Waarmee lessen we best de dorst? Onze drankexpert proeft en deelt zijn ongezouten oordeel. Deze week: limoncello.
De hoogdagen van het afzakkertje liggen achter ons. Nu steeds meer mensen beseffen dat drinken en rijden niet samengaan, wordt de traditionele afsluiter van een copieus restaurantbezoek meestal achterwege gelaten.
Het enige digestief dat de dans lijkt te ontspringen is limoncello. Dat is waarschijnlijk te danken aan z’n unieke combinatie van smaken. Veel likeuren zijn mierzoet. Limoncello blijft bekoren doordat hij niet alleen zoet is, maar tegelijk fris en zuur.
De oorsprong van limoncello gaat terug tot de zeventiende eeuw, toen geestelijken een drankje begonnen te brouwen dat sterk lijkt op de huidige versie. In oude teksten lezen we over Santa Rosa in Conca dei Marini in Zuid-Italië. De zusters van dat klooster stonden bekend om hun sfogiatella, verrukkelijke gebakjes waarin ze zelfgemaakte citruslikeur verwerkten en die tot op de dag van vandaag als Napolitaans gastronomisch erfgoed geserveerd worden.
Limoncello in zijn huidige vorm zag waarschijnlijk pas aan het begin van de negentiende eeuw het levenslicht. Voor de productie ervan worden citroenschillen wekenlang bewaard in pure alcohol, zodat ze hun aroma kunnen afgeven. Vervolgens wordt suikersiroop toegevoegd. Na een laatste rijpingsfase is de limoncello klaar om gefilterd en gebotteld te worden. Dit gebeurt in commerciële distilleerderijen, maar ook thuis, volgens familierecepten die vaak van generatie op generatie worden doorgegeven. Deze huisgemaakte varianten smaken meestal minder zoet dan de commerciële versies.
Veel kenners vinden de lekkerste limoncello die op basis van de ‘Sfusato Amalfitano’, de Amalfitaanse citroen die wereldfaam geniet dankzij z’n rijke sap (‘vloeibare zonneschijn’) en dikke schil, rijk aan sterk geurende essentiële oliën. Helaas is het aanbod daarvan beperkt, waardoor we in de winkel vooral limoncello op basis van citroenschillen van onbekende origine vinden.
Geproefd en gekeurd: limoncello
1. Limoncino Portofino, Santa Maria al Monte, 23,50 euro (70 cl), huis-aerts.be
In Ligurië staat limoncello bekend als ‘limoncino’. Deze bleekgele likeur biedt een mooi evenwicht tussen zoet, zuur en bitter. De winnaar van deze proeverij.
2. Limoncello, Rau, 23,95 euro (70 cl), rau.it
Intens van kleur, deze limoncello uit Sardinië, maar de bitterheid is helaas wat te aanwezig.
3. Limoncello Biostilla, 24 euro (50 cl), migsworldwines.be
Deze biologische versie onderscheidt zich door zijn doorzichtige kleur. Helaas overtuigt de vlakke, kunstmatige smaak van het recept op basis van citroenextract (2%) niet.
4. Limonzero, Pallini, 15,80 euro (50 cl), drankdozijn.be
Alcoholvrije limoncello? Het bestaat. Deze van het Romeinse huis Pallini pakt uit met citroenen die het ‘Costa d’Amalfi IGP’-label dragen. Jammer genoeg draagt dat niet bij aan de smaak, die zelfs een beetje aan afwasmiddel doet denken.
