De meeste mannenmodeweken hebben het moeilijk. Londen en New York geraakten nooit echt van de grond. Milaan blijft belangrijk, maar is niet meer dan een schim van wat het ooit is geweest. En dan is er Parijs, waar de mannenmode bloeit als nooit tevoren. Dit zijn onze eerste indrukken.
De officiële showkalender van de mannenmodeweek telt dit seizoen 56 défilés en 26 presentaties, waaronder tien nieuwe namen op de catwalk. En dat is dan nog zonder de shows en presentaties die geen deel uitmaken van de officiële kalender. WWD, het Amerikaanse vakblad, sprak van ‘one of the most highly anticipated Paris men’s weeks in history.’
Terwijl nogal wat merken de voorbije seizoenen hun mannen- en damesshows bundelden, gebeurt nu weer het omgekeerde. Givenchy, Jil Sander, Celine en Loewe hebben deze week voor het eerst aparte mannenshows. J.W. Anderson, de ontwerper van Loewe, combineerde een tijdlang de mannen- en vrouwenshows van zijn eigen merk, maar kiest nu opnieuw voor aparte momenten. Hij verhuisde bovendien zijn mannenshow van Londen naar Parijs. Nog een win voor de Lichtstad.
Onder het bewind van Riccardo Tisci was de mannenmode van Givenchy eerder aggressief, en tegelijk populair. Denk bijvoorbeeld aan de T-shirts met razende rottweilers en dergelijke. Givenchy was een van de eerste luxemerken met een oog voor streetwear. Waight Keller is zachter. Ze beschrijft haar stijl als ‘perverse posh’ en noemt de in Frankrijk op handen gedragen journalist en nightclubber Alain Pacadis, een legende uit de jaren zeventig, als haar muze. Het dozijn silhouetten in de statige couturesalons van het huis was chic, maar niet echt hapklaar.
We Are The World
Virgil Abloh is al evenmin aggressief. En dat is een beetje zijn probleem. Zijn beide shows, voor Off-White en Louis Vuitton, waren zo mellow dat ze uiteindelijk futloos werden. De défilés lagen lam in de walm marijuana van de celebs op de frontrow — een trend op zich, dit seizoen.
De uitnodiging voor Louis Vuitton was een replica van de met glittersteentjes belegde handschoen van Michael Jackson. De show zelf was een straat in de Lower East Side van New York, naar de video van Billie Jean. Dev Hynes van Blood Orange, een spirituele erfgenaam van Jackson, speelde live. En de inspiratie kwam blijkbaar van The Wiz, de remake uit de seventies van The Wizard Of Oz, met Michael Jackson en Diana Ross in de hoofdrollen. The Wizard of Oz was de inspiratie voor Ablohs debuut, vorige lente.
Op de catwalk waren de referenties naar Michael Jackson niet altijd duidelijk, tenzij misschien in een aantal outfits met vlaggen: die loensden blijkbaar naar We Are The World, de eightieshit voor het goede doel. Het was geen slechte show, maar we misten de vaart, en de haarscherpe focus, van Ablohs voorganger Kim Jones. In een gesprek met website The Business of Fashion zei Abloh dat hij dan wel de, quote-unquote, streetwear guy mag zijn, maar dat hij voortaan wilt focussen op tailoring. ‘I want to get my young audience out of sneaker world’, zei hij.
Strak in het pak
Die plotse, maar niet onverwachte afkeer van streetwear is een van de trends van het moment. Wat in is, moet op een bepaald moment ook weer uit zijn. Zo werkt de mode. Dries Van Noten had een melancholische, ingetogen show, met veel pakken. Hij noemde het een ‘frisse kijk op vorm en formaliteit’ en ’tailoring voor een vollgende generatie’.
Bovendien was het huwelijk van luxe en street altijd een beetje geforceerd: een T-shirt van 400 euro of meer is onder geen enkel voorwendsel verdedigbaar. Tenzij het in puur goud is gedipt, en dan nog. Maar tegelijk lijkt de retour naar elitaire elegantie een stap terug, en als je naar het jonge publiek van de show kijkt (de influencers uit China, de studenten uit Londen), dan kun je je toch moeilijk inbeelden dat die straks allemaal een saai pak en das gaan aantrekken. Ook al is dat pak dan herzien voor de eenentwintigste eeuw.
De strafste shows van de week waren zot en barok: een Walter Van Beirendonck in vorm, Facetasm met clowneske punthoeden en Roger Rabbit, Undercover met een hommage aan A Clockwork Orange, en Vetements. Tussen de giraffes en andere opgezette dieren speelde Demna Gvsalia op herhaling. Vetements verrast niet meer, maar een ontwerper die een sweatshirt over de catwalk durft te sturen met de woorden IT’S MY BIRTHDAY AND ALL I GOT WAS THIS OVERPRICED HOODIE FROM VETEMENTS, dient gevierd te worden. Laat dat pak nog maar even in de kast hangen.
Parijs kleurt geel
Kris Van Assche debuteert bij Berluti, in het vergulde decor van de Opera Garnier. Christian Wijnants introduceert voor het eerst een kleine mannenlijn. Kim Jones onthult vanavond zijn tweede collectie voor Dior, gevolgd door de show van Balmain. Ontwerper Olivier Rousteing heeft een drukke week: over enkele dagen keert Balmain ook voor het eerst sinds jaren terug naar de couturekalender, en Parijs hangt vol met affiches die de nieuwe app van het merk onder de aandacht moeten brengen. Het weekend brengt verder nog twee belangrijke premières: de allereerste mannenshows van Loewe en Celine, twee merken van de luxegroep LVMH.
Zowel Dior als Balmain verplaatsten op het laatste nippertje het tijdstip van hun show: zaterdag plannen de gilets jaunes opnieuw acties in Parijs. Er wordt gevreesd dat de zwarte limousines die klanten, celebs en influencers en sterreporters naar de shows brengen, geblokkeerd zullen raken in het verkeer. Dior showt een dag vroeger dan gepland. Sacai begint morgen een uur vroeger en showt in het Grand Palais, langs de avenue des Champs-Elysées die de voorbije weken zo vaak werd afgezet. Koraal mag dan wel officieel de kleur van het jaar zijn, geel blijft nog even de kleur van het moment.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
