Dixie Dansercoer

Alpinist-poolreiziger (46) . talrijke Poolexpedities . zoals de zeiltocht naar Antarctica, in het spoor van 19de-eeuwse Belgica

“De intensiteit van mijn poolexpedities valt heel moeilijk te bezingen, of zelfs onder woorden te brengen. Het zijn de subtiele verschillen in het ijs, de plotse confrontatie met een poolbeer, de intense camaraderie. Maar het is ook de monotonie die ons verplicht iedere dag hetzelfde te doen, hetzelfde te eten, dezelfde kledij te dragen. De doodse momenten. Die zijn een openbaring : ze creëren nieuwe kansen om je leven zeer bewust te gaan leven. Door de jaren heb ik getracht tipjes van de sluier op te lichten, door boeken te schrijven en erover te spreken, maar dan zie ik toch mensen de wenkbrauwen fronsen of even met de ogen knipperen. Het valt ook niet zomaar in één twee drie uit te leggen, je zou het zelf moeten ervaren. En daar komt dan ofwel een diepe afkeer uit voort, ofwel echte passie. In liefde op het eerste gezicht geloof ik niet, je kunt niet zomaar eventjes de intensiteit ontdekken van de sneeuw en het ijs en de poolregio en de dieren en de planten en alle minuscule dingetjes. Passie is niet zomaar snel, snel, snel, het is geen consumeerbaar goedje.”

“Wie smacht naar passie, wie intensiteit te kort komt, weet vaak niet hoe eraan te beginnen. Maar intensiteit kan zich ook in ons dagelijkse leven afspelen, zo zijn er mensen met een vurige liefde voor postzegels. Zij trekken zich terug in een klein hoekje en gaan heel diep graven, tot er plots een harmonie ontstaat in de omgeving, zonder externe injecties, zoals lawaai, of verplichtingen. Helaas werkt onze maatschappij anders : wie het hardst op tafel klopt, krijgt wat hij wil. Die grote schreeuwers hebben zogezegd succes, maar eigenlijk zijn het transparante ego’s, die waarschijnlijk heel eenzaam zijn.”

“Om te ontdekken of je werkelijk door passie gegrepen wordt, moet je eens goed in de spiegel kijken en het echte ontdekken. In een vluchtige maatschappij is dat onmogelijk. Je moet durven stilstaan en jezelf een paar serieuze vragen stellen. Want wie gewoonweg assimileert tot de norm, zal nooit echte intensiteit kennen. Maar wie dat niet doet, is gedrevener, vuriger dan een flatliner. De weg die ik kies, is veel intenser, maar ook risicovoller. Wie alles afvlakt, neemt minder risico’s, maar zal ook nooit pieken kennen. En passie is net daarbóven te vinden.”

“Een van de grote voordelen van intens leven is dat het overvloeit, net als een lach, of een energiestoot. Het is besmettelijk. En dat is dan ook een beetje ons vak, wat mijn vrouw Julie en ik doen met Circles. Wij geloven dat er in iedereen veel onaangesproken potentieel zit, dat met een domper in ons binnenste wordt gehouden. Maar dat haal je niet naar boven door mensen over de bergen en door het slijk te pushen. Dat zal net het tegenovergestelde effect hebben, want daarna staat het individu weer alleen. Het moet echt van binnenin komen. Groepsgevoel, allemaal goed en wel, maar wij vertrekken vanuit het individu. Het is niet onze taak om hen bij het handje te houden, maar we kunnen wel een voorbeeldfunctie hebben, een aantal deuren opengooien. We willen de ziel raken.”

www.circles.cc.

Stefanie Van den Broeck