Cementsluier

De zomer dringt zich op, net als de vele tuinfeestjes die mijn lief en ik al officieus op de agenda hebben staan. We zijn immers niet alleen beiden jarig in de zonnigste periode van het jaar, maar hebben er ook net een renovatie op zitten, waardoor familie, vrienden en collega’s zichzelf graag uitnodigen op housewarmings en andere onaangekondigde festiviteiten. Ook de buren moeten we dringend eens inviteren om hen te bedanken voor hun geduld, zelfs toen we met onze boor bijna in hun living zaten.

Voor we kunnen dromen van pizza-avonden op ons Italiaans geïnspireerde terras of ijskoude roséflessen kunnen ontkurken, wacht ons nog een vervelend klusje. Toen onze terracottakleurige tegels in elkaar werden gepuzzeld, bleef er wat cementsluier hangen, een laagje voegmiddel dat voor een waas zorgt over het terras, alsof iemand permanent een te lichte Instagramfilter heeft gebruikt. Op het internet lees ik dat we best niet te lang wachten met de resten te verwijderen aangezien dat mettertijd alleen maar moeilijker wordt. Zo weet ik ook meteen weer wat mijn weekendplannen zijn.

Soms krijg ik het lichtjes benauwd wanneer ik denk aan de vele feestelijk–heden die we nog moeten hosten en lijkt er even ook voor mijn ogen een laagje cementsluier te hangen. Intussen weet ik dat ik die waas niet te lang mag toelaten en best de koe bij de hoorns moet vatten. Dus bij deze, beste buren, wanneer komen jullie graag eens langs? De rosé staat al koud.