbeeld: hoe tv-series ons idee van luxe en mode hertekenen

Kleden jongeren zich plots als miljonairs op vakantie? Dat zou de schuld kunnen zijn van je favoriete televisiereeks. Modemerken hebben al lang door dat series commerciële goudmijnen zijn. Van bingewatchen naar bingeshoppen is maar een kleine stap.

Denk aan retro-windjacks à la Stranger Things, Oxfordhemden zoals in Succession of zwierige kaftanjurken die rechtstreeks uit The White Lotus lijken geplukt. De personages zijn fictief, maar hun outfits hangen wel degelijk in de rekken. En meer nog: ze vliegen massaal over de toonbank.

Stille luxe voor iedereen

Neem nu Succession, dat draaide rond een erfkwestie bij een mediadynastie. Dankzij die reeks doken jongeren ineens op in outfits die rechtstreeks uit de kledingkast van een mediamagnaat leken te komen: sobere kleuren, cleane snits, blazers, polo’s, Loro Piana in plaats van Philipp Plein. Na jaren waarin logo’s je van ver toeriepen, was ingetogen luxe plots weer in. De look die ooit enkel voor de elite was weggelegd, werd via HBO gedeeld met de massa. En die massa smulde ervan – onder de hashtags Old Money en Quiet Luxury.

Maar het gaat verder dan stijl. Series zijn ontsnappingsroutes. En de snelste weg naar een andere wereld? Je kleren. We zien de elite – of beter: hun fictieve tegenhangers – en willen op z’n minst even chic ogen. Want eerlijk, een kasjmier trui scoren is net iets haalbaarder dan een buitenverblijf op Sicilië.

Je hebt zelfs geen trui van Vicuña-wol – zoals die van Loro Piana – nodig. Fast fashion merkt de trend feilloos op en biedt Instagramwaardige versies aan voor wie stijl zoekt zonder zijn spaarrekening op dieet te zetten. Nooit eerder was het zo makkelijk om high society te faken.

Lees ook: Luxe zonder logo’s: ‘In een tijd waarin velen het moeilijk hebben, spreken we mensen erop aan als ze uitpakken met hun rijkdom’

Van kijkvoer naar kleerkast

H&M werkte voor het derde seizoen van The White Lotus zelfs samen met de kostuumontwerpster van de reeks, Alex Bovaird. Resultaat: een capsulecollectie met rieten hoeden, luchtige jurken en overdadig gedrukte hemden – alles met de flair van een vijfsterrenresort.

En wie denkt dat de televisielook altijd draait rond parels en Prada vergist zich. Soms is een eenvoudig wit T-shirt al voldoende om een modestatement te maken. Vraag maar aan Marlon Brando in A Streetcar Named Desire (1951) of aan de broeierige chef Carmy uit The Bear. Die laatste bracht het wit T-shirt van Merz b. Schwanen naar de status van cultobject. Kostprijs? Tachtig euro. Gratis reclame? Onbetaalbaar.

De serie als stijlgids

Met sommige personages brengen we meer tijd door dan met onze eigen collega’s. We kijken massaal uren naar de personages en hun outfits tijdens het bingen. Alleen al naar de afleveringen van The White Lotus kijken tien miljoen mensen. Geen wonder dat de stijl van de fictieve resortgasten ons beïnvloedt. Volgens het Mere-Exposure-effect – een theorie uit de psychologie – vinden we dingen leuker naarmate we ze vaker zien. Dat weten ook merken: Banana Republic in The White Lotus, Levi’s in Stranger Things of Saint Laurent in de musicalfilm Emilia Pérez.

Soms is de reclame zelfs onbedoeld. The Bear en Succession lanceerden items en merken die voorheen enkel een nichepubliek kenden. Sinds fashion bloggers uitvlooiden dat Kendall Roy fan is van Loro Piana, zijn de caps van het label hot – ook al kosten ze vlotjes 400 euro.

Droomwereld te koop

Maar series doen meer dan kleding pushen. Ze bouwen hele droomwerelden. Van de tropische luxe van The White Lotus tot de Ivy League-vibe van Maxton Hall, een Amazon-reeks over een elitaire privéschool.

Die nostalgische drang naar het fictieve leven sijpelt door in het echte. Niet alleen in wat we dragen, ook in waar we naartoe willen. De opnamelocaties van The White Lotus – Hawaii, Sicilië, Thailand – werden overspoeld door toeristen. Wie erin slaagde een kamer te boeken in het hotel uit de serie, mocht zichzelf even als winnaar beschouwen.

Veel kostuums uit televisiereeksen zijn geïnspireerd door het verleden. Wie fan is van retro, komt zeer goed aan z’n trekken. Denk aan Mad Men met z’n 60s-kostuums, mantelpakjes en smalle dassen. Of aan Sex Education, waar allerlei retro stijlen gemixt worden, van netkousen tot jaren ’90-bomberjacks. Stuk voor stuk looks met karakter.

Soms drukken die outfits ook persoonlijkheid uit. De oversized leren jas van Maeve in Sex Education? Die ademt rebellie en zelfbeschikking. De zomerjurkjes in The White Lotus? Puur escapisme in katoen en zijde.

En dan is er nog het uniseks aspect. In Maxton Hall dragen de tweeling James en Lydia elk hun eigen versie van de preppy look: de ene met een V-hals en loafers, de andere met plooirok en parelketting. Eén stijl, twee interpretaties.

Wat was er eerst: de trend of de serie?

Wat we avond na avond streamen, bepaalt niet alleen onze outfit maar ook ons interieur. Kijk maar naar de TikTok-rage rond de Engelse landhuisesthetiek van Saltburn, een Amazonproductie. Of is het misschien andersom? Amazon weet namelijk alles over onze koopgewoontes – zou het dan niet logisch zijn dat het entertainmentaanbod zich aanpast aan recente sociale mediafenomenen, zoals ‘Bookshelf Wealth’ en ‘Dark Academia’?

In tijden waarin trends steeds sneller veranderen en series en films razendsnel worden geproduceerd door talloze streamingbedrijven, wordt het steeds onduidelijker wie nu eigenlijk wie beïnvloedt. Van de tv naar de winkels, van daar naar de kledingkasten en naar sociale media. De volgorde kan op precies dezelfde manier worden omgedraaid, de perfecte consumentencyclus.

Der Spiegel

Lees ook: Vergeet fashion shows en magazines: televisie is de nieuwe mode-influencer