Coely over het moederschap: ‘Sinds de geboorte van mijn zoon heb ik geen tijd meer voor bullshit’

Hoe combineer je het ouderschap met een bestaan in de spotlights? Naar aanleiding van Moederdag sprak Knack Weekend met drie bekende moeders. Vandaag: de Belgische Queen of Hiphop Coely Mbueno over het moederschap.

Na enkele moeilijke jaren, waarin ze vocht tegen een depressie, gaat het weer goed met Coely. Ze bracht zopas haar tweede plaat uit, Alive, werd als Raaf derde in The Masked Singer en staat deze zomer op het podium van onder andere Couleur Café, Dour en OLT Rivierenhof.

“De geboorte van mijn zoon Jabari, in juni 2021, heeft alles veranderd. Het was echt de wake-upcall die ik nodig had. Ik móést wel aan mezelf werken, want er was een klein mensje dat me nodig had. Al mijn energie moest naar Jabari kunnen gaan, en niet naar de stommiteiten in mijn hoofd. Dat besef heeft voor enorme klik gezorgd. Mijn prioriteit is nu om zorg te dragen voor mezelf en mijn gezin. Alles wat er niet toedoet, heb ik losgelaten. Ik heb geen tijd meer voor bullshit. Het moederinstinct heeft overgenomen en kan soms heel hard zijn. (lacht)”

“Dat zorgende heeft altijd in mij gezeten. Ik heb altijd gemoederd. Ik denk omdat ik me makkelijk kan inleven in andermans leefwereld. Ook in die van mijn eigen moeder. Het moet voor haar niet makkelijk geweest zijn om haar kinderen deels alleen op te voeden. En toch was er altijd licht en liefde in ons gezin. Onvoorwaardelijke liefde. Dat wil ik ook aan Jabari meegeven.”

Smileys plakken

“Niemand heeft mij vroeger geleerd om over gevoelens of problemen te praten. Ik neem dat mijn eigen ouders niet kwalijk, zij hebben gedaan wat ze konden. Jabari is net als ik hoogsensitief. Ik wil hem nu al leren hoe hij daarmee kan omgaan. Als hij een tantrum heeft, dan doen we samen ademhalingsoefeningen. En als hij wat groter wordt, wil ik voor hem een hoekje maken met stickers, smileys. Als hij zich niet goed voelt, kan hij naar dat hoekje gaan en zelf zijn gevoelens plakken aan de hand van die smileys. Ik wil dat hij weet dat het oké is om over gevoelens te praten en ze toe te laten.” 

“Ik herken veel van mezelf in mijn zoon. Hij is net als ik heel energiek en ondernemend. Hij kan net aan de deurklinken en probeert altijd naar buiten te glippen, wat ik ook deed als kind. Mijn mama noemt hem Coely 2.0. Karma’s a b***. (lacht) Hij houdt ook van muziek en is constant aan het ‘tommelen’. Maar ik zie ook veel van zijn papa in hem. Hij is redelijk koppig en kan zich helemaal afsluiten van de wereld. Mijn man heeft dat ook, he zones out, als hij ergens mee bezig.”

 Slapen in de buggy

Vier maanden na Jabari’s geboorte, trok Coely terug de studio in. “Ik was zo excited om terug te gaan werken. I was ready to go. For me. For my kid. For my family. Ik was één brok positieve energie. Jabari bleef toen bij mijn mama of schoonouders. Zij zijn mijn village, en daar ben ik heel blij mee. De laatste maanden is hij veel bij hen geweest door mijn deelname aan The Masked Singer, zonder dat ik kon uitleggen waarom. En ook de komende maanden wordt het redelijk druk. Maar ik klaag niet. At the end of the day, I’m lucky. Ik moet meestal pas in de namiddag beginnen, waardoor ik hem overdag nog zie. En anders facetimen we.”

“Jabari weet dat mama zingt, maar niet wat dat juist betekent. Vorig jaar heb ik hem voor eerst meegenomen naar een festival, hij heeft toen het hele optreden in de buggy geslapen. (schaterlacht) Deze zomer probeer ik het nog eens op Couleur Café. Daar kan hij mee naartoe, omdat het een kindvriendelijk festival is. Ik weet dat ze er backstage een verzorgingstafel hebben, bijvoorbeeld, maar dat is zeker niet overal het geval. Er is nog een lange weg te gaan.”