STUIVERTJE WISSELEN

Tessa Vermeiren Tessa Vermeiren is voormalig hoofdredactrice van Knack Weekend

Tessa Vermeiren is voormalig hoofdredactrice van Knack Weekend 11-04-2006, 22:00 Bijgewerkt op: 07-12-2020, 22:18

Volgens Alison Wolf, professor in ‘Public Sector Management’ aan Kings College in Londen, staan we voor een maatschappelijke revolutie. Die zal worden bewerkstelligd door ‘elitevrouwen’. Jonge vrouwen met een hoge opleiding en bakken ambitie, die zich niet meer zullen laten hinderen door hun vrouw zijn om professioneel hoge toppen te scheren. Dat betekent dat ze, net als mannen van hetzelfde slag, in de eerste plaats zullen werken. Geen vaste relatie zullen hebben, ten hoogste een interim- of langeafstandsrelatie, ofwel een relatie met een man die zich ten dienste stelt van hun carrière. En dat ze zeker geen kinderen zullen krijgen.

Dat is volgens professor Wolf een bedreiging voor sisterhood. Het solidaire gevoel onder vrouwen, die elkaar in de begintijden van de tweede feministische golf zusters noemden, is immers gebaseerd op de biologisch bepaalde levensloop van vrouwen die inhoudt dat ze kinderen krijgen. Wat maakt dat moederen een prioriteit wordt of tenminste toch een flukse hinderpaal in de ontwikkeling van hun professionele leven. Eeuwenlang hebben vrouwen dat lot met elkaar gedeeld, rijk en arm, arbeidsters en zakenvrouwen.

Dé vrouw bestaat volgens Alison Wolf niet langer. Het is volgens haar voorgoed afgelopen met de solidariteit onder vrouwen en de maatschappij hoeft niet langer te rekenen op het leger vrouwen dat er altijd is om voor gehandicapten, zieken en oudere familieleden te zorgen.

Alison Wolf constateert deze fundamentele ommekeer in het maatschappelijke weefsel zonder er zich een waardeoordeel over te vormen. Ze raadt beleidsmakers enkel aan er zich terdege rekenschap van te geven bij het uitstippelen van maatregelen die op de toekomst gericht zijn.

Ze vergeet er alleen bij te vertellen dat ook aan de kant van de mannen een kentering bezig is die de mentaliteitsverandering bij de vrouwen kan compenseren. Vrouwen willen wat mannen hebben, en mannen zijn jaloers op vrouwen, die in hun ogen een veel beter leven hebben met veel minder druk om te presteren.

Jonge mannen ontdekken dat vader zijn meer kan betekenen dan toekijken hoe hun vrouw de kinderen opvoedt en ervoor zorgen dat het budget toereikend is om die kinderen van alles te voorzien wat ze nodig hebben. Veel van die jonge mannen keren zich af van het voorbeeld van hun ambitieuze vaders. Zij willen helemaal niet keihard voor carrière gaan en eisen het recht op om meer tijd te hebben voor hun gezin, meer tijd om te genieten, meer kans om te zorgen.

Kortom, de beweging gaat in twee richtingen. Het is al lang niet meer zo duidelijk wie welk deel van het terrein bezet of zou moeten bezetten. In die zin heeft Alison Wolf wel gelijk : de geijkte regels gaan langzaam maar zeker overboord. Allicht is er op dit moment onevenwicht tussen de ambitieuze vrouwen die koste wat kost carrière willen maken en de softe mannen die besloten hebben dat dit nu voor hen echt geen prioriteit meer is.

Nog moeilijker wordt het als je gaat bekijken hoe het zit met de koppelkansen van die nieuwe vrouwen en nieuwe mannen. Ambitieuze dames zeggen vaak wel dat ze een man willen die de zorgtaak op zich neemt en hen ondersteunt in hun carrière. Maar als puntje bij paaltje komt, worden ze toch bij voorkeur het hof gemaakt door een man die minstens evenveel power heeft als zijzelf. Het zachtere soort man gaat gemakkelijker op zoek naar een vrouw die niet de halve aardbol afreist om haar ambities waar te maken en in het weekend thuiskomt om op haar laptop te zitten tokkelen en dossiers door te nemen.

Nu zal die softe man eerder zijns gelijke vinden dan de carrièrevrouw. Ambitieuze, succesvolle mannen zijn meestal op zoek naar een vrouw die een ondersteunende rol wil spelen. Dat maakt het hén mogelijk om hun gang te gaan. En zo hebben zij het aan het eind toch een stuk gemakkelijker dan de eenzame vrouwelijke go-getter.