STAND BY YOUR WOMAN

De eerste voorverkiezingen in de Amerikaanse presidentsrace bevestigden het opnieuw : Hillary Clinton heeft een

probleem met vrouwen. Onder vrouwelijke kiezers boven de 45 jaar maakte Clinton (68) haar favorietenrol waar,

jongere vrouwen daarentegen steunden veeleer uitdager Bernie Sanders (74). Niet alleen in Iowa, zo leert Reuters’ landelijke peiling bij vrouwelijke Democratische kiezers : onder de dertig jaar verkiest een ruime meerderheid Sanders’ linkse koers.

De generatiekloof tekent zich ook elders af : oudere vrouwen zien het liefst een vrouw in het Witte Huis, vrouwelijke twintigers en dertigers vooral de meest geschikte kandidaat (m/v). Omdat de gendergelijkheid de jongste decennia is toegenomen en Clinton als vrouwelijke politica geen unicum meer is, maar ook omdat de loonkloof en het glazen plafond zich pas mettertijd manifesteren. “Jonge vrouwen voelen zich vrij”, zei voormalig Vrouwenraadvoorzitster Katlijn Malfliet ooit in dit blad. “Tot ze dertig zijn, als werkende moeder carrière willen maken en de structurele ongelijkheid zich laat voelen.”

Vrouwelijke Millennials hebben ook weinig herinneringen aan Clinton vóór 2000, het jaar waarin ze een senaatszetel veroverde. Hoe ze in 1973 afstudeerde aan de rechtenfaculteit van Yale, toen nog een mannenbastion, hoe ze als echtgenote van de gouverneur van Arkansas en jonge moeder haar eigen carrière behield en de eerste vrouwelijke advocate van een toonaangevend bureau werd, haar inzet voor de vervrouwelijking van de advocatuur en justitie : veel jonge Amerikanen horen er dezer dagen voor het eerst over.

Even ver lijkt vandaag de moderne manier waarop Hillary tussen 1993 en 2001 haar rol als first lady invulde, en de kritiek die dat uitlokte. ‘Koekjes bakken’ zat er niet in, in plaats daarvan ijverde ze voor abortusrechten, leidde ze de (later afgekeurde) hervorming van het

zorgstelsel, en veegde ze China de mantel uit op een vrouwenconferentie van de Verenigde Naties.

Het Clintonkamp zal er de komende maanden alles aan doen om jonge

vrouwen bij te praten en Hillary als een rolmodel neer te zetten. Focuste haar verkiezingscampagne in 2008 vooral op dossierkennis en leiderschapskwaliteiten, dan trekt Clinton nu volop de genderkaart. Thema’s als gelijk loon voor gelijk werk en betaald ouderschapsverlof zijn van de achter- naar de voorgrond verschoven. Net als haar moeder Dorothy Rodham en Eleanor Roosevelt, inspiratiebronnen die Clinton tegenwoordig graag aanhaalt. Steun van Lena ‘Girls’ Dunham moet helpen om jonge toehoorsters op de been te brengen.

Helemaal risicovrij is dat niet. Niet alleen Republikeins tegenstrever Donald Trump herinnerde zich de jongste weken de buitenechtelijke affaires van Bill Clinton en de manier waarop Hillary daarmee omging. “Ik zit hier niet als een vrouwtje dat haar man steunt zoals Tammy Wynette, maar omdat ik van hem hou”, zei ze in ’92, toen overspel Bill in opspraak bracht. Zes jaar later biechtte hij een

seksuele relatie met Witte Huis-stagiaire Monica Lewinsky op en was Hillary opnieuw een en al begrip en vergevings-gezindheid.

Destijds leverde het haar torenhoge

waarderingscijfers op, nu geeft het

opponenten munitie om Clintons

girlpower te doorprikken. Geen bevlogen idealiste maar een kille en berekende pragmaticus, de echtgenote die het geflikflooi van haar man gedoogde en vervolgens zijn maîtresses demoniseerde : ook zulke stempels dreigt Clintons

feministische verhaal weer op te rakelen. Per slot van rekening had ze destijds ook naar een andere hit van Tammy Wynette kunnen verwijzen : D-I-V-O-R-C-E.

wim.denolf@knack.be

WIM DENOLF

Oudere vrouwen zien het liefst een vrouw in het Witte Huis, twintigers en dertigers de meest geschikte kandidaat (m/v)