De populaire butter boards: snel serveren of laten passeren? ‘Dit druist tegen mijn principes in’

Eenvoudig, goedkoop en esthetisch: butter boards zijn een soort sobere variant op de klassieke kaasplank. Het recept komt uit de koker van kookboekenauteur Joshua McFadden, maar gaat nu razendsnel rond op TikTok. Moet je dit snel serveren, of laten passeren? Onze experts, respectievelijk 23, 33, 43 en 53 jaar, oordelen vakkundig.

Waarover gaat het?

Een variant op de klassieke kaasplank. Het principe is eenvoudig: je besmeert een houten plank royaal met boter en strooit daar vervolgens esthetisch verantwoorde specerijen over. Klinkt wat abstract? Bekijk de video hieronder.

Wie oordeelt?

Vier ervaringsdeskundigen, allen werkend als journalist voor Knack Weekend en geboren in een ander decennium. Zij analyseren wekelijks een prangende en actuele kwestie.

Thibault, 23: ‘Mijn maag is een baksteen, mijn huid heeft een verdachte glans’

‘Er zijn momenten die je volwassenwording heel duidelijk definiëren. Een uitnodiging ontvangen voor een Cheese & Wine party ter ere van het nieuwe appartement van een vriend is daar zeker één van. Door een (on)gelukkige wending van het lot werd de kaasplank een boterplank. “Maar maak je geen zorgen, ik zag het op TikTok, dit loopt gesmeerd”, aldus pas verhuisde vriendin in een poging om me als hulpkok gerust te stellen.

Maar hé, als die beroemde boterborden met hun strakke esthetiek net zo goed zijn als het TikTok-recept voor gebakken feta, dan zit het zeker snor. Helaas, de realiteit valt tegen. Vooraf ben ik ruim een half uur bezig met het besmeren van een houten plan met halfzoute boter en allerhande decoratie, die ik in een mum van tijd opgeslokt zie worden. Achteraf heb ik een baksteen in de maag en heeft mijn huid een verdachte glans. Het enige voordeel? Ik hou er wel prachtige foto’s aan over.’

Kathleen, 33: ‘De smaak gaat ten koste van de esthetiek’

‘De aankomst van de broodmand, al dan niet geserveerd met boter, markeert meestal toch een van de hoogtepunten van een etentje op restaurant. Toch aanschouw ik de komst en de populariteit van de butter boards met een lichte verbijstering. Ook houdt het coronavirus zich intussen wat meer gedeinsd, dat geldt niet voor de griep en andere kwaaltjes. Met z’n allen brood doppen in hetzelfde bord is in mijn ogen misschien liet levensbedreigend, maar toch minstens erg dapper. Ook de verhouding inspanning-effect lijkt ietwat uit evenwicht: een half uur artistiek boter smeren alvorens het te bestrooien met een indrukwekkende reeks zaden, scheuten en andere eetbare bloemen, om het vervolgens met twee vegen van de toast op te eten? Dat vooruitzicht is genoeg om je eetlust te bederven. Het lijkt mij duidelijk dat bij deze trend de smaak ten koste gaat van de esthetiek. Volgende keer geef ik gewoon weer ijverig de crackers en de tapenade door.’

Nicolas, 43: ‘Zolang het butter board de andere aperitiefhapjes niet van tafel bant, kan ik ermee leven’

‘Een butter board? Daar heb ik slechts vaagweg van gehoord. Een korte Google-sessie leert me waarom dat zo is: het is een TikTok-trend. Niet dat ik iets tegen TikTok heb, maar de meeste fenomenen op het medium verdwijnen even snel als ze verschijnen. Persoonlijk sta ik huiverig tegenover het idee van een bord boter gevuld met kruiden en specerijen. De reden? Dit wordt in de markt gezet als een aperitief die de klassieke kaas- en vleesplankjes van tafel veegt. Dat klopt niet voor mij. Ik walg van het idee dat een trend een oeroude traditie verdringt. Ik ben een groot voorstander van een vredelievende co-existentie. Het butter board mag van mij op tafel komen, zolang dat niet betekent dat er geen chips meer zal zijn. Het mag een tevreden ‘oh, ja, dat is best goed’, uitlokken bij mijn tafelgasten, zolang de Zwan-worstjes maar niet links gelaten worden. We leven in sobere tijden. Laten we dus afspreken om plaats te maken voor iedereen. Om mijn goede trouw te bewijzen, zal ik de eerste zijn om een butter board klaar te maken bij mijn volgende aperitief. Vanavond.’

Nathalie, 53: ‘Dit druist in tegen mijn principes’

‘Laten we duidelijk zijn: boter is leven. Er gaat niets boven een stuk goed brood, een likje boter en een beetje zout. En ik vind het net zo lekker als het gewaagder is: boter mengen met misopasta en citroen? Verleidelijk. Honing en kaneel? Veelbelovend. Boter is een soort manusje-van-alles als het gaat om ingrediënten, zowel een heerlijk canvas voor een reeks smaken die het perfect mengt als een versterker voor alle smaken die het aanraakt. Iets waar we boter best kunnen missen? Op een plank.

Want zoals bij de meeste eettrends die voortvloeien uit sociale netwerken, gaat het om esthetiek, niet om smaak. Een focaccia die eruitziet als een Van Gogh, pasta in saus bereid in één bakje: de reden voor deze recepten is niet dat ze beter smaken dan de recepten die eraan voorafgingen, maar gewoon dat ze er op het scherm beter uitzien. En hetzelfde geldt voor boter met te veel kruiden om te tellen en uitgesmeerd op een houten plank. Natuurlijk eet men eerst met de ogen, maar als fijnproever eis ik dat de smaak volgt, anders druist het in tegen mijn principes.’