Weinig mensen weten dat kunstenaar Koen Vanmechelen geen artistieke opleiding genoot, maar via de hotelschool een carrière in de horeca uitbouwde. Die eerste liefde pikt hij nu weer op. Als bezieler van het Cosmowing-project op de Grote Markt van Sint-Truiden wil hij zijn werk verweven met zijn geboortestad. Lucy’s Table is het nieuwste onderdeel van dat verhaal.
Aan de bar van de open keuken kiezen mijn gezelschap en ik al snel voor de menuformule en niet voor de losse gerechten. Mooie prijzen voor een schijnbaar evenwichtig samengestelde maaltijd: een zeldzaamheid. Maar we starten op een mindere noot. De aperitiefdranken missen punch en verfijning, ook het supplement oesters met beurre blanc en chorizo kan niet bekoren. Een valse start die wordt rechtgezet door de voorgerechten. Het traag gegaarde en gegrilde buikspek met gedroogde zwarte olijf en gekonfijte paprika’s is zonder meer lekker, de lauwe coquilles met garnituur van padronpepers, bittersinaas en eigeel prikkelen het volledige smaakpalet. Ook de lokaal gemaakte pinot gris verdient een eervolle vermelding.
Het vervolg van de maaltijd is minder consistent. Een tussengerecht van varkenswang verdrinkt in een te dikke en uitgesproken bruine jus, de garnituur van gebakken spek is overbodig. De hoofdgerechten volgen snel, het keukenteam met slechts twee leden laat het ritme van de avond nooit verslappen en brengt beterschap. Vooral de suprême van parelhoen met truffelroomsaus en kikkererwten zorgt voor geluk aan tafel, de kabeljauw met zwarte rijst en hollandaise van basilicum slaagt daar minder in.
Ook de afsluiter van de avond zorgt voor een spreidstand. Een dessert dat aangekondigd wordt als dame blanche smaakt vooral naar koffie, terwijl een crème catalane met subtiele details van kaneel en citroen misschien wel het meest memorabele gerecht van de avond is.
De sfeer, bediening en prijszetting in Lucy’s Table staan al op punt. Een lichte bijsturing van de keuken, een paar extra handen misschien, kan van deze plek een vaste waarde in de stad maken.
Lees ook: Studio Hiel in Zwijndrecht uitgetest: ‘Overdag koop je hier een brood, ’s avonds is het fijn tafelen’
