ONGEHAVEND

Tessa Vermeiren Tessa Vermeiren is voormalig hoofdredactrice van Knack Weekend

Tessa Vermeiren is voormalig hoofdredactrice van Knack Weekend 10-01-2006, 23:00 Bijgewerkt op: 07-12-2020, 22:21

Ben je de feesten ongehavend doorgekomen ? Dat mailde een vriend me de afgelopen dagen. Hoezo ongehavend ? Zo erg is dat toch ook weer niet. Het kan immers niet zwaar tegenvallen als je er niet te veel van verwacht. Het kan zelfs erg meevallen, heb ik dit jaar weer eens ervaren. Ik ben niet zo’n mens van glitters en vuurwerk en ik heb veel oudejaarsavonden in alle rust thuis op de bank doorgebracht, in mijn eentje met een half flesje champagne en wat oesters. De trend van niet uitgaan met de feesten is overigens niet zo nieuw als de kranten willen doen geloven.

Het zag er ditmaal weer naar uit dat ik thuis zou blijven, al was het een paar jaar geleden dat het nog eens zo was gegaan. Maar een lastminute-invitatie van een vriend, die een uitstekende kok is, haalde mij uit mijn hok. Zo belandde ik in een mij onbekend huis, waar W. die avond achter het fornuis stond. Het ontvangende echtpaar had ‘eenzamen’ uitgenodigd. Familieleden en vrienden, veertigers en vijftigers, die allemaal gescheiden zijn, pas of al langer. Stelt u zich vooral geen gezelschap van triestige planten voor, die waren die avond ver te zoeken. De gesprekken waren bijzonder geanimeerd en er is veel gelachen. Hoe later op de avond hoe meer die gesprekken draaiden rond thema’s als : alleen blijven of niet ? Geen partner meer in huis willen of juist niet alleen kunnen leven ? Hoe handel ik een vorige relatie netjes af ? Hoe zoek je een nieuwe partner ? Evenwicht tussen relatie en werk. De al dan niet hartelijke en vlotte omgang met kinderen na een scheiding. Oudere mannen en jongere vrouwen, oudere vrouwen en jongere mannen. Kortom het hele scala van vragen en twijfels waar veel mensen van die leeftijd mee te maken hebben, nu steeds meer huwelijken op de klippen lopen. Niet alleen eerste huwelijken, maar ook tweede en derde.

Neen, er zijn die avond geen vonken overgesprongen, dat was ook niet de bedoeling, maar er heerste aan die tafel wel een aanstekelijk vrolijke en warme sfeer die ik allerminst verwachtte, de sfeer waaruit vriendschap kan worden geboren. Een onverhoopt cadeau bij het begin van een nieuw jaar.

In fel contrast daarmee staat een wat killer verhaal uit de eindejaarsdagen. Een andere kennis van mij werd een paar jaar geleden getroffen door een beroerte, waardoor de vrolijke man, die altijd klaarstond om iedereen te helpen, zijn spraak verloor en haast niet meer mobiel is. Hij woont op de tweede verdieping van een ouder appartementsgebouw en kan zich alleen nog verplaatsen in een elektrische rolstoel. Net voor Kerstmis kreeg hij het bericht van de beheerder van het gebouw dat hij zijn rolstoel niet meer mocht gebruiken in de hal, omdat hij per ongeluk schade had aangebracht, die hij overigens onmiddellijk voorstelde te vergoeden en herstellen. Men wilde hem zelfs verbieden om via de houten helling die voor hem gemaakt is, het appartementsgebouw buiten te rijden. Hoe onmenselijk kunnen mensen omgaan met elkaar ? Ik zou eerder verwachten dan men mee zou zoeken naar een mogelijkheid om de man meer bewegingsvrijheid te gunnen. Wie zo hardvochtig reageert, heeft zich nog nooit afgevraagd hoe hij zelf behandeld zou willen worden in soortgelijke omstandigheden.

Een gebrek aan empathie, opgesloten zijn in zichzelf, dát zijn de voornaamste oorzaken van onze angstige en verzuurde samenleving. “Verzeurd” noemen de initiatiefnemers van Boodschap zonder Naam het. Een aantal mensen die, met de financiële hulp van bedrijven en verenigingen, en met de ondersteuning van de media dit land uit zijn staat van verzeuring willen doen ontwaken. Mensen aanzetten tot nadenken, een spiegel voorhouden, zonder te betuttelen of te beleren, het wordt een uitdaging. Het gaat niet om de grote betogen, het gaat om de dingen van alledag. De kleine ontmoetingen waarover het hier al eerder ging.

De site : www.boodschapzondernaam.be