Juweelontwerpster Valérie Messika over de samenwerking met haar man: ‘Koppels hebben gemeenschappelijke projecten nodig om te bloeien’

Valérie Messika (47) groeide op in de diamant­handel en startte in 2005 het Parijse juwelenhuis Messika. Als artistiek directeur initieerde ze collabs met Gigi Hadid en Kate Moss, maakt ze ook haute-joailleriecollecties en organiseerde ze shows tijdens de Parijse modeweek. Dit voorjaar volgde een samenwerking met Estée Lauder.

Prestatiedrang

‘Voor mij is niets vanzelfsprekend in het leven. Ik ben opgegroeid met een jongere broer wiens mentale beperking zijn zelfontplooiing enorm remde – ik besef dus al langer wat een geluk een goede gezondheid is. Als kind voelde het vaak alsof ik voor twee moest presteren en ik slorpte de zorgen van mijn omgeving op als een spons. Toch heeft dat me op een positieve manier gevormd, want zonder mijn gedrevenheid als ondernemer en gevoeligheid als ontwerper zou Messika nooit zijn wat het nu is.’

Creatieve duizendpoot

‘Ik gun mezelf meerdere passies. Teken ik geen juwelencollectie, dan werk ik wel aan de inrichting van een boetiek of aan een reclamecampagne. Die afwisseling is het grote verschil met het beroep van mijn vader, een voorname diamanthandelaar die me als jonge twintiger voorstelde om in zijn bedrijf te stappen. Hij kwam uit een sector waarin generaties elkaar opvolgen, waarvoor hij moeilijk op mijn broer kon rekenen. Uit liefde en plichtsbesef heb ik dus eerst enkele jaren aan zijn zijde gewerkt. Toch ben ik gelukkiger met wat ik vandaag doe. Elke dag is anders, wat het eens zo boeiend maakt.’

Vrouwelijke visie

‘Mijn eerste contact met diamanten werkt nog altijd door in mijn ontwerpen. In mijn kindertijd stopte mijn vader me thuis vaak prachtige stenen toe. Ik mocht de mooiste exemplaren uitzoeken en ze door mijn vingers laat glijden, waardoor ze voor mij niets sacraals of onaantastbaars hadden, maar eerder speels en toegankelijk waren. Daarnaast heb ik een vrouwelijke visie, wat in de diamantwereld redelijk uniek is. Terwijl mannen diamantjuwelen vaak architecturaal benaderen, en als objecten die status en macht uitdrukken, zijn ze voor mij in de eerste plaats een modeaccessoire ­– iets dat vrouwen voor zichzelf kopen en in hun dagelijks leven willen gebruiken.’

Rust zoeken

‘Verbinding maken met de natuur brengt rust. Met mijn man en onze twee dochters zit ik in het weekend dan ook vaak in ons huisje bij Chartres, op een goed uur rijden van Parijs. We maken er boswandelingen en kijken er naar dieren, wat niet alleen voor onze kinderen een geweldige manier is om te herbronnen. Omdat Messika een familie­bedrijf is en mee geleid wordt door mijn man, kost het ons moeite om alles los te laten, maar als dat lukt, is het zoals met sporten: op voorhand zie je ertegen op, maar achteraf ben je extra voldaan.’

View this post on Instagram

A post shared by Messika (@messika)

Synergie

‘Koppels hebben gemeenschappelijke projecten nodig om te bloeien. Je moet niet per se samenwerken op professioneel vlak, maar je moet wel gemeenschappelijke dromen en doelen hebben. Anders leef je naast elkaar, wat zich op termijn wreekt. Hoe verliefd je in het begin ook bent, gevoelens veranderen mettertijd, dus verandert ook je relatie.’

Disconnectie

‘Scholen zouden kinderen meer op de wereld van vandaag moeten voorbereiden. Zo vind ik het enorm zorgwekkend dat het onderwijs hen niet leert om kritisch om te gaan met smartphones en sociale media. Op zich zijn dat fantastische tools: ze geven mensen een stem en een platform voor talent. Maar ze kapen ook onze aandacht en sluiten ons op in een bubbel van gelijkgestemde meningen en fake news. Het enige wat daarbij helpt, is onze vrije wil: het vermogen om niet blindelings te geloven wat je hoort en leest.’

Zelftwijfel

‘Succesvol zijn sterkt je zelfvertrouwen. Als jong meisje had ik daar een enorm gebrek aan: ik was voortdurend bang dat ik niet goed genoeg was. Vandaag ben ik nog altijd iemand die vaak twijfelt en ideeën lang laat rijpen alvorens de knoop door te hakken, maar mijn angsten verlammen me niet meer. Ik heb mezelf bewezen, waardoor ik meer vertrouwen heb in mijn keuzes.’

Moed

‘Iedereen moet op een bepaald moment in het reine komen met het verleden. Ik had geen ongelukkige jeugd, en toch zeulde ik als volwassen vrouw bepaalde kwetsuren mee, dingen waarvan ik wenste dat ze anders gelopen waren. Toen ik die verwerkt had, besefte ik dan ook dat ik mijn eerste man niet om de juiste redenen gekozen had, en dat we beter uit elkaar gingen. Dat kostte moed, want aan de vooravond van mijn dertigste verjaardag moest ik opnieuw beginnen, en ondertussen tikte mijn biologische klok door. Toch ben ik blij dat ik me toen niet door angst heb laten leiden. Had ik dat wel gedaan, dan had ik de realiteit niet onder ogen gezien, en was ik nu veel minder gelukkig.’