Lima Nikkei Izakaya in Antwerpen: authentieke Japans-Peruviaanse fusion in een moderne bistrosetting
Restaurant - Lima Nikkei Izakaya
Waar - Grote Pieter Potstraat 36, 2000 Antwerpen
Type keuken - Authentieke Japans-Peruviaanse fusion in een moderne bistrosetting met veel kleur en decoratie.
Sfeer & geluid - Gezellig, ongedwongen en ontspannen met veel aandacht voor begeleidende dranken.
Rekening - Met twee personen namen we een selectie gerechten die varieerden tussen 12 en 29 euro, onze cocktails kostten 13 en 15 euro.
Al enkele jaren wordt ons de intrede van de grote Latijns-Amerikaanse keukens in Europa beloofd. Vooralsnog is daar, jammer genoeg, weinig van te merken en moeten we het stellen met hier en daar een fastfoodconcept dat de mosterd haalde op dat continent. Ik vermoedde in eerste instantie dat LIMA Nikkei ook een artificiële constructie was, maar niets is minder waar. De Nikkei-keuken, een combinatie van de Japanse en Peruviaanse gerechten en ingrediënten, blijkt meer dan honderd jaar oud te zijn en ontstond na een Japanse diaspora eind negentiende eeuw. Chef en eigenaar Luis Garcia begon zijn Nikkei-avontuur met een cateringbedrijf, maar voelde al snel dat er meer in kon zitten.
LIMA Nikkei is dus een izakaya, een Japanse bar waar je na het werk flink wat drinkt en daarbij niet vergeet te eten. Om dat nu aan een wat verloren tafeltje in het midden van de zaak te doen, was niet helemaal het plan. Om toch in die sfeer te duiken, wagen mijn gezelschap en ik ons aan een cocktail op basis van pisco, Peruviaanse brandy. Mijn pisco sour is zeker correct, maar die aan de overzijde wint gemakkelijk. Vermout, cacao angostura en een flinke portie rook zorgen voor een heerlijk, krachtig geheel.
De spreidstand tussen twee keukens is een culinaire mindfuck die smaakt naar meer.
We beslissen een handvol gerechten te nemen om te delen, bijbestellen kan later nog altijd. Een ceviche van garnaal en kokkel is niet helemaal wat we hadden verwacht, maar een Californische maki met bavette, chimichurri en roomkaas is een voltreffer. De gekke spreidstand tussen de twee keukens zorgt hier voor een, excuseer, culinaire mindfuck die smaakt naar meer. Dezelfde tegenstelling proeven we bij een portie gebakken gyoza met krab en garnaal en a lo macho-saus. Een Japans gerecht, maar vol Latijns-Amerikaanse smaken en aroma’s, wederom verrassend lekker. Dat gevoel is er minder bij onze laatste borden. Een gerecht waar pulpo en paksoi te weinig gegaard zijn, mist kruiding en diepgang. Een gewokte ossenhaas met ui en tomaat is beter en best smaakvol, maar weinig meer dan dat.
Deze keuken is bijzonder, vernieuwend en uitdagend, wat zeldzaam is in het huidige landschap. Je loopt mij hier waarschijnlijk dit jaar nog een keer tegen het lijf.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier