Bloed, zweet en trainen: onze redactrice sport met de menstruatiecup

Menstruatiecups zijn een milieuvriendelijk alternatief voor tampons of maandverbanden. Maar kun je er ook comfortabel mee sporten? Onze redactrice test de trainingsfactor van de Mooncup.

Trainen tijdens je menstruatie is ronduit lastig. Los van je ijzertekort en de invloed van je oestrogeenlevel op de elasticiteit van je spieren, zoals je leest in het artikel ‘Ongesteld op de Olympische Spelen: taboe doorbreken of stereotype bevestigen?’, kamp je met een logistieke last van tampons, maandverbanden en inlegkruisjes naar de gym. En dan zwijg ik nog over lekangst en het bijna maniakaal verversen van tampons voor, tijdens én na de trainingen.

Toen ik voor het eerst hoorde van menstruatiecups vertoonde ik dan ook instant interesse. Menstruatiecups bestaan al sinds de vorige eeuw en hebben als grote voordeel dat je ze hergebruikt en ze je vagina amper uitdrogen. Bovendien maak je zo een einde aan de 136 kilogram aan menstruatie gerelateerd afval dat je volgens het boek ‘Flow: The Cultural History of Menstruation’ in je leven wegsmijt. De investering van je menstruatiecup (reken op een budget van 32 euro) win je bovendien na ongeveer 6 à 8 maanden terug.

Nu, ik wil ver gaan voor het milieu en mijn gezondheid, heel ver zelfs, maar stel mezelf als fanatiek sporter toch twee vragen. Eén: is een menstruatiecup wel zo handig als Mooncup, het Londense bedrijf verantwoordelijk voor de comfortabele, zacht silicone upgrade van de menstruatiecup, belooft? En twee: kan ik er comfortabel mee trainen? De wetenschap dat één van twee de oprichters van Mooncup, Eileen Green, een bedreven fietser is, geeft alvast hoop.

Juiste maat is cruciaal

Het antwoord op mijn eerste vraag achterhaal ik pijlsnel. De enige echte uitdaging aan het gebruiken van een menstruatiecup is de stap überhaupt zetten en je maat kiezen op basis van de stevigheid van je bekkenbodemspieren. Ben je ouder dan 30 en mama, dan ga je voor de grotere maat. Ben je jonger zonder kinderen, dan kies voor de iets kleinere maat. Wie net als ik tussen de twee in zit, klopt aan bij een Mooncup-adviseur en krijgt vragen als ‘doe je aan yoga?’. Hoewel het verschil tussen de twee maten amper 3 millimeter bedraagt, is de juiste maat cruciaal voor een goede afsluiting tussen je vaginawand en de cup.

Nadat de menstruatiecup met de post arriveert, steriliseer ik hem 5 à 7 minuten in wat kokend water. Daarna analyseer ik de handleiding alsof het een kernraket betreft. Een vreemd object in mijn lichaam vereist immers wat voorstudie. Op aanraden van de handleiding test ik de Mooncup voor de start van mijn menstruatieperiode. “Ieder lichaam is anders en elke vrouw heeft haar favoriete methode voor het gebruik”, geeft Mooncup-adviseur Martha Robinson mij mee. Tot mijn grote verbazing is het inbrengen omgekeerd evenredig aan de moeilijkheidsgraad dat de handleiding doet uitschijnen. Al op enkele seconden zit de cup op de juiste plek, zo laag mogelijk in mijn vagina voor een optimaal reservoireffect. Het bloed uit de baarmoederhals kan zo netjes in de cup druppelen.

Zweet of bloed?

De eerste sensaties? De aanwezigheid van de cup is amper voelbaar, ondanks de afmetingen van dit object. Mijn enige issue is het steeltje, onderaan de cup. “Het steeltje helpt je om je Mooncup in je vagina te vinden. Zonder steeltje vereist het verwijderen van de menstruatiecup soms wat persbewegingen met je vaginale spieren”, vervolgt Martha Robinson. “Als het steeltje buiten de vagina zit, knip je het er beetje bij af, maar zorg er wel voor dat je al vertrouwd bent met het verwijderen. Sommige vrouwen knippen het er liever helemaal af.” Omdat ik mezelf nog geen expert kan noemen in het verwijderwerk, komt er voorlopig geen schaar in de buurt van het steeltje.

Op naar mijn looptraining, 10 kilometer aan een rustig tempo. Klein detail: ik loop buiten en dus zonder wc’s of plan b in de buurt. Mijn enige voorzorgsmaatregelen omvatten het legen van mijn cup, een keurige controle van de afsluiting met de vaginawand en het dragen een inlegkruisje. Al na de eerste meters weet ik zeker dat ik het steeltje van mijn cup eraf zal knippen, want het zit behoorlijk in de weg. Weg ermee! Los van de steeltjescrisis, vrees ik tijdens mijn loopsessie bij elk druppeltje zweet dat over mijn been rolt dat het bloed is, maar dat blijkt vals alarm.

Eens terug thuis ben ik verbaasd over de opvangcapaciteit van de cup én het feit dat ik minder bloed verlies dan een tampon doet uitschijnen. Het ledigen van de menstruatiecup is trouwens veel minder bloederig of vies is dan gedacht. Verversen doe je na 4 tot 8 uur, goed voor 3 keer zoveel capaciteit als een tampon, goed nieuws voor duursporter. Nadat ik het steeltje op de voor mij vereiste lengte knipte, loop ik de hele avond op wolkjes.

Omdat ik de betrouwbaarheid van de Mooncup al testte tijdens mijn looptocht, waag ik me de volgende dag aan een groepsles Sexy Sculpt in mijn sportclub L’Usine. Ik tart de goden met een witte short en ontdek dat de menstruatiecup geen stoorzender is. Zelfs bij de buik- en bilspieroefeningen (waarbij mijn benen alle kanten uitgaan) merk ik amper wat van de aanwezigheid van de cup. Geen seconde vrees ik ongewenste lekkages en ik ben blij dat ik geen berg tampons moest versluizen naar de gymzaal. Wat een luxe.

Interval en inversies

Later op de week zijn mijn cup en ik klaar voor twee pittige intervaltrainingen. Gezien een tampon tijdens spinninglessen vaak in de weg zit, zeker als je lang op het zadel zit, ben ik benieuwd wat een rit met de Mooncup inhoudt. Het blijkt a smooth ride, zelfs in een zittende positie. Ook bij de meer intensieve intervallen vergeet ik dat ik mijn regels heb en focus ik 100% op de training, zonder mentale dwalingen genre ‘hopelijk zit mijn inlegkruisje nog op de juiste plaats’. Nog een plus? Ik kan de cup net voor de les leegmaken, zelfs al ik heb die pas een uurtje geleden ververst.

Ook de intensieve groepsles Body Attack, boordevol sprints en hoge tempo’s, is wonderwel geen probleem. Tegen burpees, waarbij je heel snel squat, pompt en weer recht spring, blijkt mijn menstruatiecup evengoed bestand. Ik ben doodop na een reeks van tien, maar op geen enkel moment krijg ik het gevoel dat de cup van plaats verschuift.

Aan het einde van mijn periode kan ik de menstruatiecup nog altijd vlot inbrengen, mooi meegenomen bij het counteren van last-minute verrassingsdruppels. En dus voel ik me veilig tijdens mijn yogasessie. Hoewel sommige yogaleraars vinden dat je tijdens je menstruatie geen inversies mag doen door de terugvloei van het bloed, stelt Martha me gerust. “Dat inversies, zoals kopstand, tijdens je menstruatie gevaarlijk zijn, is een onbewezen theorie. Volg je leraars en je lichaam”, zegt ze. Ook de Mooncup volgt naadloos mijn bewegingen en zelfs tijdens de heupopeners ervaar ik geen greintje tegenwerking of ongemak. Van argwaan naar fan op een week? De menstruatiecup just did it.

Meer info? Surf naar www.mooncup.co.uk