In je hoofd

:: Reacties : tessa.vermeiren@knack.be:: www.weekend.be

Op de site van Weekend Knack ontdekt u wat u op tafel kunt zetten, waar u uw vakantie kunt doorbrengen, wat u in uw kleerkast moet hebben, hoe u uw huis renoveert… En u kunt er ook uw mening kwijt.

In zijn hoofd is Bono altijd achttien gebleven”, luidde de kop boven een artikel over de beroemde zanger van U2. De jongen uit de arbeidersbuurt van Dublin, die met zijn muziek de wereld veroverde, bruist nog altijd van energie en hij ziet grenzen alleen als iets wat overschreden moet worden. Hij is vanzelfsprekend een rijk man, maar zijn tomeloze stroom van ideeën wendt hij niet alleen aan om zijn eigen kapitaal te laten aangroeien. Misschien moet je in je hoofd wel achttien blijven om altijd weer de verontwaardiging te kunnen genereren die actie en verandering op alle fronten op gang brengt ? Van alle celebrity’s die zich in de strijd gooien voor de ‘goede zaak’ is Bono de meest geloofwaardige. Hij was met Band Aid in 1985 ook een van de eersten die zich inzetten om misère te lenigen. Tegenwoordig is het bijna een modieuze zaak geworden om dat publiekelijk te doen. Kijk maar naar al die showbizz celebrity’s die elkaar een paar maanden geleden verdrongen op de economische wereldtop in Davos.

Het wordt trouwens ook een beetje belachelijk dat iedereen nu rondloopt met die rubberen polsbandjes, om te tonen welke zaak hij of zij steunt. Waarom moet de hele wereld per se weten waaraan je je geld geeft ? Kun je dat niet meer op een discrete manier doen ? Cynisch was dan ook het recente krantenbericht : sommige van die liefdadigheidspolsbandjes worden gefabriceerd in het Chinese industriegebied Shenzen . In fabrieken waar de arbeidsomstandigheden allesbehalve humaan zijn. Misschien zouden al die armbandjesdragers ten voordele van die uitgebuite Chinese arbeiders beter een slavenkettinkje om de enkel dragen.

Wat zit er niet allemaal in een mensenhoofd ? Onze imaginaire leeftijd. Ons zelfbeeld dat vaak niet klopt met hoe de anderen ons zien. Onze dromen.

Welke droom zit er in het hoofd van de rijke sjeik die bezig is het golfstaatje Dubai om te vormen tot het ultieme lustoord van de rijken van deze aarde ? Toen ik er zo’n twintig jaar geleden voor het eerst kwam, was het nog een onbeduidend woestijnstaatje waar alle dromen losgeslagen waren door de olie die er wordt opgepompt. Er stonden al hotels langs de kust, maar die waren in de eerste plaats bestemd voor zakenlui. Het toerisme begon pas en Dubai leek een veelbelovend alternatief voor al die door de massa platgelopen plekken op de aardbol. De woestijn was er nog ongerept en avontuurlijk.

Nu ontwikkelen zich voor de kust van Dubai een reeks kunstmatige eilanden, die reservaten voor miljardairs zullen worden. In de Palm, het eerste deel dat naar zijn voltooiing gaat, hebben protserige voetballers en andere societyfiguren zich al een optrekje aangeschaft.

Inwoners van Dubai zijn vooral bezig met geld en olie. Het harde werk wordt uitgevoerd door goedkope, rechtenloze werkkrachten die tijdelijk geïmporteerd worden uit naburige Aziatische staten. Het romantische beeld van de woestijnstammen die in tenten wonen, op kamelen rijden en op valkenjacht gaan, is stilaan maar zeker vervangen door dat van speculanten die hun wildste dromen waarmaken. Ze noemen dit gigantische project dan ook megalomaan The World. Want de eilanden krijgen de vorm en de naam van bestaande landen.

De droom van de sjeik lijkt een reusachtig monopolyspel. Wat wil jij van me kopen : Spanje of Griekenland ? Ik garandeer je een hoog rendement en totale privacy. En in de woestijn van mijn vader, die ooit zo stil was dat je er je eigen adem kon horen, kun je nu naar hartelust rondhossen met je luidruchtige 4×4 of met je quad. We hebben hier toch olie genoeg.

Dat je alles kunt realiseren wat in je hoofd zit, bewijzen zowel Bono als de oliesjeik. Ze zijn allicht allebei achttien gebleven in hun hoofd. Maar dat betekent voor de zoon van de havenarbeider uit Dublin duidelijk iets anders dan voor de zoon van de oliesjeik.

TESSA VERMEIREN