Een paar weken geleden deed de Duitse professor Günter Freundl uit Düsseldorf ons land aan, om zijn natuurlijke methode van geboortebeperking te promoten, die alles wegheeft van de door veel vrouwen in de prepiltijd zo vervloekte periodieke onthouding. Methode die in ons land gepropageerd wordt door Natuurlijke Familie Planning (NFP).
Al geruime tijd maakt Europa zich zorgen over dalende geboortecijfers. Steeds minder jonge mensen die voor steeds meer ouderen zullen moeten zorgen, het probleem is bekend. Om de bevolkingsaangroei op peil te houden zou elke vrouw twee kinderen moeten baren. Daar komen we in Europa al lang niet meer aan. Zelfs traditioneel kinderrijke landen, als Italië en Griekenland, halen nog maar 1,3. In de Verenigde Staten zitten ze lichtjes boven dat gemiddelde met 2,1 kind per vrouw. Dat ligt niet uitsluitend aan de kroostrijke hispanics en de Afro-Americans, want ook de blanke Amerikanen halen gemiddeld 1,9. Dat zou volgens onderzoek liggen aan een groter optimisme, een sterkere vaderlandsliefde en vooral sterkere religieuze waarden. In bladen die in Europa invloedrijk zijn, zoals Time, verschijnen opiniestukken met angstwekkende titels als : “Zijn er binnenkort geen moeders meer ?”
Conservatief religieuze strekkingen doen in de States al lang hard hun best om echtparen on track te houden, middels propaganda tegen voorbehoedmiddelen, in-vitrofertilisatie en abortus. Het lukt hen onder Bush bijzonder goed om tot op het hoogste niveau hun overtuiging door te drukken. Zo wordt in de scholen seksuele voorlichting niet meer financieel gesteund door het onderwijsministerie, maar opvoeding tot seksuele onthouding wél. De effectiviteit van die laatste methode ter voorkoming van tienerzwangerschappen en/of abortussen wordt door onafhankelijke onderzoekers overigens fel betwist. Ook in de overzeese ontwikkelingshulp preekt de regering-Bush de aidsbestrijding via propaganda voor seksuele onthouding. Met desastreuze gevolgen, weten de mensen in het veld.
Geen mens in de zich kritisch noemende Vlaamse dagbladpers heeft zich bij het interviewen van professor Freundl in Antwerpen kortgeleden afgevraagd wie achter de, door hem gepropageerde en overigens ook hier gesubsidieerde vereniging Natuurlijke Familie Planning staat ? In Duitsland is de beweging gelinkt aan de Malteser Orde, die als motto draagt : “Het geloof prediken en de arme helpen”. Ook in Nederland en België propageert NFP haar methode via allerlei katholieke websites. Het is algemeen geweten dat de Roomse kerk enkel ‘natuurlijke gezinsplanning’ tolereert. Die wordt wel met ándere argumenten aanbevolen : omdat het natuurlijker is of uit angst voor wat hormonen zouden doen met je lichaam.
Op zich goede argumenten die aanslaan in deze ‘natuurlijke’ tijden. Een van de propagandisten, Pierre Hernalsteen, zegt trouwens zelf dat hij in newagemilieus goed terechtkomt met zijn boodschap. Maar tegelijk is het een façade om een ander discours te verbergen. Namelijk dat elke andere vorm van contraceptie de vrouw reduceert tot een voorwerp van lust. En die is uiteraard verwerpelijk voor de Roomse potentaten. Een moeder is in de ogen van die heren nog altijd een onbevlekte maagd. Een vrouwenlichaam dient om bevrucht te worden en te baren.
Is het hier te lande begonnen met de enthousiaste interviews van de piepjonge Stephanie Planckaert die een baby kreeg en daardoor de sibbe in de Ardennen nog meer het imago van een warme hondenmand bezorgde ? Het lijkt er sterk op dat het heilige moederschap ook hier weer verheerlijkt wordt als romantisch ideaal. Vorige week nog stond in Het Laatste Nieuws een paginagroot verhaal over de vijftienjarige Kim, zwanger van haar tweede kind. Het eerste werd geboren toen ze dertien was. Kritische vragen of bemerkingen over de wenselijkheid van tienerzwangerschappen, over het gebrek aan voorlichting over voorbehoedmiddelen of over verantwoordelijkheid tegenover kinderen werden niet gesteld. Terug naar vooroorlogse tijden ?
reacties : TESSA.VERMEIREN@knack.beTESSA BLOGT !
VAN MUIZEN EN MENSEN, OP www.knack.be
Volgende week
De lekkere wereld
Culinair is Londen de meest mondiale stad van Europa. Een proeftocht langs de pittige keukens van Birma, Iran, Ethiopië, de Caraïben, Peru, Chili en Vietnam. En Annemie Struyf, te paard in de Périgord.
www.weekend.be
tessa vermeiren
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
