Weinig seks, Nivea-crème en een gezonde dosis optimisme: zijn dat de ingrediënten die je eeuwig jong houden? De vier kwieke oma’s in ons testpanel zijn er stellig van overtuigd. ‘Al spelen je genen natuurlijk ook een rol.’
Rimpels, extra kilo’s, zeurende botten en lichaamsvormen die een eigen leven leiden. Als we de reclame-industrie moeten geloven, is ouder worden geen pretje. Sterker nog: we moeten er alles aan doen om dat proces in de kiem te smoren. Oorspronkelijk was dat ook de insteek van dit artikel, maar al snel blijkt dat we helemaal mis zitten. ‘Rimpels zijn het einde van de wereld niet’, ‘Ik zit in de fleur van mijn leven’ en ‘Ik voel totaal niet oud’, klinkt het herhaaldelijk bij de 80-plussers. En zo wordt een artikel over de beautyrituelen van onze bomma’s een pleidooi voor een positieve kijk op het laatste levenskwartaal.
Brigitta (83): ‘Ik krijg nog dagelijks huwelijksaanzoeken’
Brigitta Rodemich is niet bepaald doorsnee te noemen. Na de dood van haar man op haar 63ste, besloot ze vol te gaan voor haar modellencarrière. Vandaag staat ze te boek als een van de oudste modellen van de Benelux, al is er dat niet aan te merken. In haar ogen woont nog altijd een jong meisje.
Brigitta: ‘In januari word ik 83, maar ik voel me eerder zestig. Ik kan nog probleemloos de trap op en af en ik doe één keer per week aan bodybuilding om in vorm te blijven. Ook hier thuis doe ik af en toe oefeningen voor de TV. Tot voor kort kon ik zelfs nog de split. Al dat sporten werpt z’n vruchten af: ik heb amper cellulitis.’
‘Ik heb nu het zelfvertrouwen dat me als jong meisje ontbrak. Toen durfde ik amper mijn mond open te trekken, terwijl ik nu probleemloos voor de camera sta. Ik besef maar al te goed dat ik niets te klagen heb. Ik heb geen diepe rimpels en eigenlijk heb ik amper make-up nodig om er goed uit te zien. Ik gebruik wel dagelijks Nivea om mijn huid te hydrateren. En als ik ergens een bobbeltje heb, dan smeer ik daar talkpoeder op uit Duitsland. Dan smelten die pukkels weg als sneeuw voor de zon. Het moet wel echt uit Duitsland komen, want het talkpoeder van hier is te zacht en heeft weinig effect. Vroeger kocht ik weleens prijzige producten voor mijn huid, maar al die dure bazaar helpt niets. Dat is weggegooid geld. Hoe simpeler, hoe beter.’
‘De lichamelijke veranderingen die eigen zijn aan het ouder worden hebben mij nooit gestoord. Mijn figuur is altijd min of meer hetzelfde gebleven. En dankzij het bodybuilden blijven mijn borsten ook mooi op z’n plaats zitten. (lacht) Om dat te vieren heb ik drie maanden geleden trouwens een tattoo laten zetten (trekt tot mijn grote verbazing haar broek uit. Op haar been staat een getekende roos met daardoor een kruis, red.) Bovendien lig ik nog altijd ontzettend goed in de markt. Ik krijg op Facebook dagelijks vriendschapsverzoeken van jonge snaken die met mij in bed willen duiken. Daar ga ik echter nooit op in. Ik ben al een goeie twintig jaar vrijgezel en dat wil ik graag zo houden. Al die seks is trouwens nergens goed voor: dat kost alleen maar energie. Daar word je moe en afgeleefd van.’
‘Ik heb in mijn leven vaak zwarte sneeuw gezien. Ik ben drie keer getrouwd en twee keer gescheiden. Mijn vader is omgekomen in de oorlog, ik ben 57 keer verhuisd en mijn kinderen dronken nogal graag. Toch ben ik erin geslaagd om altijd positief te blijven. Misschien schuilt daar wel de kracht van een gelukkige oude dag: optimisme.’
Irène (105): ‘Ouder worden gaat vanzelf’
Met 105 lentes is Irène Leplat-Giusti veruit de oudste dame van het gezelschap. Haar conversatievermogen heeft misschien wat van z’n Italiaanse flair verloren, dat geldt niet voor haar klassevolle uitstraling. ‘Dat heb je, of dat heb je niet’, klinkt het bewonderend bij begeleidster Thérèse.
Irène: ‘Mijn make-up doe ik niet meer zelf. Daarvoor zie ik niet meer genoeg. Ik probeer het nog wel, maar het resultaat is niet altijd zoals gehoopt. (lacht) Ik verlaat mijn kamer niet zonder wat lippenstift, een beetje rouge en mijn oorbellen. Het is belangrijk om deftig voor de dag te komen. Dat is ook wat mijn man me altijd op het hart gedrukt heeft, al wordt dat niet gemakkelijker met de jaren. Als ik een ding geleerd heb, dan is het wel dat je de rimpels niet kan tegenhouden. Dat gevecht win je niet. Je kan ze dus maar beter aanvaarden. Dan gaat het vanzelf.’
‘Mijn beautyrituelen zijn al jaren onveranderd. Een beetje poeder op de wangen, wat lippenstift, mijn haren in de knot en klaar. Vroeger hadden we niet zoveel producten als nu, dus ik heb geleerd om mijn plan te trekken met wat er voorhanden is. De make-up van de jeugd vind ik vaak overdreven en opzichtig. Zonde, zij hebben nog zo’n jonge huid.’
‘Ouder worden is niet altijd gemakkelijk. Ik ben vaak alleen, want iedereen heeft het altijd druk. Maar ik mag niet klagen: ik kan nog fietsen en dat is op deze leeftijd al heel wat. En er zijn ook nog altijd mannen die regelmatig eens binnenspringen op mijn kamer hier. Alleen ’s nachts blijft de deur op slot. (lacht samenzweerderig naar Thérèse, red.)’
Ivonne (83): ‘Waarom zou ik van een paar rimpels een probleem maken?’
Het woord ‘kranig’ is de 83-jarige Ivonne Bamps op het lijf geschreven. Haar kledij en haar kapsel is tiptop en in haar glimlach schuilt een jeugdige lichtheid die je eerder bij een 16-jarige verwacht.
Ivonne: ‘Als je veel thuis zit, dan is het verleidelijk om make-up achterwege te laten. Maar voor mij is het een teken dat je jezelf nog de moeite vindt. Ik heb een heel traject afgelegd. Vroeger, rond mijn 17de, bestond er bijna niets om je mooier te maken. We hadden er ook het geld niet voor. Bijgevolg had iedereen dezelfde poederdoos uit de supermarkt, die voor alles gebruikt werd.’ (lacht)
‘Later maakte dat poedergedoe plaats voor fond de teint, die we aanbrachten met een rond make-upsponsje. Lippenstift en gelakte nagels bleven lang taboe. Als ik me toch aan een likje lippenstift waagde, dan kreeg ik steevast de vraag of ik een haan de keel over gebeten had. Die tijden zijn gelukkig veranderd. De laatste jaren ben ik ook fanatiek Nivea beginnen te smeren om mijn huid te hydrateren.’
‘Tussen mijn 30ste en mijn 40ste was ik fysiek en mentaal op mijn hoogtepunt. Ik liet me niet meer op stang jagen door de kerk en had al iets meer levenswijsheid opgedaan. Maar ik heb het nooit erg gevonden om ouder te worden. Ik heb altijd het geluk gehad dat ik er een pak jonger uitzie dan ik eigenlijk ben. En verder ben ik vooral blij dat er nog zoveel dingen zijn die mij interesseren en die nog goed gaan. Ik heb ook geleerd om van een mug geen olifant te maken. Soms trek ik mijn wangen weleens strak als ik voor de spiegel sta, puur om te kijken wat dat geeft. Maar dan verandert natuurlijk je hele gezicht. Ik heb me dus maar verzoend met mijn huidige stand van zaken. Ik ben 83, waarom zou ik van een paar rimpels een probleem maken?’
Ida (93): ‘Leeftijd is maar een getal, dat moet je niet zo dramatiseren’
Tot drie jaar geleden stond de 93-jarige Ida Boonen nog dagelijks in haar eigen kledingboetiek. Op aandringen van haar dochters heeft ze die intussen gesloten, maar stilzitten is nog steeds niet aan haar besteed. Drie keer per week gaat ze bridgen, waar ze ’tot vervelens toe’ te horen krijgt dat ze er nog altijd verdraaid goed uitziet.
Ida: ‘Schoonheid heeft altijd een grote rol gespeeld in mijn leven. Logisch, als je bedenkt dat ik een eigen kledingzaak had. Ik kon moeilijk als een slordige doos mijn klanten helpen. Ik draag al mijn hele leven een deux-pièces met daaronder een elegante hak. Bij de jeugd draait het tegenwoordig om minirokken en sneakers, maar dat past niet meer voor mijn leeftijd. Geef mij maar een klassieke snit.’
‘Ik draag nog altijd dagelijks make-up. Als ik niet het huis uit ga, is dat beperkt. Dan kleur ik mijn blonde wenkbrauwen wat donkerder en maak ik mijn ogen zwart. Ik ben van nature blond, en als ik mijn wimpers niet onder handen neem, dan zie je ze bijna niet. Afwerken doe ik met wat blush en lippenstift. In totaal sta ik zo’n tiental minuten voor de spiegel. Ik zit er graag netjes bij, je weet nooit wie er onverwacht aanbelt.’
Als ik rond me kijk, besef ik hoeveel geluk ik heb
‘Vroeger kocht ik weleens crèmes van dure merken, zoals Lancôme of Dior, maar nu is dat voor mij niet meer nodig. Ik smeer Cien van den Aldi, en dat is eigenlijk zo slecht nog niet. Verder spring ik ook nog regelmatig bij het Kruidvat binnen en dan probeer ik daar wat dingen uit. Wat me bevalt, neem ik mee naar huis.’
‘Ouder worden was voor mij totaal niet moeilijk. Sterker nog: ik heb er eigenlijk niets van gemerkt. (lacht) Je moet dat allemaal niet zo dramatiseren. Elke leeftijd heeft zijn charmes. En als ik rond me kijk, besef ik hoeveel geluk ik heb. De meeste mensen van mijn leeftijd zien er een pak slechter uit. En dan hebben we het nog niet over hun kledij gehad: 9 op de 10 gaat slecht gekleed. Vormeloze T-shirts zijn schering en inslag in mijn omgeving. Onbegrijpelijk.’
‘Voor de jeugd heb ik één gouden raad: kijk regelmatig in de spiegel. Gebruik van alles een beetje, maar overdrijf met niets. Wie fit wil blijven, moet gewoon zorgen dat de motor niet uitvalt. Ook al wandel ik niet meer zo ver als vroeger, ik doe gewoon alsof dat nog wel zo is.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
