Dagboek van een wereldreiziger: ‘Tijdens mijn reizen ontdekte ik wat we allemaal in ons milieu dumpen’

© Annick Wellens
Annick Wellens
Annick Wellens Medewerker Weekend.be

Ontmoet Tine Wellens, wereldreiziger, yogini en nederige natuurliefhebber: ‘Het is ontmoedigend om in België uit mijn bubbel te stappen, maar bewustmaken is hier eens zo hard nodig.’

En wat nu?

Ga je werk zoeken?

Heb je al werk gevonden?

Heb je een vriend?

Wat zijn je toekomstplannen?

Na haar eerste grote reis doorheen Zuid-Amerika werd Tine Wellens (29) overrompeld met zulke vragen, die haar de stuipen op het lijf jaagden. De vragen die onze westerse maatschappij typeren, zorgden ervoor dat ze de vijf volgende jaren niet lang in België vertoefde: ‘Studeren, een job en kinderen. Dat is de mallemolen waar velen in terechtkomen. Ik ben er nooit in gestapt. Ik dacht dat er meer moest zijn in het leven.’ Ze keerde even terug naar België, maar niet heus: ‘Ik kon er niet meer aarden en viel in een zwart gat.’

Na vijf dagen in een silent retreat vraag je jezelf af wat nog belangrijk genoeg is om luidop te zeggen.

De goedlachse dame ruilde ons Belgenland in voor Zuid-Amerika, Costa Rica en India en bracht telkens een zekere manier van leven mee terug naar hier. Na jaren van surfen, silent retreats, yoga cursussen en vrijwilligerswerk blijft ze voorlopig even in België: ‘Ik zou waarschijnlijk meer tot rust komen in Costa Rica. Maar ik zag mezelf altijd al een plek creëren waar ik anderen kan inspireren.’

En laat de Belg daar de ideale proefpersoon voor zijn: ‘Hier maken we ons zorgen over alles wat we zogezegd nodig hebben: een groot huis, kinderen, een goedbetaalde job en nog meer. Anderen zijn even gelukkig als er voldoende water is om het toilet door te spoelen.’

Dagboek van een wereldreiziger: 'Tijdens mijn reizen ontdekte ik wat we allemaal in ons milieu dumpen'
© Annick Wellens

Indische cultuur

Samen met haar vriend, wildplukker Ben Brumagne, creëert ze een plek om tot rust te komen. In juli organiseren de twee in Mont Vireux midweken en weekends gevuld met yoga en wildplukken om zo de heilige Drievuldigheid – respect voor je geest, lichaam en de natuur – te herenigen. Tine toont anderen graag de mogelijkheden van veganisme en duurzamer leven en ze verzorgt de yogalessen.

Haar kennis deed ze op tijdens twee yogacursussen in India. De eerste cursus was een teacher training van een maand. ‘We startten om vijf uur ’s ochtends en sloten af om zeven uur ’s avonds’, vertelt ze. ‘Ik volgde die cursus gewoon voor mezelf en niet noodzakelijk om daarna les te geven.’ Ze ging een stapje verder dan de typische hatha-yogalessen, vooral populair in het Westen. Na de cursus bezocht Tine nog een ashram, een spirituele plek om tot bezinning en rust te komen. Daarbij verbleef ze vijf dagen in een boeddhistische tempel waar ze niet mocht spreken: ‘Na vijf dagen vraag je jezelf af wat nog belangrijk genoeg is om luidop te zeggen.’

Alles wat we doen, eten en gebruiken komt van de natuur en gaat er ook terug naartoe. Dat besef was een kantelpunt.

Eenmaal terug, vroeg een vriendin aan Tine of ze een keer per week les wou geven in haar yogapraktijk in Antwerpen. Zelfs na haar intense cursus in het land waar yoga deel uitmaakt van een eeuwoude cultuur, twijfelde de yogini: ‘Indiërs doen levenslang aan yoga en wij hebben na een cursus of enkele lessen de pretentie om te geloven dat we weten hoe het werkt.’ Na wat onderhandelen en de belofte dat ze kon stoppen als ze het niks vond, ging Tine in op het aanbod van haar vriendin. En zo werd ze eerder toevallig dan opzettelijk yogalerares.

Dualiteit van L.A.

Na haar eerste yogacursus, bezocht Tine de stad van dromen, Los Angeles: ‘Daar word je plots geconfronteerd met een dualiteit: yoga als fitnesstrend en yoga vanuit de eeuwenoude traditie. L.A. was tenslotte een van de eerste plaatsen waar Indiase mensen yoga introduceerden.’

Tine logeerde een paar maanden in L.A. omdat vrienden van haar een oppas zochten. ‘Het was een totaal andere wereld, eentje die ik nog niet kende. En ik was er waarschijnlijk nooit naartoe getrokken als die kans zich niet had voorgedaan.’ Het daaropvolgende jaar trok ze – na haar bezoek aan Costa Rica, Nicaragua en India, waar ze een tweede yoga cursus volgde – terug naar L.A. ‘Sophie was zwanger en kon opnieuw wel wat hulp gebruiken. En ik, ik kon opnieuw geen nee zeggen.’

Waar het allemaal begon

Tine, Tineke of Tina voor de vrienden, vertrok na haar studies naar Buenos Aires en trok acht maanden rond in Zuid-Amerika met het geld dat ze op een maand tijd als steward op de luchthaven verdiende. ‘Ik bezocht Buenos Aires, Chili, Bolivië, Uruguay en Argentinië al liftend of met de bus.’ Dat klinkt even intens als het werkelijk was: ‘Ik plande niets op voorhand omdat de typische toeristische activiteiten me niet zozeer interesseerden. Alles is systematisch en organisch verlopen.’

Om volledig ondergedompeld te worden in de cultuur van het voormalige land van de indianen verbleef Tine bij locals en deed ze zo nu en dan wat vrijwilligerswerk. ‘Ik werkte in Buenos Aires bijvoorbeeld drie weken als hondenoppas van twee dalmatiërs.’ In ruil verbleef Tine gratis in een poepchic appartement en verdiende ze zelfs nog een centje bij. ‘Zuid-Amerikanen zijn zo joviaal. Het was helemaal niet moeilijk om steeds weer een nieuwe verblijfplaats te vinden.’

Permacultuur

Niet enkel yoga is belangrijk voor Tine. Aandacht en respect voor de planeet is een tweede pijler die haar leven regeert. Op 25-jarige leeftijd reisde Tine naar Costa Rica waar ze voor het eerst de permacultuur leerde kennen. Vaak wordt er zelfvoorzienend geleefd met de natuur als grootste inspiratiebron. De leden staan in voor eigen voedselvoorziening en proberen een schild te creëren tegen natuurgeweld: ‘Ik leefde een maand in het midden van de jungle. Alles wat we doen, eten en gebruiken komt van de natuur en gaat er ook terug naartoe. Dat besef was een kantelpunt.’

Indiërs doen levenslang aan yoga en wij hebben na een cursus of enkele lessen de pretentie om te geloven dat we weten hoe het werkt.

Het opende haar ogen. ‘Je zag meteen wat we in de natuur dumpen’, legt Tine uit. ‘Omdat de producten waarmee je jezelf wast rechtstreeks naar onze gewassen zou stromen, mochten we enkel biologisch afbreekbare producten gebruiken. Daar ben ik nooit meer vanaf gestapt.’ En dat is slechts een bescheiden onderdeel van de talrijke vervuilende activiteiten die deel uitmaken van onze manier van leven: ‘Dieet, kledij, cosmetica, plastic verpakkingen, allemaal kleine dingen die niets lijken voor te stellen maar wel degelijk een invloed hebben.’

Hardnekkige gewoontes afleren

‘Een gewoonte afleren zoals roken lijkt altijd moeilijk’, zegt ze. ‘Afvalvrij leven lijkt ook moeilijker dan het is.’ Al wordt Tine in België nog vaak geconfronteerd met de hardnekkigheid van onze consumptiemaatschappij. ‘Afgelopen kerst was er tijdens ons familie-etentje geen veganistische optie dus besloot ik om er niet naartoe te gaan.’ Het jaar daarvoor bereidde ze thans een volledig veganistische kerstdiner, maar niet iedereen blijkt zo tuk op verandering.

Het nadeel van haar eigenzinnigheid? ‘Ik leef in een bubbel en dat besef ik zelf. Maar het kan erg ontmoedigend zijn om uit die bubbel te stappen dus ik doe mijn inkopen in een beperkt aantal winkels, gebruik enkel natuurproducten en leef zo goed als afvalvrij.’

Toekomstplannen

‘Toekomstplannen?’ Wat een rotvraag. ‘Ik plan niet op lange termijn, dat lukt me niet meer, een gevolg van al dat reizen waarschijnlijk. Ik heb nood aan vrijheid en lange termijnplannen voelen belemmerend.’ Toch plande ze met haar vriend verschillende weekends in een huis in de Franse Ardennen. Daarvoor verbouwden ze het zelfs gedeeltelijk. ‘Ik beschouw het als een tijdelijk project. Maar ik zie onszelf er niet voor eeuwig wonen. Wel heb ik voor het eerst in mijn leven nood aan een eigen plekje. Dat gevoel heb ik nooit eerder gehad.’

Ik plan niet op lange termijn, dat lukt me niet meer, een gevolg van al dat reizen waarschijnlijk.

En reizen? ‘Binnenkort trekken we met onze fiets naar Zwitserland. We plannen een drietal weken onderweg te zijn.’ Verder staat er niets op de planning, maar dat kan zomaar even veranderen: ‘Ik werk per project. Na het avontuur in de Ardennen is het gewoon tijd voor een volgend project.’

Nieuwsgierig naar het yoga-verblijf en een andere manier van leven? Neem een kijkje op de website van Mont Vireux of op Tine’s persoonlijke website www.wanderfulwild.com

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content