48 uur in Luxemburg: weg stof, hallo mini-Parijs

Wat het imago van Luxemburg-stad zegt: stoffig, duur, enkel voor expats en weinig te beleven. Wat wij schrijven: groen, gemütlich, skate cool en bistro chic. In Luxemburg poetsen ze meer dan de ramen van hun skyscrapers: weg stof, hallo mini Paris.

Dag 1

–8.30 uur

PERRONKRIEBELS

Reiskriebels op het perron in Brussel-Zuid. Een rechtstreekse trein brengt je naar het hart van Luxemburg. Drie en een half uur sporen, uit het raam turen, Knack Weekend lezen, pendelaars kijken. Een ticket heen en terug kost 43 euro en dat is je enige verplaatsingskost, want in Luxemburg is álle openbaar vervoer gratis. Voldoende tijd om een paar woorden lokale taal te leren. Hoe zeg je hallo in het Letzeburgs? Moien!

–12.00 uur

SPIEGELTJE AAN DE WAND

Op vijf minuten wandelen van het station passeer je De Rotondes, een expohal in een oude opslagplaats voor locomotieven. Buiten staat foodcontainer Buvette, even industrieel als de locatie en de perfecte halte voor posttreinhonger of -dorst. Wandel nog vijf minuten verder en je arriveert bij het coolste hotel van de stad, Graace. Op de site van een voormalige staalfabriek staat vandaag een hotel met doorkijkmuren, outdoorlobby en theehuis op het dak. Je wordt verwelkomd op een patio omgeven door bomen en hippe hotelkamers. Die zijn compact maar slim ingericht. In de deuren van de badkamer zitten spiegelwanden die je kunt openklikken waardoor de kamer plots verdubbelt in ruimte.

Graace is het soort hotel waar je geïnspireerd raakt. Door het houten interieur, de waterflesjes, de potloden, het beddengoed, de architectuurboeken en het geritsel van de bomen dat stadsgeluiden wegfiltert. Er ligt altijd een welkomstbrief en gasten krijgen een iPad ter beschikking waarop ze Netflix kunnen kijken of grasduinen in een uitstekende restogids. Of je spreekt de wandelende restogids aan, hotelmanager Eline Ommeganck, een Luxemburgse met Belgische roots die de beste adresjes kent.

@buvette_rotondes, graacehotel.com

–13.00 uur

ICI, PARIS

Luxemburg kreeg traditioneel weinig ‘echte toeristen’ op bezoek. Het was en is nog altijd een expatstad waar Europese instanties thuis zijn. Maar tijdens de crisis liepen plots meer toeristen over de kasseien en Luxemburgers beseffen nu dat ze meer te bieden hebben dan een tolkenleger, zakenlunches en meetingrooms. Die revival vertaalt zich in een aanstekelijke resto- en barscene. Denk aan autovrije steegjes, overdekte terrassen, klinkende glazen en lachende locals. Parijs ligt hier niet ver vandaan en beïnvloedt de borden op tafel. Een mooi voorbeeld is Paname, genoemd naar de oude bijnaam voor de Franse hoofdstad en ook gelegen aan de Place de Paris. Je kunt er terecht voor lunch, brunch en late night dining. Van de gele bistrotaboeretjes tot de tafels met marmerlook en de cocktails met eetbare bloemen: Paris est ici. Eigenaar Gabriel Boisante is dé horecaondernemer van het moment en baat ook gelijkaardige resto’s zoals Amore en Bazaar uit. Ze hebben allemaal één ding gemeen: je kunt er onmogelijk een mislukte Instagramfoto nemen.

paname.lu

–15.00 uur

SKATEPARK VS. KATHEDRAAL

Gelukkig hoeft Luxemburg Parijs niet te kopiëren en is er voldoende eigen DNA voor een verrassende tweedaagse. Luxemburg is een stad in postzegelformaat, in 48 uur kun je ze perfect al wandelend ontdekken. Tussenstop nummer één op onze route is skatepark Péitruss. Denk niet: ik skate niet, dus ik sla dit over. Péitruss is met zijn 2750 m2 bowls en ramps een indrukwekkend skatepark. Het ligt verborgen in een dal tussen bomen en er wordt niet alleen geskatet, maar ook gestept, gefitnest, gerolschaatst, gedanst en gepicknickt. Het mooiste uitzicht op het architecturale parcours krijg je vanaf De Passerelle, een 19de-eeuws boogviaduct boven de rivier Pétrusse. De stad wordt doorkruist door een groene vallei die het centrum in een ville haute en een ville basse verdeelt en door het reliëfverschil wacht achter elke hoek een postkaart. Als je op het viaduct een foto van het skatepark neemt, zie je op de achtergrond de torens van de Notre-Dame, de kathedraal van Luxemburg.

–16.30 uur

SHORTCUT VIA DE LIFT

We zetten koers naar de wijk Grund, die kronkelt langs de rivier Alzette. Je kunt er te voet heen of je neemt de lift aan Plateau St-Esprit en zoeft 41 meter naar beneden. In Grund vind je geen skyscrapers, maar witte en okergele architectuur uit de 19de eeuw die mooi mixt met het groen van de rivier en omliggende parken. De mooiste plek om Grund te bewonderen, is De Gudde Wëllen, een outdoorbarretje met zicht over de vallei. Als de avond valt, gaan de peerlichtjes aan en wordt de muziek een tikkeltje luider.

Op tien minuten wandelen hiervandaan bereik je Um Plateau, een van de bekendste restaurants in de stad. Het interieur heeft een chique retrotoets en de binnentuin straalt grandeur uit. Het publiek is internationaal, de sfeer gemoedelijk en over de desserts ( éclair tout chocolat of figues confites au miel) raak je niet uitgepraat.

deguddewellen.lu, umplateau.lu

dag 2

–9.00 uur

MICRO-AVONTUUR

Gudde Moien! Alles in hotel Graace is een microavontuur, ook het pad naar het dak. Via draaitrappen en gangen met motelvibes bereik je een rooftop-labyrint. Daar vind je onder meer een overdekte bureauruimte, een serre met open haard en een hedendaags theehuis. Op de kaart van Mizu staan varianten van matcha, sencha, houjicha of kukicha en voor deskundige uitleg kun je bij sympathieke eigenaar Pit Romersa terecht, die de theestiel van zijn vader leerde. Het uitzicht is er eentje om te puzzelen: de dakstructuur van Graace zit vernuftig in elkaar. Geen wonder dat de architectuur van Graace genomineerd is voor een Mies van der Rohe Award 2022.

mizu.lu

—10.00 uur

ONGEBORSTELDE WIJK

De wijk Bonnevoie rondom het hotel blinkt iets minder dan andere districten. Ze heeft een ongeborstelde laag, zeg maar. Net om de hoek zit Ryanhair, een ‘first class hairdiscount’ kapsalon, inclusief schreeuwerige letters, geel-blauw logo en boardingpasses als klantenkaart. Maar minder glans betekent meer echtheid en het is geen toeval dat jonge ondernemers hier nieuwe concepten starten. Op wandelafstand vind je onder meer ontbijt- en koffiebar Glow, een goeie tip als je op zoek bent naar vegan koffiekoeken. Of Alavita, het nieuwe restaurant van de gelijknamige biologische buurtwinkel. Voor een uitgebreide brunch kun je terecht bij Buvette (zie boven) of het speelse Bouneweger Stuff, waar je via de menukaart ook een paar woordjes van die grappige Luxemburgse taal leert.

@alavita_kitchen, bounewegerstuff.lu, glow-food.lu

–12.00 uur

GLAZEN MUSEUM

Luxemburg heeft een absoluut niet te missen museum voor hedendaagse kunst. Om het te bereiken, neem je eerst een panoramische glazen lift en vervolgens de heuse kabelbaan Pfaffenthal-Kirchberg. Omhoog, we gaan omhoog. Het MUDAM zit verstopt in het Europese district waar glazenwassers redelijk wat werk hebben om skyscrapers netjes te houden. Hier geen gebrek aan glans en blink, je ontdekt er een totaal andere stadslaag. Het gebouw is een ontwerp van de gerenommeerde Chinees-Amerikaanse architect Ieoh Ming Pei, bekend van de glazen piramide aan het Louvre in Parijs. Ming Pei wisselde honingkleurige kalkstenen muren af met gigantische glaspartijen en het lichtspel binnen is bijna een attractie op zich. In de vaste collectie zitten werken van grote namen zoals Alvar Aalto, Marina Abramovi?, Hussein Chalayan, Gilbert & George, Steve McQueen en Cy Twombly.

mudam.com

—17.00 uur MAG MEE NAAR HUIS

Het perron roept, maar voor we weer de trein op stappen, willen we nog een cadeautje scoren. Hier en daar spot je een alternatief winkeltje, maar je moet ze goed zoeken. Eigenzinnige papierwaren, keramiek en andere designobjecten vind je bij Ky?, de spiksplinternieuwe shop van Minhye Jung, een Luxemburgse met Koreaanse roots. Ze verkoopt er ook vintage kimono’s uit haar eigen privécollectie. Om de hoek bij Vinoteca botsen we op hét perfecte treinsouvenir: een takeaway-wijnpicknick. In de box zit niet alleen een fles wijn, maar ook glazen, een kurkentrekker en lokaal lekkers. Prost!

kyojournal.com, vinoteca.lu