LEEGTE

Volgende week

SPECIAL PARFUM.

We snuffelen in de lading nieuwigheden, staan erbij als de marseillezeep wordt gezied en trakteren u op vijf literaire, geurige ontboezemingen.

www.weekend.be

Bij de Amerikaanse kledingketen Urban Outfitters – veel jonge, trendy kleren voor weinig geld – verkopen ze op dit moment T-shirts met als opdruk een rozenkrans met daarin de slogan Everyone loves a catholic girl. Nee, daar zit geen marketingjongen met bekeringsdrang, beweert de woordvoerder van de keten. Dit soort dingen doet sinds ongeveer anderhalf jaar verkopen, zeggen trendwatchers. Ook Starbucks bedrukt in zijn thuisland kartonnen bekers met religieuze slogans allerhande. Niet omdat ze achter die slogans staan, maar onder het motto dat gelovige klanten ook klanten zijn die gecharmeerd moeten worden, en omdat het op dit moment cool is.

De blonde zusjes van Prussian Blue, een erg pril Amerikaans zangduo, dragen T-shirts met een geel-zwarte smiley, die eigenlijk een lachende Hitler voorstelt, haarlok en snor incluis. Hun liedjes gaan over Ariërs die moeten opstaan tegen het gekleurde gevaar en over Rudolf Hess, volgens hun lyrics een man van de vrede. De teksten zijn te lezen op het internet. Lamb en Lynx, zo heten de blonde schoolmeisjes, worden fel gepromoot door hun moeder. Kunnen hun namen symbolischer trouwens ? Een gruwelijk gedachtegoed verpakt in verraderlijke onschuld, de twee kanten van de medaille.

De Franse premier Dominique de Villepin beweerde bij hoog en bij laag dat hij vooraf niet was ingelicht over de fotosessie die zijn dochter Marie weggaf aan de Franse Elle, na zijn ambtsaanvaarding een paar maanden geleden. De adellijke jongedame werd afgebeeld met een kroontje, een pseudo-prinsesje dat verveeld zit te wachten in een paleisachtige omgeving. Waarop ? Op de dag dat haar vader de allerhoogste post in het land gaat bekleden, wellicht. Misschien wist de Villepin het inderdaad zelf niet vooraf, maar zijn entourage, de kingmakers ? Degenen die la République, ook al likt ze op dit moment haar brandwonden, wat graag weer een koninklijk randje zouden geven. Mazarine Pingeot mag zich dan al zelf de rol aanmeten van het miskende prinsesje, mademoiselle Marie de Ville- pin wordt door zijn ruime entourage in de rol geduwd van ambassadrice voor ‘papa’.

Vroeger waren het sexy, rondborstige vrouwen die als glijmiddel dienden, tegenwoordig is het de prille jeugd en de schijnbare onschuld. Kinderen en jongelui als uithangborden voor om het even welk gedachtegoed. Waar komt het vandaan ? In de modewereld is die techniek al langer bekend. Modellen worden van de straat geplukt in hun schooltijd en herkennen zichzelf later niet op de foto’s die van hen worden gemaakt na uren ‘camouflagewerk’ in de fotostudio. Tot op de dag dat ze echt gaan lijken op het vervreemdende beeld dat trashy fotografen van hen neerzetten en dat ze aanvankelijk zelf met verbazing hadden bekeken. Dan wordt er schande over gesproken en distantiëren opdrachtgevers zich van hen. Opdrachtgevers die de spelregels nochtans hadden uitgezet. Denk aan Kate Moss, maar zij is zeker niet het enige voorbeeld.

Hoe ingewikkelder het leven, hoe afstandelijker de kunst ook, hoe groter de zucht naar jeugd en onschuld. Zou het iets kunnen te maken hebben met een steeds grotere afstand tussen inhoud en vorm ? Of met het wijken van inhoud voor vorm, op alle fronten. Een boek of een theaterstuk hoeven niet meer noodzakelijk meeslepend te zijn om in de gunst te komen bij sommige vooraanstaande critici. In de eerste plaats moeten ze verbazen, verbluffen. De kleren van de keizer zijn alomtegenwoordig, maar het jongetje dat op de naaktheid durft te wijzen werd in de hoek gezet.

Hoeft het dan te verbazen dat kinderen er op den duur geen graten meer in zien om met Jezus of Hitler op hun buik te lopen, zonder echt te beseffen over wie of wat het gaat ? De Lonsdalers, de rubber polsbandjes voor het goede doel, de paternosters en kruisen als juwelen, het zijn erg verschillende symbolen. Maar allemaal duiden ze veel meer op een grote leegte dan op inhoud.

reacties : TESSA.VERMEIREN@knack.be

tessa vermeiren