ZIEK MAAR NIET ZIELIG

“Hallo, ik ben Simon. En dit is mijn beste vriendje Odil. Ja, ’t is een krokodil, met een grote bek (zoals alle kroko’s), maar met een heel klein hartje.

Ik lig hier dus zo’n beetje ziek te zijn, maar gewoon liggen te genezen, da’s niks voor mij. Véél te vervelend ! Samen met Odil spring ik dan uit bed, dwars door één van de kaders die hier aan de muur hangen. Om straffe avonturen te gaan beleven. Reuzespannend. Zin om mee te gaan ?”

Zo verwelkomt Simon, al heen en weer springend, surfers op de site www.simonodil.com. Iedereen is welkom, maar de eigenlijke doelgroep zijn kinderen die, net als Simon zelf, langdurig ziek zijn. Zij kunnen de webstek bezoeken als ze informatie willen over hun ziekte, andere kinderen willen ontmoeten of zich gewoon stierlijk vervelen. Er is een leeshoek waarop je boekbesprekingen kunt lezen en schrijven. Wie doorklikt op ‘hallo planeet aarde’ kan MSN Messenger downloaden of e-cards versturen en in het clubhuis zijn spelle-tjes en kleurplaten voorzien. Bij ‘dit zou ik wel eens willen weten’ vind je “alles over ziekenhuisbedden, mijn favoriete verpleegsters, hoe dokters je genezen, valse gebitten voor krokodillen en nog veel meer”.

Het was de vzw 4Kids die de website vijf jaar geleden lanceerde, met als specifieke missie “de communicatieleemte bij langdurig zieke kinderen en hun omgeving op te vangen door op een ethisch verantwoorde manier innovatieve en interactieve middelen aan te wenden die moeten bijdragen tot de levenskwaliteit”. Op die manier hopen de initiatiefnemers (twee kinderartsen en twee communicatiespecialisten) ook de zorgen en angsten van ouders en kinderen te verlichten en tegelijkertijd het taboe te doorbreken rond erg ziek zijn en ziekten als kanker, aids, mucoviscidose en brandwonden.

“We bedachten de synopsis van deze personages zelf, haalden er voor de tekeningen illustrator Lucy Elliot bij – u kent haar van de Sfinksfestivalaffiches – en een grafisch bureau voor de digitale technologie”, zegt Christian Salez, een van de vier oprichters. Inmiddels werd het project erkend en gesteund door de Koning Boudewijnstichting en ontstonden er spin-offs : “Een boekje was evident, natuurlijk”, vindt Salez. “Zo worden de verhalen fysiek.” En dus verscheen in 2004 Schots en Scheef en vorig jaar in oktober In de Soep. “Toen vroegen de kinderen zelf naar een knuffel.” Pas helemaal online is de viproom op de website : een chatroom waar alleen de kinderen zelf op kunnen en waar ze ervaringen kunnen delen. “Ziekenhuizen kunnen zich aansluiten bij het project : enkel daar kunnen kinderen inloggen op die chatroom”, verduidelijkt Salez.

Het allerjongste initiatief is kinderkamerdecoratie van Decofun : verwijderbare muurstickers, een behangboord, een hanglamp en een illustratie op canvasdoek : “De royalty’s gaan naar de vzw, maar nog leuker is dat Decofun er zich toe verbonden heeft om de gangen en kamers van de aangesloten ziekenhuizen te decoreren. Op die manier klopt het hele plaatje.”

Uiteraard kunnen ook particulieren zich de vrolijke boekjes, knuffels en decoratie aanschaffen. “Het moeten zaken zijn die mensen kopen, ook als ze niets af weten van het project achter Simon&Odil. Op dit moment komt de helft van de inkomsten uit de verkoop van deze producten, de andere helft komt van structurele partners. Doelstelling dit jaar ? Zo’n tien ziekenhuizen bevoorraden met computers zodat de kinderen op internet kunnen”, hoopt Salez. “Want het belangrijkste is dat we met de inkomsten de kinderen in de ziekenhuizen onze diensten gratis kunnen aanbieden.”

Info : www.simonodil.com, www.decofun.be.

Leen Creve