Binnenkijken in een Brusselse woning: een mix van Marokkaanse, hedendaagse en vintage elementen

Voor interieurontwerpster Catherine Arnould zorgde een sabbatjaar in Marokko voor een nieuwe start en stijl. Daarbij laat ze het licht en de kleuren van de Sahara subtiel doorschijnen tot in haar woning.

De Brusselse interieurarchitect Catherine Arnould houdt van de historische steden van Marokko. Maar haar liefde voor het land gaat verder dan de traditionele architectuur alleen. Ze verbleef er tweemaal lange tijd en deed er heel wat werkervaring op. Daarvan vind je ook sporen terug in haar hedendaagse woning in de Brusselse rand.

“Net na mijn studies trok ik samen met mijn man naar Casablanca en Tétouan waar we actief waren voor een architectuurbureau. Daar leerde ik hoe traditionele bouw- en decoratietechnieken ook een hedendaagse interpretatie kunnen krijgen”, vertelt ze. Enkele jaren geleden namen ze een sabbatjaar om opnieuw naar Marokko te trekken. “Toen ontdekten we het zuidwesten van het land, tussen de Sahara en de oceaan. Daar vonden we uiteindelijk ook een stek, in Sidi Ifni, een kleine stad.”

Eenmaal terug in België stortte Catherine zich op de renovatie van oude panden, die ze hier en daar een Marokkaanse toets geeft. Net zoals ze dat in haar eigen woning deed. “Een oud landelijk pand uit het begin van de twintigste eeuw, dat er vrij somber uitzag en waar we enkele binnenwanden weghaalden om een grote leefruimte te creëren. Waar nu het salon is, stond bijvoorbeeld een grote binnentrap die alles domineerde en voor overbodige dubbele circulatie zorgde”, legt ze uit.

“Maar als je renoveert, mag je nooit te ver gaan”, stipt ze aan. “Gooi er niet alles uit, zorg dat de oude ziel erin blijft hangen, door wat vloeren en deuren te behouden. Die zijn belangrijker dan de vensters en plafonds die eventueel wel weg mogen, want daar let je minder op.”

Daarom zal ze een huis nooit strippen. “Ik ben ook geen minimalist, maar hou van de mix van oude en nieuwe elementen. Ik heb trouwens de indruk dat de jonge generatie meer wil behouden, en houdt van oude relicten. Misschien doordat er zoveel nieuw is op deze wereld. Als een soort reactie op het digitale tijdperk en vanuit een fascinatie voor alle dingen van daarvoor”, meent ze.

Ook voor de aankleding van het interieur houdt ze van een mix van nieuwe ontwerpen met vintage, zoals lampen van Michael Anastassiades en India Mahdavi, met een tafel van Tapiovaara. En natuurlijk overal Marokkaanse tapijten, die mogen niet ontbreken.

catherinearnould.be

Tekst Piet Swimberghe & Foto’s Jan Verlinde