Rolmodellen

Tessa Vermeiren
Tessa Vermeiren Tessa Vermeiren is voormalig hoofdredactrice van Knack Weekend

:: Reacties : tessa.vermeiren@knack.be

:: www.weekend.be

Op de site van Weekend Knack ontdekt u wat u op tafel kunt zetten, waar u uw vakantie kunt doorbrengen,wat u in uw kleerkast moet hebben, hoe u uw huis renoveert… En u kunt er ook uw mening kwijt.

H ilde De Baerdemaeker, dat vind ik nu eens een straffe madame. Ze werd met glans tweede in Stanley’s Route, maar voor mij was zij de winnares, vooral door wie ze is. Echt en puur. Ik, die normaal niet langer dan tien minuten naar dit soort programma’s kan kijken, heb de laatste vier afleveringen gevolgd, alleen maar om te kijken naar Hilde. Mooi was het om te zien hoe ze aan de eindstreep uitgeput in het vuile badwater van Guy Swinnen stapte en hem grootmoedig de overwinning gunde. Hoe ze kinderlijk gulzig genoot van de overvloed van de eerste maaltijd na de ontbering. Schitterend ook de beelden van Hilde die op haar laatste etappe, uitgeput en uitgehongerd na een drie weken lange voettocht door Kenia, met verwondering en diep geraakt, de gulheid aanvaardt van een man die haar een maaltijd van maïs en spinazie aanbiedt, van een gezin dat in ruil voor de twee kippen die ze nodig heeft, niets van haar wil aanvaarden.

Hilde was degene die erin slaagde om zich minimaal in het Swahili te leren uitdrukken en daardoor makkelijker contact maakte met wie ze onderweg tegenkwam, gedragen door haar warme lichaamstaal en haar oprechte belangstelling voor mensen : totale communicatie in haar puurste vorm.

Een schoon mens, het zal wel een belegen uitdrukking zijn, maar om Hilde De Baerdemaeker te beschrijven bestaat er niet veel beters. Vertrokken als zichzelf, geëindigd als zichzelf. Geen babe bij het begin, geen bitch aan het eind. Wat een contrast met presentatrice Ilse De Meulemeester, altijd om door een ringetje te halen, proper gewassen safari-uniform aan, discreet maar perfect opgemaakt. Hilde, ongewassen en ongekamd, waarschijnlijk tien uur in de wind stinkend, reduceerde Ilse tot haar ware functie : een decorstuk. Van een vrouwelijk rolmodel gesproken, Hilde De Baerdemaeker is dat bij uitstek. Zacht en sterk, gevoel en verstand, zorgen en vechten verenigd in één vrouw, actie en rust, geaardheid en verbondenheid. Het kan dus. Al zegt Hilde De Baerdemaeker van zichzelf dat ze altijd al jongensachtig was. Ik denk dat ze zelf niet beseft hoezeer zij in die drie weken Kenia een beeld heeft neergezet van wat vrouwen in deze tijd kunnen zijn. Ze houdt jonge vrouwen nogal een andere spiegel voor dan bijvoorbeeld Britney Spears of Miss België.

Geen idee hoe de mensen voor Stanley’s Route gecast werden, maar het deed deugd te zien dat aan het eind van de rit niet de grote muilen overbleven. Guy Swinnen en Hilde De Baerdemaeker waren op veel vlakken aan elkaar gewaagd. Maar dat ze met zijn tweeën de laatste etappes aflegden in volkomen harmonie, zal er wel mee te maken hebben dat ze veel hebben kunnen overstijgen van wat hen concurrenten had moeten maken. Ze gunden elkaar alles en van ijdelheid was nooit sprake.

Wat een contrast ook met de blaaskaken van de Gumball Race, die vorig weekend in hun dure, exclusieve auto’s door België raasden. Selectiecriteria daar zijn geld, wansmakelijk veel geld, arrogantie en de totale afwezigheid van enig moreel besef. Toen de race vorig jaar Marokko aandeed, en de plaatselijke autoriteiten zo welwillend waren de snelheidsbeperkingen tijdelijk op te heffen, waren letterlijk alle remmen los. Dat mensen werden overhoop gereden, zal dit soort machtspotentaten van de weg een zorg zijn. Dit jaar stapten sommige van die krachtpatsers zonder geldig rijbewijs in de auto, ervan uitgaand dat ze er wel mee wegkomen.

Helaas zijn ook dit soort parvenu’s rolmodellen. Zou het kunnen dat er een verband is tussen de groeiende belangstelling voor dergelijke toestanden, die in veel media toch nog worden verslagen als een soort ‘sport’, en het toenemende aantal vluchtmisdrijven ? Als je ermee kunt wegkomen, raakt het jou immers niet. De andere, het slachtoffer, bestaat niet zolang je er niet mee geconfronteerd wordt. En de straffen zijn relatief licht. Hoe kan het anders dat iemand die al acht keer een ‘levenslang rijverbod’ kreeg, nog altijd achter het stuur zit ?

TESSA VERMEIREN

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content