Blijkt dat januari altijd een piekmaand is bij advocaten die zich specialiseren in familierecht. De eerste maandag na de kerstvakantie zou voor veel mensen hét moment zijn om naar hun raadsman toe te stappen met het verzoek een echtscheidingsprocedure in te zetten. Wellicht wordt dan een van de goede voornemens, die op 1 januari in alle stilte werden genomen, concreet gemaakt. Eindelijk een punt zetten achter een relatie die al lang niet meer werkt. De stille nacht was immers alweer geen heilige nacht. Het oef-gevoel, de opluchting komt dan waarschijnlijk na het bekvechten aan de feesttafel of het zwijgend naar het vuurwerk kijken, omdat de woorden op waren of bevroren. De rituelen die plezierig en gezellig zouden moeten zijn, wogen alweer zo zwaar als lood. Het goede voornemen dat voor de ene een bevrijding lijkt, wordt voor de andere dan weer een ramp.
Overigens zijn dalende en stijgende echtscheidings- en huwelijkscijfers rond de jaarwisseling ook een dankbaar onderwerp voor kranten en worden daaruit voortdurend allerlei vermeende maatschappelijke tendensen afgeleid. Zo was het begin van dit jaar weer raak. Er werd in 2006 minder gescheiden in dit land, zou het dan toch weer beter gaan met het huwelijk ? Nee hoor, er zat gewoon een aantal mensen te wachten op de schuldloze echtscheiding die er stond aan te komen en waarvan men verwachtte dat ze begin dit jaar effectief zou zijn. IJdele hoop, want er zijn nogal wat vertragingsmanoeuvres van conservatieve volksvertegenwoordigers. Veel advocaten hebben hun cliënten misschien tevergeefs tot geduld aangemaand.
Hoewel er vorig jaar in België wat meer formeel werd getrouwd, zit het huwelijk hier over een langere termijn gezien echt niet meer in de lift. Er wordt veel meer samengewoond en dus gaan er ook meer koppels uit elkaar zonder enig spoor in de statistieken. Televisieprogramma’s, trouwbeurzen en gespecialiseerde bladen proberen het fenomeen romantische trouwpartij wel flink op te kloppen, het gaat hier immers over een belangrijke business waarbij heel wat mensen betrokken zijn. Als er al getrouwd wordt tegenwoordig, dan is het inderdaad ook weer vaker met alles erop en eraan.
Maar toch dikwijls slechts voor heel korte tijd, alarmeerde het Franse nieuwsmagazine L’Express zijn lezers begin deze maand. Steeds meer paren houden het na een paar jaar al voor bekeken, melden Franse advocaten en therapeuten. Individuele projecten en verwachtingen van het leven blijken voor jongelui stukken belangrijker dan een gemeenschappelijk project. Wie tegenwoordig spreekt over een “gezin” heeft het al even vaak over een vader of een moeder met kinderen als over een echtpaar.
De Britse krant The Independent publiceerde half januari een grote huwelijksenquête, waaruit bleek dat begrip voor elkaar en respect de allerbelangrijkste ingrediënten zijn, volgens de Britse koppels. Een spannende seksuele relatie komt pas op de vierde plaats en zou, volgens dat tabelletje, sinds de jaren tachtig flink aan belang hebben ingeboet. Samen kinderen hebben en opvoeden is op twee na laatste bij de elf factoren die volgens de ondervraagden moeten bijdragen tot een goed huwelijk, en is tegenover de jaren tachtig fel gedaald in de quotering.
Maar als het researchbureau YouGov, dat de enquête voor de krant uitvoerde, aan gescheiden mensen vraagt wat er nu eigenlijk ontbrak aan hun gestrande huwelijk, dan staat die goede seks toch wel weer op één. Het delen van het huishoudelijke werk en dezelfde smaak en interesses komen dan nog vóór begrip en respect.
Als het binnen je bereik ligt, misprijs je het en als je het niet meer bij de hand hebt, mis je dat het meest : seks en intimiteit. Tja, natuurlijk is dat ook de beste motor om steeds op zoek te blijven naar die ideale partner, waarin je eigenlijk niet echt meer gelooft. Want wie durft na al het bovenstaande nog gewoon romantisch zijn ?
Tessa Vermeiren
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
