Mancipation, of waarom feminisme ook een mannenzaak is

Het woord ‘feminisme’ blijft erg veel weerstand oproepen. Hoe hard we het bij Knack Weekend ook proberen: wij begrijpen dat niet goed. Gendergelijkheid is namelijk ook voor mannen een goede zaak. Jij bent sceptisch? Lees dan vooral verder.

Woorden als seksisme, feminisme en gendergelijkheid maken veel weerbarstigheid los. Sla er de reacties op sociale media onder een artikel over het onderwerp maar eens op na: als je die zou moeten geloven, zijn feministen verwende en nodeloos kwade vrouwen die niet beseffen hoe goed ze het hier hebben. Er heerst nog veel onbegrip, maar dat komt volgens ons vooral door onwetendheid.

Het feminisme streeft immers naar een gelijke behandeling voor alle geslachten, op alle vlakken. Zo simpel is het. Voor een diepere analyse van het begrip verwijzen we je graag door naar een eerder verschenen artikel. Hier vertellen we je waarom ook mannen goed af zijn met meer gendergelijkheid.

Iedereen feminist

Feministen zien al langer dat ook mannen gediscrimineerd kunnen worden op basis van hun geslacht. Wanneer ze zich bijvoorbeeld kwetsbaar opstellen, worden ze algauw bekroond met de titel ‘verwijfd’ of vinden hippe marketingbureaus concepten als de ‘metroseksueel’ uit. Het wegwerken van de veroordeling van wat niet binnen het typisch genderplaatje past, is het grootste agendapunt van het hedendaags feminisme. Ook wanneer het over mannen gaat.

Ben jij tegen discriminatie en voor de gelijke behandeling van elke mens? Dan ben je in wezen een feminist, of je dat woord nu leuk vindt of niet. Stop dus even met zeuren over behaarde vrouwen met een te sterk ontwikkeld gevoel voor drama en lees waarom feminisme ook voor mannen een nuttige zaak is.

1. Ook mannen verdienen tijd met hun gezin

Na wat heen-en-weergeroep over ploetermoeders, maakte De Morgen-journalist Maarten Rabaey (een man!) duidelijk dat ook vaders graag wat meer tijd met hun gezin doorbrengen, maar dat ze daarin door de maatschappij worden tegengewerkt. Een feminist wil niet liever dat een vader die gewenste tijd krijgt. En, nee: niet alleen omdat de vrouw zo meer ruimte zal hebben om haar eigen carrière uit te bouwen, maar vooral omdat ook een vader quality time met zijn gezin verdient.

Als vrouwen vijftien weken thuis mogen/moeten blijven voor de geboorte van een nieuw kind, waarom mannen – en trouwens alle mogelijke geslachten tussen die twee uitersten in – dan niet? Een groot deel van de ongelijkheid in huishoudens en op de werkvloer begint bij dit verschil in verloven. Na drie maanden sluipt er een vast stramien in de taakverdeling binnen een gezin en krijg dat er maar eens uit.

Mannen die vandaag ouderschapsverlof willen opnemen, worden nog te vaak met een schuin oog bekeken. Niet meer van deze tijd, vindt het feminisme.

2. Ook mannen kunnen slachtoffer zijn

Wie aan seksisme denkt, denkt vaak aan vrouwen als slachtoffers. Toch worden ook mannen geobjectiveerd in reclameboodschappen. Toch worden ook mannen mishandeld door de vrouwen waarmee ze getrouwd zijn. Toch worden ook mannen seksueel misbruikt. Geen enkele feminist zal zich verkneukeld in de handen wrijven om die feiten, integendeel.

Het grote probleem is dat mannen dergelijke misdaden veel minder aangeven. Deels omdat slachtoffer zijn (en zeker van een vrouwelijke dader) in onze samenleving als ‘zwak’ bekend staat. Feministen weten dat dit onzin is. Ook mannen hebben soms te lijden onder seksisme en dat is evenmin goed te praten als wanneer vrouwen daar het object van zijn.

3. Ook mannen mogen buiten het genderhokje kleuren

Van ‘Jongens wenen toch niet?’ tot ‘Jij gilt als een meisje’: al van jongs af aan krijgen onze zonen seksistische ideeën ingeprent. Niet onlogisch, want onze maatschappij zit vol genderstereotyperingen. Maar het zorgt er wel voor dat de mannen die uit deze jongens voortkomen ervan overtuigd zijn dat bepaalde handelingen vrouwengedrag zijn en dus absoluut te mijden.

Ook bepaalde beroepen dragen een seksistische stempel. Dat het feminisme vindt dat vrouwen bouwvakker of ingenieur mogen worden, wist je al, maar ook dat diezelfde filosofie pleit voor mannelijke kleuterleiders, verplegers en schoonmakers?

Een laatste voorbeeld voor de fanatiekelingen: vrouwen mogen een broek dragen, maar mannen geen rok. Bekijk het rationeel en je ziet dat dit vestimentair voorschrift nergens op slaat. De culturele conventie heeft geen enkele logisch doel behalve een onderscheid maken tussen mannen en vrouwen. Voor verwoede feministen zou kledij geen gendergerelateerde aangelegenheid mogen zijn, net zoals kapsels of het al dan niet dragen van make-up. Experimenteren kan leuk zijn voor iedereen.

4. Het is goed voor de gezondheid

De levensverwachting voor mannen is lager dan die voor vrouwen. Dat komt (alvast deels) door de machocultuur, waarin mannen minder snel durven klagen over fysieke problemen. Ze gaan niet alleen trager naar de dokter, eenmaal ze daar zitten, zijn ze ook niet altijd helemaal eerlijk over hun klachten.

Ook op kleinschaliger niveau zorgen genderstereotyperingen voor een ongezonde levensstijl. Gezonde voeding wordt immers geassocieerd met vrouwen en laat gezien worden als ‘verwijfd’ nu net de nachtmerrie zijn van menig machoman. Stoer (en lekker), die hamburgers met friet en bier, maar als het een vast patroon vormt, is een dergelijk menu wel een puik recept om je gezondheid op lange termijn te ondermijnen.

5. Het is goed voor de sfeer

Tal van studies hebben al aangetoond dat de sfeer in omgevingen waar gelijkheid heerst, op alle vlakken beter is. We spraken al over fysieke gezondheid, maar ook op mentaal vlak hebben mannen nog heel wat te winnen bij meer feminisme. Zo bleek dat er minder depressies voorkomen in landen waar de gendergelijkheid groot is. Minder onder vrouwen, maar ook minder onder mannen.

Een andere studie wees dan weer uit dat koppels waarbij de man en vrouw evenveel werken in het huishouden ook een bevredigender seksleven hebben. Als de vorige argumenten je dus nog niet konden overtuigen, laat het dan dit zijn. Want mannen, die worden toch allemaal gedreven door hun onderbuik? (Of is er dan toch echt een verandering in ons denken nodig?)