Huis Boelens: de art-nouveauparel van Vorst krijgt een opvallend hedendaagse opknapbeurt

De komende drie weekends laat Brussel zich van zijn mooiste kant zien tijdens het art-nouveau- en art-decofestival Banad. Knack Weekend kreeg een preview in Huis Boelens, dat voor het eerst zijn deuren openstelt. Een huis als een tijdreis én een mooi voorbeeld van hoe je hedendaags kunt leven in een historisch pand.

Het liefst zien we moderne architectuur.’ Het is moeilijk te geloven, maar aan het woord is een koppel dat drie jaar geleden een art-nouveau- parel uit 1903 kocht. Huis Boelens aan de Besmelaan in Vorst is een iconisch hoekhuis met een prachtige gevel vol sierlijk smeedwerk en glas-in-loodramen. Een heuse showstopper waarvoor fotograferende Chinezen samentroepen aan de overkant van de straat. ‘Eerlijk is eerlijk: we waren totaal niet op zoek naar een art-nouveaupand. Wel naar een groot huis met een tuin en plaats genoeg voor onze vier kinderen. We hadden al tientallen panden bezocht toen we op een zondagochtend hier langsfietsten en ’te koop’ zagen hangen’, herinnert bewoonster Caroline zich nog. ‘Er woonde een tachtiger die lage valse plafonds had gestoken en het pand had opgedeeld in talloze kamertjes en appartementen. Overal hingen draden en buizen, maar ik zag het potentieel.’

Komen eten via de intercom

Dat potentieel was er zeker. Het huis is enorm. Met 600 m2 bewoonbaar oppervlak – een gelijkvloers, drie etages, evenveel tussen- én twee kelderverdiepingen – is het huis groot genoeg voor het nieuw samengesteld gezin met vier kinderen tussen twee en zeventien jaar. ‘Er zijn hier zes slaapkamers en vier badkamers. We installeerden zelfs een intercom. Als het eten klaar is, komt iedereen naar beneden dankzij de bel.’ Sinds 2006 is het pand binnen én buiten volledig beschermd, tot op de zolder. ‘De koop was een gok, want we wisten niet of we het wel mochten verbouwen zoals we wilden. In afwachting van de bouwvergunning mochten we het huis wel al strippen. Weekend na weekend kwamen we keukens uiteenschroeven en badkamers slopen. Ook de valse plafonds gingen eruit. De opbouw lieten we over aan professionals. In vier maanden tijd is het hele huis gerenoveerd. Op sommige dagen was hier twintig man aan het werk.’

Samen met architect Bruno Longeval balanceerden Caroline en haar man Kristof op het slappe koord tussen restauratie, renovatie en vernieuwing. Ze restaureerden authentieke elementen, zoals het visgraatparket, en brachten de originele openslaande tuindeuren in de keuken terug. Maar ze borgen hun liefde voor hedendaagse architectuur niet helemaal op. Dus beland je na een krullerige voordeur, via een sas vol glas-in-lood en marmer in een inox keuken. In de badkamers ligt een gietvloer en er hangen hedendaagse kroonluchters. Dit huis is een beetje tijdreizen én een prima voorbeeld van hoe je hedendaags kunt leven in een historisch pand.

Schatkelder

Het huis werd in 1903 gebouwd voor de rijke industrieel De Rooster, een fabrikant van knopen en militaire insignes. En het is de spectaculairste realisatie uit het schetsboek van architect Alphonse Boelens, die toen pas 26 jaar was. Uitgesproken art nouveau met veel boogvormen en krullerig smeed- en schrijnwerk. Wie zo’n monumentaal pand gaat renoveren, bereidt zich het best voor op wat avontuur en improvisatie. Zoals die keer toen er op de werf werd ingebroken en alle originele deurklinken ontvreemd bleken. ”Ga eens op het Vossenplein kijken’, tipte iemand. Gelukkig hadden we nog één kruk in de garage liggen. Met die foto trokken we naar de Marollen. Plots waren we omringd door een zevental verkopers. Nogal intimiderend. Maar ze hadden wél onze deurkrukken. En precies acht. Enorm louche natuurlijk, maar we kochten ze terug voor 300 euro’, vertelt Kristof. ‘Er is hier een tweede kelderverdieping, voor wijn. De vorige eigenaar ontdekte die pas jaren nadat hij het gekocht had, omdat de deur ernaartoe dicht zat, als een schatkamer.’

nu de gevel nog

Het clichébeeld van een monumenten- renovatie met bergen papierwerk en stiefmoeders die over je schouder meekijken, klopt niet, zegt Caroline. De dienst Monumenten en Erfgoed werkte mee in plaats van tegen. ‘Zo mochten we in de bad- kamers gietvloeren met verwarming leggen. Al moesten we natuurlijk sommige dingen wel behouden of bewaren, zoals de stalen onderdelen van de oude veranda. Die liggen allemaal in onze kelder.’

Na de grondige renovatie binnenin pakken Kristof en Caroline dit najaar de buitenkant aan. De gevel wordt volledig gereinigd en gerestaureerd. ‘Uit een van de vele studies die ze deden over het huis bleek dat het schrijnwerk origineel niet felblauw was, maar van blank hout. Dat gaan we herstellen.’ Vanaf volgend jaar is het huis dus weer een tikje authentieker.