Chris Mestdagh maakte niet alleen naam in de modewereld. Ook zijn meubels vallen op, precies omdat ze zo bescheiden zijn als hun ontwerper.
PIET SWIMBERGHE
Het nieuwe bed van Chris Mestdagh heeft sukses. In de nieuwe afdeling van zijn Antwerpse winkel en op de beurs Classic in Kortrijk wordt het door een internationaal publiek geapprecieerd. Eigenlijk was dat de verwachting, want de meubels die mode-ontwerper Mestdagh ontwerpt, vallen overal in de smaak. In zijn Parijse winkel worden ze onder meer door Japanners bewonderd. “Zij begrijpen ze”, zegt Danny Roelens, de rechterhand van Chris. “Dat komt door hun gevoel voor materialen”, verduidelijkt de ontwerper. “Japanners kijken niet alleen, ze betasten ook. Zowel stoffen als houtsoorten. De verschillende houtsoorten die ik in mijn meubels verwerk, spreken hen aan. ” Maar er is meer. Misschien beseft hij het niet eens dat zijn meubels een universele stijl hebben. Vooral mensen uit kulturen die voeling hebben met soberheid, vallen ervoor. “Japanners zijn gevoelige, detaillistische mensen. Ze hebben bijvoorbeeld oog voor de vergaring van een meubel. Zo’n detail trekt hen aan”, zegt Mestdagh.
Toch worden de meubels van Mestdagh enkel in zijn Belgische winkels te koop aangeboden. Daarin zal ooit wel verandering komen, vermoeden we. Maar zo eenvoudig is het niet. De meubels worden bij ons gemaakt in een klein artisanaal atelier, en dus ligt de produktie laag. “Mocht het er ooit van komen dat we ze in Japan verkopen, ” zegt Mestdagh, “dan zullen we ze ginder in licentie moeten laten maken. Het zou bovendien duur zijn om ze naar daar te exporteren. ” Blijkbaar denken Chris en Danny dus toch aan die Japanse markt.
Anderzijds droomt Chris Mestdagh niet van massaproduktie. Hij wil zijn ontwerpen niet op grote schaal gefabriceerd zien, en tracht het exclusieve karakter van de kollektie te bewaren. Daarachter schuilt ook een bedoeling, gissen we. Een grotere produktie en bekendheid verhoogt de druk op de kreativiteit. Het zou hem verplichten om de haverklap uit te pakken met nieuwe ontwerpen. Dat wil hij precies vermijden.
Nu is er toch één kreatie die die dans ontspringt : het bed dat hij ontwierp voor de Harelbeekse firma Anker Bedding. Het wordt voor het eerst getoond op Classic. Dat wordt wél op grotere schaal gemaakt, en is door zijn redelijke prijs bedoeld voor een ruim publiek. Maar het blijft bij een uitzondering.
“Weet je dat ik het ontwerpen van die meubels nodig heb als een soort tegenpool voor mijn modeontwerpen ? ” vertrouwt Chris ons toe. “Meubels gaan langer mee dan kleding. Er is niets zo vluchtig als mode. Je wordt verplicht stelselmatig met nieuwe dingen uit te pakken. Met meubels gaat alles veel langzamer. ” Sommige stukken, zoals de zetels, de poef en de tafeltjes, kwamen jaren geleden tot stand en breken nu pas goed door. Dus duurt het een tijd eer de markt er rijp voor is. Zo krijgt Chris tijd om op adem te komen.
Met zijn eigenzinnige aanpak rukt hij zich los van de “traditionele” designwereld. Daar willen de meeste ontwerpers niets liever dan dat hun projekten door de industrie worden uitgevoerd. Het is een publiek geheim dat Chris Mestdagh modern design kan missen als kiespijn. “Veel ontwerpen zijn arm, peperduur en missen finesse. Er zit ook geen gevoel in en geen warmte. Een interieur dat louter gevuld is met design, kan dodelijk zijn”, beweert hij. Enkele jaren geleden was dat ook de aanleiding om zelf meubels te ontwerpen. Toen hij zijn eerste showroom wilde inrichten, ontwierp hij zelf eerst al het meubilair omdat hij in de handel niets vond dat hem beviel. Zo ontstond er een hele kollektie met tafels, stoelen, kasten, banken, wat kleine meubels, een chaise-longue en een lamp.
Hoewel hij zelf nooit aan meubels heeft gewerkt en ontkent ook voordien te hebben ontworpen, voelen we dat die verzameling het resultaat is van een lang denkproces. Hoe verklaar je anders die stijleenheid ? Je kan alle meubels van Mestdagh, zowel de oudste als meest recente, moeiteloos in één ruimte plaatsen. Ze horen bij elkaar als één familie. Blijkbaar heeft Mestdagh geen vormentaal moeten ontwikkelen zoals andere meubelontwerpers. Sommige van zijn kollega’s slagen erin om in vijf jaar tijd met totaal verschillende dingen uit te pakken. Chris houdt ook vast aan de afwerking. Al zijn meubels zijn ongeveer op dezelfde wijze en met identieke materialen gemaakt. Dat getuigt van maturiteit. Mestdagh kiest voor simpel hout. Hij kombineert twee prachtige houtsoorten : warm rood kersehout en donkere padoek.
Op kreatief vlak voelt hij zich nauwer verwant met de vooroorlogse traditie dan met de huidige. Zijn salontafeltjes met hun versmallende poten zweven tussen empire en art deco. “Ja, ik heb vooral voeling met art deco, ” bekent hij, “maar dat is onbewust : ik denk daar eigenlijk niet over na. Ik hou gewoon van dit vooroorlogse meubilair, en vooral van wat door Jean Prouvé werd ontworpen. ” Meubelbouwer en architekt Prouvé was voor de oorlog erg belangrijk in Frankrijk. Het is niet verwonderlijk dat Mestdagh het oeuvre van Prouvé in Parijs leerde kennen, de stad waar hij toch de helft van de tijd vertoeft. Daar is heel wat puike art deco te zien in musea en bij antiquairs. Toch is Chris Mestdagh al langer bezig met die stijl dan de tijd dat hij in Frankrijk woont. De band zit dieper. Zijn soort art deco is ook rijker. Kijk maar naar de verbindingen die hij aanwendt voor de zetels. Hij gebruikt ongeveer dezelfde knooppunten voor de houtverbinding als Rietveld. Juist dit soort kleinigheden maakt zijn meubels aantrekkelijk, zeker voor het Japans publiek.
De wijze waarop Mestdagh werkt, verklaart zijn stijl en zijn aanpak. “Ik vertrek nooit van een leuke tekening, maar van een funktie. Veel meubels ontstaan gewoon uit een eigen behoefte. Zo ontwerp ik trouwens ook mijn kleding. Ik vertrek van een bedoeling, pas daarna werkt mijn fantazie. Als je zonder meer je verbeelding op hol laat slaan, komen er stoelen tot stand waarop je niet kan zitten. ” De meubels van Mestdagh zijn zo bescheiden als hun ontwerper. Dat is ook zijn bedoeling, want ze mogen de ruimte waarin ze staan niet domineren.
Wilt u een exclusieve ontmoeting met Chris Mestdagh, kijk dan op pagina 117.
Mestdagh houdt niet van modern design : “Veel ontwerpen zijn arm, peperduur en missen finesse. ” Zijn nieuwe bed wordt internationaal gewaardeerd.
Danny Roelens en Chris Mestdagh (rechts) : “Meubels gaan langer mee dan kleding. “
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
