Resto ‘Niet zo tevree’

culinair

Wat jaagt een restaurantbezoeker de gordijnen in ? Het eindejaarslijstje ‘ergernissen’ van onze culinaire medewerker.

Meest irritant was een deftig heerschap dat in een van de fijnste restaurants van het land al bij de champagne en hapjes een havanna opstak, en er tijdens de avond nog twee doorsleurde. De bediening liet betijen en de omgeving rookte mee. Een ‘steroverschrijdende’ bron van ergernis.

Een traditionele afknapper situeert zich bij de menukeuze. Wat toch een leuk onderdeel van het restaurantbezoek zou moeten zijn, ontaardt als de verantwoordelijke bij het overhandigen van de kaart vergeet te zeggen welke gerechten niet meer verkrijgbaar zijn. Murphy getrouw kiest de hongerige bezoeker dan feilloos voor wat niet meer voorradig is. Een alternatief, hoe lekker ook, blijft altijd tweede keus.

Een gebrek aan informatie of kortom onwetendheid kan ook behoorlijk op de zenuwen werken. Vooral restaurants waar in het weekend een beroep wordt gedaan op extra krachten die tijdens de week op de schoolbanken zitten, scoren hier hoog. “Ik zal het eens in de keuken gaan vragen”, is een standaardantwoord dat niet veel goeds voorspelt. In de helft van de gevallen hoor je of zie je die extra kracht niet meer terug. We vermoeden dat chefs na dergelijke vragen de extra medewerker tot de afwas degraderen of gewoon naar huis sturen.

Slecht getrainde afwassers zijn nog zo’n bron van irritatie. Wijnglazen die ruiken naar afwaswater, natte honden of die een ander funky geurtje verspreiden, schenken qua hygiëne geen vertrouwen. Ademstokkend zijn contouren van gestifte vrouwenlippen op zuiver kristal. Ook obers met onwelriekende oksels of een muffige Red Bulladem werken zwaar op de appetijt.

Nieuw in het overzicht zijn vrijpostige medewerkers die doodleuk mee in een tafelconversatie springen. En nog geestig proberen te zijn ook.

Een plaag vormen bordendragers die de hele avond een zure tronie trekken en tegen het einde van de maaltijd, wanneer een tip kan versierd worden, plots de vriendelijkheid zelve worden.

Minder doorzichtig zijn sommige restaurantrekeningen. Verkeerd opgemaakte rekeningen die zwaar uit de bocht gaan, kunnen een fijn avondje een vreemde wending geven.

En dan hebben we nog de geeuwende medewerkers en de lui die niet beseffen dat ze andere talenten hebben dan gasten passend te bedienen.

Besluit : horeca is een apart en moeilijk vak, een vak voor gepassioneerde zielen.

Door Willem Asaert / Illustratie Daan Rosseels