Juichen in de jacuzzi

Seksprogramma’s op televisie, ik word daar eerlijk gezegd niet warm of koud van. En zeker niet van seksprogramma’s op de vaderlandse televisie, waar de overwegende teneur is : een bloot gat, dat verkoopt altijd, maar morgen is het vroeg dag, dus is het ook weer niet de bedoeling dat half Vlaanderen op zondagavond kronkelend over de Louis De Poortere rolt. Bovendien is het mijn vaste overtuiging dat het met goede seks is zoals met goede wijn : het behoeft geen krans. Doe dat met de juiste mens, dan wijst alles zichzelf uit. De rest is – met permissie – slap gelul.

Als ik al eens naar Open en Bloot op Kanaal 2 kijk, dan is het gegarandeerd om de foute redenen. Om vast te stellen dat zonnebankbruine cellulitis weliswaar smakelijker oogt dan melkwitte cellulitis, maar nog steeds cellulitis is. En dat creatief met lichaamshaar minstens evenveel mogelijkheden biedt dan creatief met kurk. Maar als het goed is, zeggen we het ook : die Tiany Kiriloff brengt het er niet eens beroerd vanaf. Met zo’n naam heb je trouwens niet veel keus : of Bond girl worden of een seksprogramma presenteren. En dat doet ze dus op de juiste toon : een mengeling van de opgewektheid van een weervrouw bij hoge barometerstand en de oprechte belangstelling van een antropologe die in een onherbergzaam buitenland op een nimmer eerder waargenomen primitieve volksstam stuit.

De vrije liefde, daar ging het laatst over, een onderwerp dat ook in de zomer van ’67 al hoge kijkcijfers haalde. Gelukkig lopen de meningen over het fenomeen ook nu nog sterk uiteen. Eén man was er geweldig tegen : zijn gepijnigde blik sprak boekdelen. Een andere bezocht wel eens een parenclub waar hij zijn echtgenote graag met andere vrouwen mocht zien vozen, maar verder gingen ze niet. “Jokker”, riep ik interactief, maar de huichelaar gaf geen sjoege. Ten slotte kwam ook ex-Scab en ex-Stanley Guy Swinnen aan het woord, die monogamie een na te streven ideaal vond, maar ja, we zijn maar mensen, nietwaar. Hoeveel partners hij tot dusver bekend had ? “Euh, een twintigtal zeker.” “Jokker”, riep ik ten tweeden male, maar ook dat leverde mij geen tienbeurtenkaart bij relaxcentrum ’t Swingerke op. Soit, daar zaten we al bij Annick en Pascal die hun scheerzolder tot foefelruimte verbouwd hadden, waar Annick haar witte lieslaarzen en stoeipakje in broderie anglaise uittrok en zich vervolgens door twee blonde dellen, een spijtoptant en een druipsnor liet beleggen met de inhoud van een familieblik fruitcocktail. Een merkwaardig geval van product placement, waarvan de erotische meerwaarde mij niet meteen duidelijk was. Nee, echt heet ging het er pas in de jacuzzi aan toe, ondanks die druipsnor die te pas en te onpas in beeld dreef. Goesting is koop, zullen we maar zeggen. En dan hadden we nog het standje van de week te goed, een soort Heimlichmanoeuvre dat ik persoonlijk voor extreme noodsituaties zou reserveren. “Om braakneigingen te voorkomen kunt u het best van tevoren afspreken hoe groot de druk mag zijn”, klonk de commentaarstem neutraal. Ik zei het al, goede seks behoeft geen krans.

Linda Asselbergs