Bruno van Gils, de man achter Café Costume: ‘Een klap krijgen en leren dat je die te boven kunt komen, dat stelt gerust’

Bruno van Gils (44) behoort tot de derde generatie van kleermakersfamilie Van Gils, die tot ’92 het gelijknamige mannenmerk runde. Zelf richtte hij in 2006 mee het maatwerklabel Café Costume op. Het kleedt dit jaar de mannelijke olympiërs van Team Belgium en opent deze zomer, na Antwerpen, Brussel, Gent, Kortrijk en Brugge, een winkel in Hasselt.

Passie

‘Als je de dingen vanuit passie doet, kun je veel aan. Mijn vader had destijds weinig te zeggen over zijn toekomst – hij moest gewoon in het familie­bedrijf stappen – maar samen met mijn stiefmoeder waakte hij er wel over dat zijn eigen kinderen hun hart volgden en hun talenten ontplooiden. Vandaag ben ik ze daar enorm dankbaar voor, want ik doe iets dat me begeestert en gelukkig maakt, waardoor ik niet bij de pakken blijf zitten als er zich een tegenslag voordoet.’

Vrijheid

‘Voor kinderen is vrijheid een mes dat aan twee kanten snijdt. Op zich had ik een schitterende jeugd, want van thuis uit kon en mocht alles – ‘doe maar’ zei mijn vader altijd. Als kind was ik dan ook enorm avontuurlijk: ik trok met mijn vrienden urenlang de natuur rond de Kalmthoutse Heide in, sliep soms dagen aan een stuk op een ander en haalde hopen kattenkwaad uit. Maar die vrijheid legde ook een grote verantwoordelijkheid op mijn schouders. Zelfdiscipline kweken, grenzen leren stellen: dat moest ik grotendeels alleen doen.’

Veerkracht

‘De Modeacademie in Antwerpen was voor mij een leerschool voor het leven. In de eerste plaats omdat ik aangemoedigd werd om kritisch te zijn voor mezelf en om de lat hoog te leggen. Dat doe ik bij Café Costume voortdurend. Maar ook omdat de docenten er op het einde van mijn derde jaar geen doekjes om wonden toen ze me vertelden dat mijn werk hen niet overtuigde en ik er beter mee stopte. Dat was keihard, maar mettertijd toch ergens goed voor. Een klap krijgen en ontdekken dat je die te boven kunt komen: dat stelt gerust.’

Balans

‘Je kunt pas veel gedaan krijgen als je jezelf ook rust gunt. Het een kan niet zonder het ander, maar voor ik dat inzag, ben ik op mijn dertigste wel eerst door een depressie gegaan. Vandaag heb ik nog altijd de neiging om in overdrive te gaan en de kar te vol te laden, maar ik zie er beter op toe dat ik het allemaal ook kan behappen. Zo heb ik me op zakelijk vlak beter omringd, delegeer ik meer en leg ik de telefoon ’s avonds vaker weg zodat ik écht bij mijn partner en kinderen ben. Daarnaast durf ik tegenwoordig ook te zeggen dat we een project beter niet doen, of op een ander moment. Vroeger was dat moeilijk: ik liet me zodanig leiden door mijn enthousiasme dat ik alles tegelijk wilde doen.’

Doorzettingsvermogen

‘Iedereen heeft op een bepaald moment doorzettingsvermogen nodig. Het leven als een kalme zee waarop je altijd rustig kunt dobberen – dat bestaat niet. Daarom hecht ik belang aan een positieve ingesteldheid en koelbloedigheid. Hoe groot de verleiding soms ook is om te doemdenken en vanuit paniek te reageren, op moeilijke momenten helpt het enorm wanneer je vertrouwen hebt in jezelf en in de toekomst, en rustig de tijd neemt om je opties te bekijken.’

Expressie

‘Als kleermaker is er niets leuker dan een klant die je uitdaagt. Iemand die de mode volgt en dus goed geïnformeerd is bijvoorbeeld, of mensen die een duidelijke smaak hebben en goed weten wat ze willen. Dan moet je je kunnen inleven en de dialoog aangaan, wat vooral bij onze vrouwelijke klanten vaak een must is. Mannen worden gelukkig steeds expressiever in hun emoties en hebben steeds minder schroom om zich met mode bezig te houden, maar zijn als klant toch vaak een stuk volgzamer. Laten ze zich niet leiden door een verkoper, dan wel door hun partner of vrienden.’

Plantrekker

‘Mijn dyslexie heeft mijn creativiteit aangewakkerd. Uiteraard was het vervelend om moeite te hebben met lezen en schrijven, en voor een groot publiek spreken doe ik nog altijd niet graag. Maar zoals velen die ermee te maken hebben, ben ik ook een plantrekker geworden. Ik denk en communiceer eerder in beelden dan woorden, en kennis vergaren kan ik bijvoorbeeld ook via audiobooks en documentaires.’

Empathie

‘Empathisch leidinggeven is een leerproces. Ik heb van mijn ouders een enorme liefde voor mensen meegekregen en voel heel goed aan hoe anderen zich voelen, wat de zaken soms complex maakt. Hoe graag ik voor iedereen ook een aangename en veilige werkomgeving creëer, als kapitein van het schip moet ik wel de koers uitzetten en bewaken. Anderzijds zal ik nooit de uitvaart van mijn grootvader langs moederskant vergeten, en hoe iedereen benadrukte wat een goed mens hij geweest was. Wat je ook bereikt in je leven, uiteindelijk is dat wat bijblijft.’