Elleboog aan elleboog zitten we aan de houten toog van Klee, een miniatuurrestaurant in een sfeervol historisch pand in het centrum van Antwerpen, onder gastronomen ook wel bekend als de voormalige locatie van restaurant Ossip van chef Magali Verbaet.
Vanaf onze plek aan de toog hebben we zicht op de compacte keuken van Frederik Michiels en voelen we de behaaglijke warmte van de salamander waaronder hij ons eerste hapje klaarmaakt: een donkere, mysterieuze bouillon van paddenstoelen, waarin nog meer paddenstoelen zwemmen, verse en opgelegde, op smaak gebracht met zeewier en dennentopjes. Dit radicaal sobere gerecht zet de toon voor de avond: onomwonden smaken, exquise producten en vernuftige bereidingen.
Daarbij past de wijn van sommelier en medebezieler Thea Cipido perfect: de krachtige, goudkleurige crémant (Le Petit Beaufort) die ze schenkt heeft de verfijning van een champagne zonder het bijbehorende prijskaartje. Ze werkte eerder als wijnkenner voor Nage en blinkt uit in no-nonsense wijnadvies. De wijnen die Cipido schenkt zijn overwegend van natuurlijke makelij, maar vliegen nooit uit de bocht. Hier geen funky sapjes, wel correct gemaakte wijnen die erg toegankelijk zijn.
Terug naar het bord, daar volgt een tweede gerecht, met de laatste boontjes van het seizoen, abrikoos, pecorino en amandel. Wederom een zuiver gerecht waarin elk onderdeel mag schitteren. Als hoofdgerecht besluiten we de kip te delen, die we al klaar zien hangen boven de barbecue. Het zijn kleine grasgevoederde kippen uit Wallonië die de chef voor onze neus op de kolen legt. Het levert een rokerig en sappig stuk gevogelte op, dat met een hartige jus van het karkas en romige aardappelmousseline een bordje comfortfood van hoog niveau oplevert.
Afsluiten doen we met een tarte tatin met zure room en een dessertje waarin de laatste Belgische meloenen van het seizoen schitteren in verschillende gedaanten: vers, als granité en als jus samen met verse kaas en koekkruimels.
