De race naar het jaar 2000 is dus definitief ingezet. Stilaan maar zeker worden we opgezweept. Er is geen ontkomen aan. Eenendertig december 1999 moet en zal een onovertroffen feest worden. Deze week viel in mijn brievenbus de eerste aanbieding voor een onvergetelijk afscheid van de 21ste eeuw. Voor 37.500 frank, per persoon natuurlijk, word ik op de laatste dag van 1999 afgehaald door een limousine van een Antwerps hotel, tenminste als ik in Groot-Antwerpen woon. In mijn kamer zullen champagne en aardbeien klaarstaan, en het uitgebreide diner kan uiteraard naar believen overgoten worden met champagne van begin tot eind of met selecte wijnen. Niet iedereen is immers een champagnesnob… Om middernacht gaat het gezelschap naar het dakterras om het door de stad Antwerpen aangerichte milleniumvuurwerk te aanschouwen, met als muziekdecor een liveorkest. ’s Anderendaags is er dan nog een bubbelbrunch in een historisch gebouw op 500 meter van het hotel, maar daar zal ik dan wel per koets worden heengebracht. Vierhonderd mensen mogen deelnemen aan dit festijn en er zijn al enkele kamers geboekt. Het hele feestje kan wel op krediet betaald worden, nu te beginnen met een eerste schijf van 7500 frank per persoon. U begrijpt dat ik niet anders kan dan sterk overwegen mijn eerste aanbetaling snel te storten.
Toegegeven, het is niet zo exclusief als het reveillon dat twee beroemde Belgische sportlui met pensioen al een paar jaar geboekt hebben in de Brusselse Comme chez Soi. Maar het Antwerpse feestje is dan ook maar bedoeld voor gewone mensen als u en ik.
Vindt u bijna 80.000 frank voor een avondje uit met z’n twee veel geld? Kom nu, op zo’n uniek moment gaat u toch niet zeuren over centen? En trouwens, dat zijn de wetten van de markt: iedereen wil bij al die unieke feestjes zijn, het wordt drummen, dan mag je toch een paar duizendjes méér vragen?
Wie niet zo diep in zijn portemonnee kan tasten, die valt helaas af. Die moet maar zijn eigen feestje bouwen. En wie het niet wil doen? Die snapt er niks van, toch? Wij, die nu leven, hebben deze onvoorstelbare kans om een milleniumwisseling mee te maken. Dat moeten we dan toch laten spetteren? Denkt u dat er helemaal geen reden tot feesten is en allicht ook niet zal zijn tegen die tijd? Vindt u dat 1 januari 2000 net zo’n dag zal zijn als alle andere? Tja, zuurpruimen zijn van alle tijden, dat moet u dan zelf maar weten. Maar kom achteraf niet klagen en word niet wit om de neus als u hoort wat een onvoorstelbare, en vooral onbetaalbare lol wij fuifnummers gehad zullen hebben.
Het wordt natuurlijk moeilijk kiezen tussen al die buitengewone, onvergetelijke, eenmalige gelegenheden om ongekend veel geld naar de maan te gooien. Dan boek je vandaag daar in Antwerpen en blijkt een jaar later dat je eigenlijk misschien toch liever 1 januari 2000 in Rio de Janeiro had gezeten. Dat kost natuurlijk nog veel meer, maar bij het vieren van een rond getal gaan we nu eens niet krenterig doen.
Nee, eerlijk, ik denk dat ik het moeilijk krijg met de race die vandaag al is ingezet. Een stevig huis in de Ardennen, met een knetterende open haard en een stel vrienden rond een ketel hutsepot, dat is het eerste wat bij me opkomt als ik aan oudejaarsavond 1999 denk. En een wandeling onder de sterren na middernacht. Het eeuwige van het firmament dat het die nacht moeilijk krijgt om te concurreren met al die vreugdevuren der ijdelheid die over de hele wereld zullen ontstoken worden.
Tessa Vermeiren
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
