Muren slopen voor meer licht: ‘In alle ruimtes valt een zacht zuidoostenlicht’

Interieurarchitecte Kim Verbist richtte in Elsene een klein appartement in en begon meteen muren te slopen. ‘Ik deed dingen die ik voor een klant nooit zou overwegen’, zegt ze over haar interessante mix van gewaagde kleuren, diverse materialen en favoriete objecten.

Wanneer je de lift van dit grote appartementsgebouw met strakke lijnen uit de jaren 70 binnenstapt, heb je geen flauw benul van wat je elf verdiepingen hoger te wachten staat. Want zodra je het appartement van Kim Verbist betreedt, kom je in een totaal ander universum terecht. De warme cocon die de interieurarchitecte voor zichzelf en haar vriendin heeft ingericht, vormt het decor voor een feest van kleuren en materialen. De vele voorwerpen, een mix van verschillende stijlen, trekken meteen de aandacht. Maar nog indrukwekkender is het panoramische zicht dat de grote ramen bieden op de hoofdstad. ‘We hebben het appartement gekocht zonder dat we het gezien hadden’, vertelt de eigenares. ‘We kenden de architect van dit gebouw, Jacques Wybauw. Hij ontwierp de building waar we vroeger woonden, de Europese School in Mol en de school Decroly, waar onze dochter schoolliep. We hadden een voorgevoel dat het een aangenaam pied-à-terre zou zijn.’

De interieurontwerpster is zeer gehecht aan deze wijk. De voorbije twintig jaar is het koppel een aantal keren verhuisd, maar ze bleven telkens in de buurt van het Tenboschpark. ‘In dit park vind je een enorme verscheidenheid aan bomen. Het is een echte botanische tuin’, zegt Kim, die ook een gepassioneerd tuinier is. Het hoeft niet te verbazen dat kamerplanten een prominente plaats kregen in het appartement. Haar favorieten? De vetplanten, die na verloop van tijd als het ware gezinsleden worden. De groene accenten geven de fraaie woonst extra cachet.

Zachte winterochtenden

Wie het pand in zijn oorspronkelijke staat zag, kon niet voorspellen dat het zo mooi zou worden na renovatie. De ruimtes waren besloten en slecht onderhouden. De vorige bewoners hadden maar een paar vierkante meter parket van de inkomhal en de woonkamer behouden en de rest bedekt met tapijt. ‘We hebben alle muren afgebroken en de keuken volledig opengemaakt’, legt Kim uit. ‘Verder hebben we een volledige parketvloer gelegd op basis van de houten elementen die waren overgebleven in de hal en de living. De parketvloerlegger heeft mooi werk geleverd, er is geen verschil te zien tussen oud en nieuw. De architect heeft de indeling van het appartement goed uitgedacht. De oppervlakte bedraagt slechts 85 vierkante meter, maar de twee slaapkamers hebben elk hun eigen sanitair en zijn van elkaar gescheiden door de leefruimte. Dat is een groot voordeel wanneer we mensen ontvangen. Alle kamers zijn georiënteerd naar het uitzicht. Daardoor valt er in alle ruimtes een zacht zuidoostenlicht: daar genieten we erg van op winterochtenden.’

Kim Verbist benutte elke vierkante centimeter om de woning zo praktisch mogelijk te maken, zonder aan gezelligheid in te boeten. Door de beperkte oppervlakte moest het koppel veel meubelen van de hand doen. Alleen de favoriete stukken bleven: de Thonet-stoelen, de tafel van Eero Saarinen en een Turks tapijt waar Kim geen afscheid van kon nemen en dat een plaats kreeg in de eetkamer. Twee sofa’s van het Duitse merk e15 zijn de blikvangers van de kleine living: ze zijn overtrokken met een blauwe stof van Designers Guild die mooi contrasteert met het gewaagde oudroze van de muren. ‘De verbouwingen vonden plaats tijdens de lockdown, ik heb alles via WhatsApp gevolgd. Ik had de muurkleur gekozen op een klein staal, passend bij mijn tapijt. Toen ik aankwam op de verhuisdag dacht ik dat het mislukt was. Maar nu het appartement klaar is, vind ik het perfect. Als interieurarchitect iets voor jezelf inrichten geeft veel voldoening. Je doet dingen die je voor een klant nooit zou overwegen.’

Ook voor de slaapkamer liet Kim zich van haar avontuurlijkste kant zien: ze koos voor tapijt met een excentriek bloemenmotief van het Nederlandse merk Moooi. Met die keuze wilde ze de slaapkamer een suitekarakter geven. Ze is ook uitgerust met een douche die rechtstreeks uitgeeft op de ruimte en van het bed gescheiden wordt door een spiegelwand. De wastafel is geïntegreerd in een blok gemaakt van granito, een materiaal waar Kim erg van houdt. Wanneer ze ermee werkt, gaat ze zelf naar de fabrikant om de stukjes steen voor de mengeling te kiezen. Ze is graag op de werf aanwezig om met de vakmannen te overleggen. ‘Ik praat de dingen grondig door op de werf en blijf trouw aan mijn ambachtslieden. Dat is nodig om tot het gewenste resultaat te komen.’

Als een filmdecor

De boeken en objecten die in dit smaakvolle appartement figureren zijn veelal souvenirs of spullen die het koppel in de loop der jaren op de kop heeft getikt op rommelmarkten en bij antiekhandelaars. Er zitten echte eyecatchers tussen, zoals de bustes versierd met een kleurrijke haardos gemaakt van sponzen: ze zijn afkomstig uit Sorrento in Italië en kregen een prominente plaats in de op maat gemaakte boekenkast. Het dientafeltje in de eetkamer komt uit Zweden, de buffetkast in metaal en glas uit Antwerpen. ‘Ik vind het leuk dat hij beschadigd is, dat geeft de kast een ziel’, zegt Kim. De verlichting is zo goed als volledig tweedehands. De ontwerpster heeft een voorliefde voor halogeen- of gloeilampen, maar beseft dat ze uit ecologische overwegingen op een dag zal moeten overschakelen op ledverlichting. ‘Ik vind verlichting zeer belangrijk’, legt ze uit. ‘Ik hou van die ouderwetse lampenkappen in combinatie met laaghangende lampen. Je kunt verschillende lichtpunten aanbrengen en zo verschillende sferen creëren.’

Het appartement voelt aan als een decor voor een filmset, elk element heeft een zorgvuldig gekozen plek. Niets is aan het toeval overgelaten en Kim denkt niet dat het appartement nog veel zal evolueren. ‘Over het algemeen verander ik niets meer eens alles is ingericht, misschien op een vaas na,’ zegt Kim, ‘want als de objecten een plaats hebben gekregen, staan ze er goed.’

Deze plek is uitgedacht met oog voor detail en met veel creativiteit. Het is een perfecte stek voor de twee bewoonsters, die sinds een aantal jaar nog maar enkele dagen per week in Brussel doorbrengen. De rest van de tijd wonen ze in de polders in Cadzand, in een afgelegen huis, een perfecte plek om te onthaasten. ‘Als we nu in dit appartement zijn, voelt het alsof we op citytrip zijn in de hoofdstad. We koken niet veel, we profiteren van de sfeer van de stad, van de energie die er hangt, van het multiculturele karakter. Een beetje alsof we in een hotel verblijven.’

ID Kim Verbist

Geboren in 1968 in Antwerpen, groeide op in de Kempen en studeerde binnenhuisarchitectuur aan La Cambre in het midden van de jaren 80.

Werkte in het begin van haar carrière voor hotelgroepen, in 2012 vestigde ze zich als zelfstandige. Ze beperkt zich tegenwoordig tot enkele projecten tegelijkertijd, zowel residentiële als kantooropdrachten.

Woont sinds haar studie in Brussel, maar brengt vanaf 2014 de helft van haar tijd door in Cadzand in Nederland. Ondertussen verkocht ze haar eerste huis; ze is bezig met de herinrichting van een nieuw eigendom.