Anne Stoffels (35) begon haar carrière als hoedenmaker in Londen, waar ze na haar studie aan het werk ging voor o.a. John Boyd en Stephen Jones. Recent verhuisde ze met haar gezin terug naar Antwerpen en opende ze haar eigen Atelier Anne Stoffels, waar ze met de hand hoofddeksels op maat maakt.
‘Ik ben altijd gulzig geweest in mijn interesses, dus toen ik verder wilde studeren, stond ik voor een moeilijke keuze. Ik begon aan de opleiding rechten, maar schakelde al snel over op taal- en letterkunde, waar vooral de vakgebieden theater, film en literatuur me begeesterden. Mijn passies najagend, kwam ik in Londen terecht, aan de Mountview Academy of Theatre Arts. Als regisseur en dramaturg genoot ik er ontzettend van om totaalconcepten op het podium te zien ontstaan en mijn liefde voor detailwerk zorgde ervoor dat ik ’s avonds na de repetities nog mee een laatste hand legde aan decorstukken en kostuums. Zo ontstond het idee om een cursus hoedenmaken te volgen.
Vormvast
Al na enkele lessen voelde ik: dit is iets voor mij. Het was alsof alle puzzelstukjes op de juiste plaats vielen. Een hoed maken bevindt zich op het snijvlak van kleermaken en beeldhouwen, wat veel ruimte laat voor vrijheid en creativiteit. Ik was in het begin onzeker over mijn tekenvaardigheden, waardoor ik overtuigd was dat kleding ontwerpen niets voor mij was. Maar omdat je bij een hoed altijd vertrekt van een vaste vorm en daarop verder bouwt, voelde dat organisch en binnen mijn capaciteiten.
Lees ook: Chocolatier Pierre Marcolini opende zijn eerste winkel 30 jaar geleden: ‘Volgens mijn moeder koos ik voor de makkelijke weg’
In Londen heb ik twee werkgevers gehad die allebei op hun eigen manier vormend zijn geweest. Stephen Jones staat bekend om zijn werk voor grote modehuizen en hun catwalkshows. Hier gold: the sky is the limit. Zo werkte ik bijvoorbeeld mee aan een hoed die gemaakt was van een fietswiel, volledig afgezet met kleine Swarovski-kristallen. Dat geeft een kick, want je weet gewoon dat zo’n hoed een archiefstuk zal worden. Bij John Boyd, die hoofddeksels maakt voor de Britse koninklijke familie, draaide alles rond de klant en de speciale gelegenheid waar de hoed gedragen zou worden. Hier moest het eindresultaat vooral flatteren.
Leven als een strik
Mijn perfectionisme is in mijn beroep vaak een zegen. Ik kan volledig in een project opgaan en maanden alleen maar met mijn werk bezig zijn. De keerzijde is dat ik dingen soms moeilijk kan loslaten. Urenlang bezig zijn om alles tot in de puntjes perfect te doen, is niet enkel tijd- en energierovend, maar zorgt ook niet altijd voor het beste eindresultaat. Dat laatste leerde ik van Sarah Marshall, de creatief directeur van John Boyd. Toen ik gefrustreerd aan een strik bleef doorwerken, zei ze: “The one rule about making bows is that they have to be imperfect to be beautiful.“
Ik werkte aan een hoed die gemaakt was van een fietswiel, volledig afgezet met kleine Swarovski-kristallen.
Die woorden waren een sleutelmoment. Ze hebben me geleerd dat je je best moet doen, maar dat het op een gegeven moment ook genoeg mag zijn. Bovendien is een ontwerp met een kleine kwinkslag vaak interessanter dan een ontwerp dat volledig voldoet aan de regels van de kunst. En pas als je perfectie loslaat, maak je plaats voor spel en creativiteit. Een van mijn populairste ontwerpen ontstond omdat ik een voile eventjes nonchalant aan de zijkant van een hoed had weg gespeld. Toen ik de stof weer op de juiste plaats wilde bevestigen, besefte ik dat ik onbewust een veel interessanter ontwerp had gecreëerd.
Als het op afwerking aankomt, zal ik waarschijnlijk altijd een perfectionist blijven. Net zoals ik een pleaser ben. Maar ook op die momenten grijp ik terug naar de woorden van Sarah Marshall. Als mijn innerlijke criticus aan het woord is, bijvoorbeeld, en ik bang ben om iets niet goed genoeg te doen in mijn werk of voor een ander. Dan denk ik: ook mijn imperfecties geven mij karakter en kleur.’
Lees ook: Kiangana Mupatshi, oprichter van modelabel Everything Bless: ‘Je eigen plan trekken is geen lachertje’
