Interieurarchitect Peter Ivens raadt aan om af en toe te verhuizen: ‘Blijf niet onder de kerktoren hangen’

Interieurarchitect Peter Ivens (57) werkt al meer dan vijfentwintig jaar samen met Bea Mombaers. Terwijl zij door haar samenwerking met Serax al langer bekend is bij het grote publiek, trad hij pas onlangs in het voetlicht toen uitgeverij Luster ‘Houses’ uitbracht, een boek over zijn werk.

‘Je leven lang op dezelfde plek wonen kan heel rustig en geborgen voelen, maar voor mij is het verlaten van mijn geboortedorp een van de beste beslissingen van mijn leven geweest. Begrijp me niet verkeerd: De Klinge zal altijd een speciale plek in mijn hart hebben. Het is een piepklein dorp tegen de Nederlandse grens waar mijn familie al generaties lang een kledingwinkel uitbaat. Ook ik ben er na mijn studies beginnen te werken. Vooral het aankopen van de collecties sprak me aan. En de verbouwingen: daarvan trok ik al snel de volledige coördinatie naar me toe. Blijkbaar met succes, want kort daarna vroegen verschillende klanten of ik ook hun verbouwing wilde opvolgen.

Te veel in de auto

Toen een goede vriend, de eigenaar van het huidige verlichtingsbedrijf PSLab, me voorstelde om samen te werken, zette ik definitief de stap van de modewereld naar die van het interieur. Ik schat dat ik toen ongeveer dertig jaar was. De kantoren bevonden zich in Sint-Niklaas en mijn vriendin – ondertussen mijn vrouw – woonde in Nieuwpoort. In De Klinge blijven wonen had weinig zin, ook al omdat ik graag zeilde en het merendeel van mijn vrije tijd aan en op zee doorbracht. Dus ben ik naar Nieuwpoort verhuisd.

Ik heb Bea Mombaers, een al even fervent zeiler, leren kennen op een catamaran. Het klikte meteen, persoonlijk en professioneel. We zijn complementair: wanneer we samen een interieurproject doen, houdt zij zich vooral bezig met decoratie en kunst, terwijl ik het interieurontwerp en de verbouwingen voor mijn rekening neem. Ons bureau bevond zich in Bea’s woning. Ze verbleef toen al deels in Knokke, deels in Brussel. Haar nomadische instelling heeft me ongetwijfeld ook gestimuleerd om losser om te gaan met het concept ‘thuis’. Vier à vijf jaar geleden heeft Bea haar huis in Knokke verkocht en hebben vrienden haar gevraagd om een mas te verbouwen in Malaucène, een dorp aan de voet van de Mont Ventoux. Het was wel duidelijk dat Knokke niet langer een ideale uitvalsbasis was. We hadden ondertussen projecten lopen in binnen- en buitenland en ik bracht te veel tijd in de auto door.

Lees ook: Interieurarchitect Davy Grosemans: ‘In ons vak worstelt iedereen met twijfel en eigenlijk moddert iedereen maar wat aan’

Voor een van onze vaste klanten kwam ik geregeld in de streek rond Heist-op-den-Berg. Op een dag zag ik er een vrijstaand art-decolandhuis te koop staan. Het sprak me meteen aan. Ik heb een afspraak gemaakt met de makelaar, het huis bezocht en dezelfde dag nog een bod gedaan. Ook al kende ik de streek niet, moest het huis stevig gerenoveerd worden en had ik nog geen idee wat ik ermee ging doen. Ik heb overwogen om het na de renovatie te verkopen, maar hoe vaker ik er kwam, hoe beter ik me er voelde. Intussen is het mijn nieuwe pied-à-terre geworden. Mijn vrouw heeft nog altijd haar woning in Nieuwpoort, dus we gaan nog geregeld naar zee, maar ik merk dat ik hier tot rust kom. Itegem is ook handig gelegen ten opzichte van veel van onze werven. In geen tijd sta ik bijvoorbeeld in Wilrijk of ’s-Gravenwezel. Hoe graag ik hier ook woon, ik denk niet dat ik hier voor altijd zal blijven. Mijn omzwervingen hebben me geleerd dat een mens zich overal thuis kan voelen. Ik vermoed dat wanneer de volgende fase van mijn leven aanbreekt en ik minder mobiel word, ik liever in een stad zal wonen.

Mijn zonen zijn inmiddels 18 en 19. Ik hoop dat ik hun heb meegegeven wat een verrijking het kan zijn om je horizon te verruimen. Om het met een zeilmetafoor te zeggen: om de wind in de zeilen te hebben, moet je van koers durven te veranderen. Studeer in het buitenland, ga er een tijd wonen, verhuis wanneer je merkt dat het je dagelijks leven comfortabeler kan maken. Blijf niet onder die kerktoren hangen.’

peterivens.be

Lees ook: Tussen Scandinavisch strandhuis en Frans hotel: binnenkijken in een Knokse vakantiewoning ingericht door interieurarchitect Peter Ivens