Sven Ornelis geniet van de zomer in ‘zijn’ Barcelona: “Wie weet ga ik er ooit wonen”

In alles wat hij doet, straalt Sven Ornelis een groot joie de vivre uit. Zeker als de 44-jarige radiomaker, dj en foodblogger over Barcelona spreekt, gaan zijn ogen tintelen. Daar, in de stad van Gaudí, de hoofdstad van de gastronomie, heeft hij zijn hart verloren. “Wie weet, ga ik er ooit definitief wonen.”

“Ik heb vijf weken vakantie, en ik ben vijf weken in Barcelona”, lacht Sven Ornelis wanneer Paul Cobbaert in een gesprek voor De Zondag hem vraagt wat hij tijdens de vakantie zoal uitspookt. Zijn ochtendshow op Joe, met Anke Buckinx, neemt een zomerslaap tot 7 augustus.

“Dat betekent niet dat ik vijf weken niets doe. Ik blijf schrijven, voor mijn foodblog bijvoorbeeld. En ik vlieg al eens over en weer om een set te spelen. Maar ik ga verder vooral genieten van de oneindige culturele, muzikale en culinaire geneugten van de stad.”

Je zoekt elk jaar die vertrouwde omgeving van Barcelona op. Ben jij geen avonturier?

Toch wel. Ik heb jarenlang ontzettend veel en ver gereisd. Ik vond dat ook fantastisch. Maar zoals anderen dromen van een tweede stek aan de kust, heb ik altijd gedroomd van een eigen flatje in Barcelona. Toen ik de veertig naderde, was het moment gekomen om toe te slaan. De prijzen waren met dertig à veertig procent gezakt door de vastgoedcrisis. Ik heb iets kunnen kopen in de prachtige Eixample-wijk. Als ik een weekend vrij heb, vlieg ik heen en weer. Maar ik kan niet alles tegelijk: én een flat afbetalen in Barcelona, én een huis afbetalen in België (Bonheiden, red.) én verre reizen maken.

Vanwaar die liefde voor Barcelona?

Ik was achttien toen ik de stad ontdekte. Dat was liefde op het eerste gezicht. Vooral het licht valt mij op, de zon. Licht geeft mij zoveel energie. (enthousiast) Barcelona is een zalige stad. Je hebt de bergen vlakbij, de zee, zoveel cultuur, zoveel gastronomie, toprestaurants, maar toch betaalbaar. Ik ga graag eten in Tickets Bar, het vijfentwintigste beste restaurant ter wereld. Je kan er topwijn drinken voor minder dan vijfentwintig euro. Spanjaarden aanvaarden niet dat een restaurant de wijnprijzen maal vier doet. Ik ben intussen een echte inwoner geworden. Ik ken de bakker in de buurt, de mensen op de markt, de chefs.

Zou je er ooit definitief willen wonen?

Dat kan. Maar niet zolang ik ochtendradio maak. Dat moet je met twee doen. Of Anke zou met haar gezin mee moeten verhuizen. (lacht) Maar stel dat ze mij plots niet meer willen voor de ochtend, dan sluit ik dat niet uit. Een dagprogramma kan ik perfect vanuit Barcelona maken, een foodblog ook. En ik kan af en toe een weekend overvliegen om een set te spelen. Dus ja, wie weet, ooit.